چگونه Taming My Frizz به من کمک کرد تا پس از سرطان مقابله کنم

محتوا

• در یک بدن جدید
• با آنچه به دست آورده اید کار کنید

خود تصویر من از موهای من آمده است ، نه سینه ام.

من جلوی آینه حمام ایستادم ، آماده برای شروع ماموریتم.

مسلح به ریزترین آهن صاف کننده جهان ، یک قلم مو گرد و مجموعه ای از مومیایی کردن و کرم ها ، با یک توده وحشی از فرهای کوتاه و یخ زده که از پوست سرم جوانه زده بودند ، به نبرد حماسی پرداختم.

هدف من واضح بود: این فشارهای ناعادلانه باید تسلیم می شدند.

من همیشه موهای مجعد ندارم. بیشتر عمر من موهای بلند و کمی موجی داشتم که دوستش داشتم. چند ماه زودتر همه چیز تغییر کرد که ، در سن 37 سالگی ، من یک تکه در پستان پیدا کردم و به سرطان پستان مهاجم مرحله دوم سرطان سینه مبتلا شدم.

علاوه بر این ، من برای جهش ژن BRCA2 مثبت آزمایش کردم. این همان چیزی است که باعث شده است سرطان سینه من در چنین سنین جوانی به سر ببرد. همچنین این مرا در معرض خطر سایر سرطان ها از جمله تخمدان ، صفاقی و لوزالمعده قرار می دهد.

بعد رژیم جسمی شیمی درمانی باعث شد که موهای عزیزم را از دست بدهم و پس از آن ماستکتومی دو طرفه با بازیابی و بازسازی غدد لنفاوی انجام شود.

اندکی پس از آن ، فهمیدم که سرطان من کاملاً به درمان پاسخ داده است ، و من با شکوه "هیچ مدرکی از بیماری" را دریافت کردم.

در حالی که این بهترین نتیجه ممکن بود ، من بعد از نبرد با سرطان تقریباً به همان اندازه درمان ، حرکت به جلو را پیدا کردم.

به نظر می رسید هر کس دیگری نفس نفس می کشد ، اما من هنوز احساس اضطراب و ترس می کردم. هر درد ناحیه کمر ، سردرد یا سرفه برایم مارپیچ می کرد ، وحشت زده می شد که سرطان من به استخوان ، مغز یا ریه های من برگشته یا گسترش یافته است.

من تقریباً هر روز علائم گوگلینگ را نشان می دادم و سعی می کردم ترس خود را برطرف کنم که چیزی که احساس می کردم چیزی بیش از یک درد روزمره نبود. تنها کاری که انجام می دادم این بود که خودم را با امکانات شدید ترسناک کنم.

به نظر می رسد ، این یک تجربه معمول و در عین حال غالباً فراموش شده برای بازماندگان سرطان است.

دکتر ماریسا ویس ، انكولوژیست پستان ، رئیس پزشکی و بنیانگذار Breastcancer.org ، یك سازمان غیرانتفاعی كه اطلاعات و پشتیبانی از سرطان سینه را ارائه می دهد ، می گوید: "وقتی درمان شما به پایان رسید ، تجربه شما به پایان نرسیده است."

اکثر مردم به سرطان پستان به عنوان کوه نگاه می کنند تا به سرعت صعود کرده و سریع از بین بروند ، همه فرض می کنند و انتظار دارند که شما به حالت عادی برگردید ، و شما اینطور نیست. افسردگی به همان اندازه در پایان درمان شایع است که در آغاز درمان است. "

در یک بدن جدید

من فقط از لحاظ ذهنی تلاش نکردم. سازگاری با بدن جدید من بعد از سرطان بسیار چالش برانگیز بود.

اگرچه بعد از ماستکتومی بازسازی داشتم ، سینه های من چیزی شبیه به گذشته نداشت. حالا از عمل جراحی تند و بی حسی بودند.

نیم تنه من با زخم پوشانده شده بود ، از سرخ شدن عصبانی قرمز در زیر گلاب من ، جایی که بندر شیمیایی من به نقاطی از هر طرف شکم من اضافه شده بود ، جایی که پس از جراحی بعد از عمل جراحی کشیده شده بود.

سپس مو وجود داشت.

هنگامی که پوست سر من طاس شروع به جوانه زدن لایه ای نازک از فاز زیر آب کرد ، من هیجان زده شدم. از دست دادن موهایم برای من تقریباً سخت تر از از دست دادن سینه در حالت طبیعی آنها بود. من به مراتب بیشتر از تصویر خودم را از موهایم نسبت به سینه ام گرفته ام.

آنچه که در ابتدا متوجه نشدم این بود که چگونه شیمی درمانی موهایم را تغییر می دهد.

هرچه این جوانه ها غلیظ تر و طولانی تر شوند ، آنها به موهای محکم و درشت تبدیل می شوند که اغلب در جامعه سرطان به آن "فرهای شیمیایی" گفته می شود. این مویی را که مدتها منتظر آن بودم منتظر هیچ چیز مانند موهای زائد من قبل از سرطان بود.

بسیاری از افرادی که از این طریق گذشتند ، مانند کالاهای آسیب دیده احساس می کنند. ریزش مو به شدت ناراحت کننده است ، و تغییر یا از بین رفتن سینه ها ، و همچنین تغییر بسیاری از افراد به دلیل یائسگی به دلیل درمان یا برداشتن تخمدان ها - یا فقط دانستن اینکه شما فردی هستید که دچار سرطان هستید - تغییر می کند که می بینید جهان و بدن شما ، "ویس می گوید.

همانطور که سعی کردم موهای تازه در حال رشد خود را سبک کنم ، من یاد گرفتم که تمام تکنیک هایی که روی پیرمرد و پیراهن کم رنگ من استفاده می شود ، دیگر کاربرد ندارد. خشک شدن و مسواک زدن ، آن را به یک ظروف سرباز یا مسافر تبدیل کرده است.

حتی آهن صاف و ریز من ، با این امید که می تواند قفل های خیلی کوتاه من را تحمل کند ، خریداری نکردم و برای این فرهای هیچ تفاوتی نداشت. فهمیدم که باید رویکرد خود را کاملاً تجدید نظر کنم و تکنیک خود را برای متناسب کردن موهایی که الان داشتم ، تغییر دهم ، نه موهایی که قبل از سرطان داشتم.

با آنچه به دست آورده اید کار کنید

به جای جنگیدن با فرها ، لازم بود که با آنها کار کنم ، با نیازهای آنها مطابقت کنم و آنها را بپذیرم.

من شروع به درخواست راهنمایی از دوستان موهای فرفری کردم و Pinterest را برای ضد یخ چگونگی چگونگی استفاده کردم. من در برخی از محصولات فانتزی که مخصوص موهای فرفری طراحی شده اند سرمایه گذاری کردم ، و بخاطر خشک کردن هوا و تمیز کردن هوا ، خشک کن و صاف کننده را خراب کردم.

همین که این تغییرات را انجام دادم ، متوجه چیزی شدم. موهای من تنها چیزی نبودند که تحت تأثیر سرطان قرار گرفتند - بعد از تجربه من با این بیماری ، همه چیز درباره من تغییر کرد.

احساس ترس و نگرانی جدیدی از مرگ احساس کردم که راهی را که جهان را دیدم و حتی در ایام خوشحال بر من آویزان کرد ، رنگ آمیزی می کند.

من دیگر همان فرد ، بدن و ذهن نبودم و باید همانطور که می خواستم موهای مجعد خود را بپذیرم ، با من مطابقت کنم.

درست همانطور که به دنبال ابزارهای جدید برای ریز کردن موهای منجمد خود بودم ، باید روش های مختلفی را برای پردازش آنچه در طی شده ام پیدا کنم. من دریغ از درخواست کمک ، مصمم بودم که بی سر و صدا از اضطراب بعد از سرطان و مشکلات بدن خودم روبرو شوم.

این همان کاری است که من همیشه در گذشته انجام داده ام. سرانجام فهمیدم که دقیقاً مانند دستگاه صاف کوچک ، من از ابزار اشتباهی برای حل مشکل خود استفاده می کنم.

من شروع به دیدن یک درمانگر کردم که بعد از این بیماری به بیماران سرطانی کمک می کند تا در زندگی زندگی کنند. من تکنیک های جدید مقابله را یاد گرفتم ، مثل مراقبه برای خاموش کردن افکار اضطراب.

اگرچه من در ابتدا به این فکر نکردم که قرص دیگری به رژیم روزانه خود اضافه کنم ، اما شروع به گرفتن داروهای اضطراب کردم تا به من کمک کنم احساساتی را که نمی توان درمان و مدیتیشن انجام داد.

می دانستم که باید کاری برای کاهش ترس قریب به اتفاق از عود که به یک اختلال اساسی در زندگی من تبدیل شده بود ، انجام دهم.

درست مثل موهای من ، طرز فکر من بعد از سرطان کاری در حال پیشرفت است. روزهایی وجود دارد که من هنوز با اضطراب و ترس دست و پنجه نرم می کنم ، دقیقاً مانند مواقعی که موهای غیرمترقبه من زیر کلاه جوش می خورد.

در هر دو مورد ، من می دانم که با ابزار مناسب و کمی کمک ، می توانم متناسب با جدید ، قبول و پیشرفت باشم. و فهمیدم که رنجیدن در سکوت با اضطرابم به همان اندازه کاربرد تکنیک های قبلی موهای صاف بر روی قفل های تازه فرفری ام را حس می کند.

یادگیری اینكه بپذیرم كه زندگی من تغییر كرده است - من تغییر كرده ام - گامی بزرگ در جهت یافتن نه تنها احساس جدید طبیعی بعد از سرطان بود ، بلكه نوع زندگی شاد و برآورده ای بود كه تصور می كردم برای همیشه در اثر بیماری از دست داده ام.

بله ، هیچ چیز یکسان نیست. اما من در نهایت فهمیدم که خوب است.

جنیفر برینگل در میان سایر رسانه ها برای گلمور ، خانه داری خوب و والدین نوشت. او در حال یادداشت کردن در مورد تجربه پس از سرطان است. او را در توییتر و اینستاگرام دنبال کنید.