من قبلاً از واژن من متنفر بودم. سپس من یاد گرفتم که این نقص من نبود

محتوا

• گرفتن جواب
• یادگیری لذت بردن

مهم نیست که چند پزشک را دیدم ، درد همچنان ادامه داشت. این باعث می شد احساس شکستگی کنم.

من از طریق یکی از دوستانم با پسرم دبیرستان آشنا شدم. من بلافاصله با او عصبانی شدم. او چند سال بزرگتر بود ، به مدرسه دیگری رفت ، سوار ماشین شد و حتی کمی قلاب سکسی داشت.

برای بزرگسالی من ، او نمی توانست سردتر باشد. من هیجان زده شدم که او مرا دوست داشت.

او اولین کسی بود که من با او رابطه جنسی داشتم. من جوان و عصبی بودم اما او مهربان و مهربان بود. هنوز هم درد بسیار زیاد بود.

احساس می کرد که او سعی داشت به دهانه ای که در آنجا نبود ، فشار بیاورد. وقتی او سرانجام به من نفوذ کرد ، احساس می کرد که دهانه واژن من در هزار برش کوچک با نمکی آغشته به زخم ها پوشانده شده است. آتش زدن و لک زدن آنقدر غیرقابل تحمل بود که مجبور شدیم جلوی آن را بگیریم.

او به من گفت: "این کار آسان خواهد شد." "بار اول همیشه بدترین است."

اما اینطور نبود نه برای مدت زمان طولانی. و در بیشتر دوران بزرگسالی من نمی دانم چرا.

از آن زمان برای اولین بار ، پزشکان بی شماری راجع به این درد در طول سالها دیدم. توضیحات زیادی ارائه شد ، اما هیچکدام گیر نیفتاد.

در سال آخر دبیرستان ، به یک متخصص مراجعه کردم تا یک سونوگرافی داخلی رحم و دهانه رحم دریافت کنم. از آنجا که کاوشگر داخل من قرار گرفت ، به خودم گفتم خوب است. فکر کردم ، "فقط درد را تحمل کن ،" و شما جواب های خود را خواهید گرفت. " اما تست ها خالی برگشتند.

دکتر به من گفت همه چیز طبیعی به نظر می رسد. من می توانم به او اطمینان دهم - اینگونه نبود.

به همان اندازه که می خواستم برای خودم جواب بدهم ، آنها را برای شریک فعلی خود نیز می خواستم. میخواستم بتونم بگم ، این با من اشتباه است سپس من می توانم تحت درمان قرار بگیرم ، و می توانستیم مانند یک زوج عادی رابطه جنسی برقرار کنیم. می خواستم بتوانم چیز خاصی را با دوست پسرم در میان بگذارم ، چیزی غیر از عذرخواهی از طریق اشک.

"من نمی دانم چه مشکلی با من است" می خواهم با تکرار بگویم و به سینه او گریه کنم. من به عنوان یک دوست دختر احساس ناکامی در رابطه جنسی و عدم موفقیت کردم. من همچنین می خواستم بتوانم از سکس لذت ببرم همانطور که همه افراد اطرافم به نظر می رسید.

عصبانیت و نفرت نسبت به بدنم شروع به در درون من کرد.

گرفتن جواب

در طول سال های دانشگاه ، من به دیدن یک جریان ثابت از پزشکان ادامه دادم. بیشتر اوقات ، من با یک نسخه برای درمان عفونت ادراری (UTI) به بیمارستان اعزام می شدم. من قبلاً UTI داشتم و می دانستم که هرچه با من می گذرد بسیار متفاوت است.

با این حال ، من تعهد می کنم. من به ناچار عفونت مخمر را از آنتی بیوتیک هایی که نیازی به آن ندارم ایجاد می کنم و برای معالجه دیگر روزها بعد به داروخانه بازگشتم.

زندگی من مثل یک سیرک دارویی بود که هیچ کاری نکرد ، و یورش درد و ناراحتی.

احساس تنهایی ، ناامیدی و آسیب دیده کردم.

بعضی اوقات سعی می کردم و فقط با درد کنار می آمدم. در حالی که با شریک زندگی خود رابطه جنسی داشتم ، از بالای سر بلند می شدم و سرم را به بالشی در کنار او می دوختم ، روی آن گاز می گرفتم تا از لکه های آزار دهنده جلوگیری کنم.

پس از آن ، من مستقیم به حمام می دویدم ، می گویم برای جلوگیری از این کار نیاز به پهلو زدن دارم یکی دیگر UTI واقعاً داشتم اشکهای صورتم را پاک می کردم.

من ناامید شدم که توانستم مثل همه افراد رابطه جنسی داشته باشم. اما مهم نیست که چند پزشک را دیدم ، درد متوقف نشد. این باعث شد که احساس شکسته بودن کنم

به نظر می رسد ، من تنها نیستم - رابطه جنسی دردناک بسیار رایج است.

در حقیقت ، طبق کالج آمریکایی متخصص زنان و زایمان ، 3 نفر از 4 زن در طول زندگی خود نوعی رابطه جنسی دردناک را تجربه می کنند. علل مختلفی از جمله اختلال در عملکرد لگن ، ولوودینیا ، آندومتریوز ، کیست تخمدان و فیبروم وجود دارد.

یک روز در یک کلینیک بهداشتی به زنان خاتمه دادم و به واژینیسموس تشخیص داده شدم ، بیماری که باعث می شود عضلات اطراف دهانه واژن به طور غیرمستقیم در حین انقباض منقبض شوند. این باعث می شود رابطه جنسی یا قرار دادن تامپون بسیار دردناک باشد.

دشوار است بدانید که دقیقاً چه تعداد از خانمها با واژینیزوس زندگی می کنند ، زیرا این بیماری اغلب به اشتباه تشخیص داده می شود و یا تشخیص داده نشده است. این تا حدودی به این دلیل است که بسیاری از خانمها در مورد تجربه خود صحبت نمی کنند. با این حال ، تخمین زده می شود که از هر 1000 زن 2 وضعیت زندگی خود را تجربه کنند.

پزشک من به من گفت که هیچ دلیل رسمی واژینیموس وجود ندارد ، اما معمولاً با اضطراب ، ترس از رابطه جنسی یا آسیب های گذشته مرتبط است. به عنوان کسی که با اختلال اضطراب عمومی زندگی می کند ، این رابطه برای من خیلی تعجب آور نبود. در واقع ، این شروع به همه معنا داشت.

من سالهاست که مورد ضرب و شتم خودم را به خاطر چیزی که نه تنها از کنترل من خارج نبود ، بلکه بسیار متداول تر از آنچه تصور می کردم ، ضرب و شتم کردم.

من شکسته نشده بودم من فقط یک زن با اضطراب بودم که از دنیایی دیدن می کردم که تفاوت های ظریف مسائل بهداشتی زنان را درک نمی کرد.

یادگیری لذت بردن

هیچ درمانی برای وضعیت تازه تشخیص داده شده من وجود ندارد ، اما درمان و مدیریت وجود دارد. این همه هلویی نبود ، اما شروع بود.

درمان شامل فشردن و شل شدن عضلات واژینال روزانه ، اعمال کرم بی حس کردن در واژن و باز شدن واژن و سپس اعمال لمس و از همه مهمتر صحبت صریح در مورد وضعیت من با کسانی است که به آنها اعتماد دارم. این شامل پزشک ، دوستان نزدیک و شرکای جنسی من است.

مدت زمان زیادی طول کشید تا به مکانی برسیم که حتی با ایده لذت بردن در زمان رابطه جنسی حتی بتوانم اسباب بازی کنم. هميشه بار سنگيني متحمل شده بود تا تحمل و نه لذت بردن.

حالا که برنامه عمل داشتم ، فهمیدم که با وجود شرایطم می توانم مطلوب جنسی شوم و می توانم تجربیات جنسی لذت بخش داشته باشم.

خوشحالم که من با پزشکان ادامه دادم تا زمانی که نتیجه ای پیدا نکردم. این یک سفر ناامید کننده و خسته کننده برای یافتن پاسخ ها بود - اما خوشحالم که مجهز به دانش بدن و پزشک خود هستم که می توانم به آن اعتماد کنم.

کسب اطلاعات در مورد واژینیزوس و چگونگی تأثیر آن بر من ، وزن بسیار زیادی را از شانه ها و از بین ورق های من برداشته است.

اگر شما رابطه جنسی دردناک را تجربه می کنید ، من شما را تشویق می کنم همین کار را انجام دهید. ادامه دهید تا زمانی که پزشک خود را پیدا کنید که به شما گوش دهد و جواب های شما را می دهد به شما بدهد.

بیش از هر چیز ، من شما را تشویق می کنم که به راحتی روی بدن خود بروید و با مهربانی و عشق با آن رفتار کنید.

سالهاست که از واژنم متنفرم. من آن را مقصر دانستم که باعث می شود احساس خالی و شکسته شود. سرانجام ، فهمیدم که بدن من حتی سعی می کند از من محافظت کند ، حتی اگر این کار را انجام دهد بود به روشی نامطلوب

این تحقق به من اجازه داد تا رها شوم و یاد بگیرم که چگونه بدن خود را دوست دارم و به جای آن ، مهبل من.

Marnie Vinall یک نویسنده مستقل است که در ملبورن استرالیا زندگی می کند. او برای طیف وسیعی از نشریات ، از سیاست و سلامت روان گرفته تا ساندویچ های نوستالژیک و وضعیت واژن خود ، به طور گسترده نوشته شده است. شما می توانید از طریق توییتر ، اینستاگرام یا وب سایت وی به مرنی برسید.