این نحوه یادگیری من در یک دوستی وابسته به من است

محتوا

• من آن موقع متوجه این موضوع نشدم ، اما دوستی "عالی" من باعث ایجاد جیب های کوچک تنهایی در زندگی من شد.
• شناسایی نام برای الگو
• نادیده گرفتن مشکلات زندگی خودم
• تقصیر هرگز کاملاً یک نفر نیست
• مرحله آخر: طلب مسافت

من آن موقع متوجه این موضوع نشدم ، اما دوستی "عالی" من باعث ایجاد جیب های کوچک تنهایی در زندگی من شد.

وقتی بهترین دوست من به او گفت که در برخاستن از رختخواب ، انجام کارهای منظم و اتمام برنامه های اقامت خود مشکل دارد ، اولین کاری که کردم این بود که پروازها را جستجو کنم. حتی بحث درباره من نبود.

در آن زمان ، من در کراچی ، پاکستان زندگی می کردم. وی در دانشکده پزشکی در سن آنتونیو تحصیل می کرد. من یک نویسنده مستقل و دارای انعطاف پذیری فراوان بودم. او به من احتیاج داشت. و وقت داشتم

سه روز بعد ، من در یک پرواز 14 ساعته بودم و ژورنال خود را برای ضبط عبارتی از کتابی که خوانده بودم ، باز کردم. آن وقت بود که متوجه جمله ای شدم که کمتر از یک سال قبل نوشته ام.

این اولین باری نبود که همه چیز را رها می کردم تا به او کمک کنم. همانطور که صفحات مجله خود را ورق می زدم ، متوجه شدم که این انعکاس برای بار دوم یا سوم نبود. در حالی که داشتم تمام وجودم را به او می دادم ، وقتی زندگی اش از لجام گرفتگی بهبود یافت ، به نوعی همیشه عقب ماندم.

شناسایی نام برای الگو

به یاد نمی آورم اولین بار که فهمیدم رابطه ما سالم نیست. اگرچه چیزی که می توانم به یاد بیاورم یادگیری این است که برای آنچه که بودیم اسمی وجود داشت: وابسته به کد.

به گفته شارون مارتین ، روان درمانگر در سن خوزه ، كالیفرنیا ، متخصص در وابستگی به رمز ، روابط وابسته به كد تشخیص نیست. این یک رابطه ناکارآمد است که در آن یک نفر در تلاش برای مراقبت از شخص دیگر خود را از دست می دهد. جایی در پایین خط ، یا از همان ابتدا ، یک شخص "وابسته به کد" می شود و نیازها و احساسات خود را نادیده می گیرد. آنها همچنین برای مقابله با مشکلات طرف مقابل و حل مشکلاتشان احساس گناه و مسئولیت می کنند.

فعال کردن اغلب اتفاقی است ، اما غالباً به جای اینکه به شریک زندگی خود اجازه دهند از اشتباهات خود بیاموزد ، آنها همه چیز را از بین می برند و "درست" می کنند ، هرگز اجازه نمی دهند طرف مقابل واقعاً ته قدم را تجربه کند.

این اساساً خلاصه رابطه من با بهترین دوست من بود.

نادیده گرفتن مشکلات زندگی خودم

در کراچی ، بدبخت و بدبخت زندگی من در ایالات متحده که در آن جا مانده بودم ، بودند. آخر هفته دلم برای نشستن در کافی شاپ ها و نوشیدن در بارها با دوستان تنگ شده بود. در کراچی ، من برای برقراری ارتباط با افراد جدید و سازگار شدن با زندگی جدید خود مشکل داشتم. به جای تلاش برای پیشگویی درباره مشکلاتم ، تمام وقتم را صرف تلاش برای اصلاح و شکل دادن زندگی بهترین دوست خود کردم.

هیچ کس در اطراف من هرگز توضیح نداده بود که یک دوستی می تواند تحقق ناپذیر و ناسالم باشد. من فکر کردم دوست خوب بودن به معنای حضور در هر کاری است. من از انجام برنامه های دیگر با دوستان دیگری که در منطقه زمانی مشابه من زندگی می کنند ، اجتناب می کنم تا در کنار او باشم. بیشتر اوقات من را ناامید می کرد.

در صورت نیاز به صحبت با من ، گاهی اوقات تا ساعت 3 صبح بیدار می ماندم ، اما من فقط آن زمان را با نگرانی درباره اینکه چه اشتباهی رخ داده است می گذرانم. اما هیچ یک از دوستان دیگر من پول خود را برای رفع زندگی شخص دیگری خرج نمی کردند. هیچ کس فکر نمی کرد که لازم است بدانند بهترین دوستشان در هر نقطه از روز کجاست.

خلق و خوی دوستم نیز تأثیر می گذارد روی کل روز من. وقتی او به هم ریخت ، شخصاً احساس مسئولیت کردم - گویا باید توانسته ام آنها را برطرف کنم. کارهایی که دوست من می توانست و باید خودش انجام می داد ، من برای او انجام دادم.

لئون اف. سلتزر ، روانشناس بالینی ، و نویسنده وبلاگ تکامل خود ، توضیح داد که "وابسته کد" ممکن است مسائل خاص خود را داشته باشد که اغلب در این رابطه کاهش می یابد.

همه اینها باید علائم هشدار دهنده باشد و با کمک مسافتی می توانم همه اینها را به صورت عینی بررسی کنم و آنها را به عنوان رفتارهای مشکل ساز تشخیص دهم. اما در حالی که من در رابطه بودم و نگران بهترین دوست خود بودم ، متوجه شدم که من در واقع بخشی از مشکل هستم.

تقصیر هرگز کاملاً یک نفر نیست

در طول این مدت دوستی ، احساس وحشتناکی تنهایی می کردم. این ، من یاد گرفتم ، یک احساس مشترک است. مارتین اذعان می کند که ، "وابستگان وابسته می توانند حتی در روابط خود نیز احساس تنهایی کنند ، زیرا آنها نیازهایشان را برآورده نمی کنند." او همچنین می گوید که این هرگز مقصر یک شخص نیست.

روابط وابسته معمولاً در صورت وجود ترکیبی کامل از شخصیت ها شکل می گیرد: یک فرد دوست داشتنی و دلسوز است ، واقعاً می خواهد از افراد اطراف خود مراقبت کند و دیگری نیاز به مراقبت زیادی دارد.

اکثر وابستگان رمزدار این را ندارند و در نتیجه ، حتی در طول رابطه نیز احساس تنهایی می کنند. این کاملاً توصیفم کرد. هنگامی که فهمیدم دوستی ام دیگر سالم نیست ، سعی کردم از خودم فاصله بگیرم و مرزها را دوباره برقرار کنم. مشکل این بود که من و دوستم ، عادت به اوضاع داشتیم ، تقریباً بلافاصله از مرزهایی که تعیین کرده بودیم چشم پوشی می کردیم.

مرحله آخر: طلب مسافت

سرانجام ، به دوستم گفتم که نیاز به تنظیم مجدد دارم. به نظر می رسید که او فهمیده است که من واقعاً دست و پنجه نرم می کنم ، بنابراین توافق کردیم که مدتی را از هم جدا کنیم. چهار ماه است که ما به درستی صحبت نکرده ایم.

لحظاتی وجود دارد که من کاملاً آزاد می شوم ، از بسیاری از مشکلاتی که او در زندگی خود با آن روبرو شده است ، سنگین نیستم. با این حال لحظات دیگری وجود دارد که دلم برای بهترین دوست خود تنگ می شود.

چیزی که من از دست نمی دهم این است که چقدر او به من احتیاج داشت و قسمت عمده ای از زندگی من را اش گرفت. قطع رابطه با دوستم به من فضا داد تا تغییرات بسیار ضروری در زندگی خودم ایجاد کنم. عمدتا ، من از اینکه احساس تنهایی کمتری دارم تعجب می کنم.

من نمی دانم که آیا هرگز به دوست بودن باز خواهیم گشت. همه چیز تغییر کرده است. مارتین توضیح داد وقتی وابسته به کد یاد می گیرد مرزها را تعیین کند ، دیگر آنها با مشکلات طرف مقابل فرسوده نمی شوند. در نتیجه ، تمام مسیر دوستی تغییر می کند.

من هنوز یاد می گیرم که به مرزهای خود پایبند باشم ، و تا زمانی که اطمینان پیدا نکنم دیگر به رفتارهای قدیمی خود روی نخواهم آورد ، از اینکه با دوست خود صحبت کنم و صحبت کنم احتیاط می کنم.

ماریا کریمجی نویسنده مستقلی در شهر نیویورک است. او در حال حاضر در حال کار بر روی یک خاطره با اشپیگل و گراو است.