Balms Life - جلد. 3: جودنیک مارد و پیگیری خانه

محتوا

• Balms Life Judnick

هشدار محتوا: سوءاستفاده ، ایده پردازی خودکشی.

جودنیک مایارد کسی است که هم شخص و هم مکان باشد و در خودش باشد. من او را عمیقاً با هائیتی (کشورش) و نیویورک (شهرش) مرتبط می کنم.

در حالی که او یکی از جالب ترین افرادی است که من می شناسم ، با این مسئله که عمیق تر است ، این مسئله عمیق تر است: جودنیک (یا نیکی ، بسته به رابطه) شاید صادق ترین فردی باشد که من می شناسم. اولین باری که مقاله او را در مورد روابط پیچیده و توهین آمیز او با مادرش خوانده ام ، ساکت و آرام و در برابر کلمات خاموش ماندم. در محتوای مقاله ، البته ، بلکه به دلیل چه کسی این داستان را گفت.

در دنیایی که دختران و زنان سیاه پوست به ندرت می توانند کاملاً خودشان باشند - و به ویژه آسیب پذیرترین و شفاف ترین آنها - اصرار جودنیک بر حقیقت و قدرت گفتن بر روی آن بیش از تحسین برانگیز است. اما برای او ، این فقط MO است.

در طی یک سال گذشته ، وی از نیویورک به دنور به لس آنجلس منتقل شده است ، جایی که اکنون به عنوان یک فیلمنامه نویس مستقل (بزرگسالان شنا در بین مددجویانش) فعالیت می کند. در گذشته ، او به عنوان تهیه کننده رویداد ، میزبان پادکست و یک نویسنده مستقل کار کرده است و همه چیز را از رشد درک در مورد کار جنسیتی و نژادپرستانه گرفته تا مکالمه با خانم تینا لوسون و دخترش سلانژ فرگوسن جلب می کند.

گفتگوی خود را در زیر ، جایی که در آنجا صحبت می کنیم ، قلب ، و طالع بینی بگیرید. من تضمین می کنم که شما به اندازه من دوستش داشته باشید.

امانی بن شیخان: بنابراین ، سال 2017 چطور بود؟

جودنیک مارد: سال 2017 من مثل جهنم وحشی بود. من دو بار در سراسر کشور از نیویورک به دنور و سپس از دنور به کالیفرنیا نقل مکان کردم. من هرگز به جز نیویورک و هائیتی جایی زندگی نکرده ام. این تصمیمی مجنون بود که من از مراقبت از خودم گرفتم ، زیرا احساس می کردم نیویورک به معنای واقعی کلمه مرا آزار می دهد. من قادر به تشخیص واقعیت نبودم. من بیشتر روزهایم را به تفکیک گذرانده ام و به نوعی مشروبات الکلی را می نوشیدم که باعث شد اضطرابم از پشت بام بگذرد. من واقعاً هیچ پایانى ندیدم.

من می دانستم که باید شیاطین خود را بیرون کنم و برای انجام این کار مجبور شدم به جایی ساکت بروم. من همچنین می دانستم که اگر همیشه بخواهم دوباره در نیویورک زندگی کنم ، مجبور به ترک آن هستم. احتمالاً این اولین باری بود که احساس کردم از راه دور خودکشی شده ام. من هیچ وقت خیلی وقت فکرها را سرگرم نکردم ، اما فهمیدم که تمام مدت زمان آن یک دقیقه است. فقط یک دقیقه از این احساس ناامید کننده و ناگهان قطار مترو شما چیز دیگری به نظر می رسد. و فهمیدم که هیچ چیز برای مراقبت از خود در نیویورک وجود ندارد. شما باید مانند جهنم بجنگید تا آن را بسازید.

[جیمز] بالدوین گفت که برای یادگیری خود باید تنها باشید. و این تنها چیزی است که من نیاز دارم: فضا برای یادگیری خودم بدون دخالت.

AB: خوشحالم که شما بیرون رفتید ، اما متأسفم که اول باید خیلی کم احساس کردید چرا دوبار حرکت کردی؟ و چه چیزی باعث شده است که دوباره احساس خوبی داشته باشید؟

JM: من به دنور نقل مکان کردم زیرا می خواستم جایی زندگی کنم که علف های هرز قانونی باشد. صاحبخانه من در نیویورک به ما اجازه داده بود پنج سال در خانه سیگار بکشیم و آنقدر به فضای امن من تبدیل شده بود که می توانستم آزادانه سیگار بکشم. بنابراین ، من تصمیم گرفتم تا ببینم که همه این افراد سفید پوست از چه چیزی لذت می برند.

من همچنین می خواستم جایی که می توانم ساعت 10:30 بعد از ظهر به رختخواب بروم. به یاد می آورم به دوستم گفتم که من خیلی هیجان زده شدم که زود جمعه بخوابم ، زیرا در آن مرحله از حرفه من ، این حتی یک احتمال نبود. می خواستم کتاب بنویسم و ​​یاد بگیرم که چگونه اسنوبرد را یاد بگیرم. و من عاشق کسی بودم که آنجا زندگی می کرد. ما هیچ برنامه ای برای تغییر روابط خود نداشتیم ، اما او خیلی در مورد شهر به من گفته بود ، احساس می کردم مکان بسیار خوبی برای تنظیم مجدد خواهد بود.

من گفته بودم که اگر از این متنفر باشم ، بعد از گذشت دو ماه به LA می گم. من از آن متنفر نیستم ، اما LA با یک مضمون نویسنده تلویزیون تماس گرفت ، بنابراین من بلند شدم. حواشی باعث شد احساس بهتری نسبت به سالها در مورد نوشتن داشته باشم ، و LA پر از افرادی بود که من آنها را خیلی دوست داشتم و سالها می شناختم. در آن زمان ، عاشق من ناپدید شده بود ، و من می ترسیدم دنور همیشه احساس تعقیب او شود. بنابراین با خودم گفتم ، باید آن را ادامه دهم. 30 سال به یک شهر دادم. هنوز لازم نیست به هیچ شهری متعهد شوید.

تنها راهی که من از بدبختی خودم دیدم - خواه در خانه باشد یا آزار و اذیت نژادپرستانه در مدرسه - صداقت بود.

من فقط به انزوا نیاز داشتم. [جیمز] بالدوین گفت که برای یادگیری خود باید تنها باشید. و این تنها چیزی است که من نیاز دارم: فضا برای یادگیری خودم بدون دخالت. قلبم در پنج سال چهار بار شکسته شد. من به مولد شدن نیاز داشتم و برای انجام این کار روزانه به 70 مورد نیاز دارم.

AB: الان چطور از LA لذت می برید؟ و آیا شما دوباره در نیویورک زندگی می کنید؟

JM: LA بهترین و عجیب ترین است [سفید شدن] مکان همه زمان ها. این فقط فلوریدا با پول شامپاین است. مردم اینجا فقط به مانند جهنم عجیب هستند ، اما من آن را خیلی دوست دارم. وقتی در این آب و هوا زندگی می کنید ، نمی توانید کمکی کنید اما بسیار آسان هستید. این مرا به یاد هائیتی می اندازد. تن ترافیک ، افراد دیوانه وار که خیلی وقت زیادی را به تنهایی می گذرانند ، اما همچنین سرعتی که دوست دارد ، برو ، 80 سال است. روز فقط می گذرد.

این تصور نیز وجود دارد که مردم در اینجا شلوغ نمی شوند ، و این خنده دار است زیرا مردم در لس آنجلس نه تنها عجله می کنند بلکه بیشتر از NYC درآمد بیشتری دارند. مردم اینجا سخت بازی می کنند. LA مانند: "این زیر نرخ من است" یا "من برای نوشتن این مطلب شش ماه زمان نیاز دارم که به طور همزمان شش صفر را به من تبدیل می کند." ایده داشتن یک رویا در LA به این اندازه مورد ضرب و شتم قرار نمی گیرد.

من همچنین باید در اینجا نویسنده شوم. نه یک نویسنده برای استخدام ، بلکه یک نویسنده واقعی است که برای خلق و پرورش می پردازد و نه فقط زمین و تحویل. این ارزشمند بود. من در یک نمایش بزرگسالان شنا نوشتم که سال آینده خواهد بود ، و من روی یک فیلمنامه و یک برنامه تلویزیونی کار می کنم. من روی داستان های کوتاه و مقاله کار می کنم.

این زیبایی مجنون در صداقت وجود دارد زیرا مستلزم آسیب پذیری و شجاعت است.

در NYC ، این در مورد داشتن یک برنامه است. من قطعاً دوباره در خانه زندگی می کنم. من هرگز برنامه ریزی نکرده ام که به عنوان یک بزرگسال در NYC تمام وقت زندگی کنم. من به عنوان یک نوجوان ، من همیشه قصد داشتم سال خود را در اروپا تقسیم کنم ، اما اکنون نگران نیستم. تمام خانواده من در NYC زندگی می کنند و احتمالاً همیشه چنین خواهد بود. من می توانم هر زمان که می خواهم برگردم.

AB: تبریک می گویم ، بو! بسیاری از آنچه من شما را با آنها مشخص می کنم به مکان گره خورده است - هائیتی ، نیویورک. چگونه می توان به عنوان هویتی در مقابل مکان به عنوان چیزی که شما را زنده نگه می دارد یا شما را به قتل می رساند ، مقابله کردید؟

JM: فکر می کنم بالاخره فهمیدم که هویت من به جای حضورم در یک مکان ، آن چیزی است که من عزیز نگه داشته ام. نیویورک kinda شما را فریب می دهد که شما بومی هستید ، زیرا این مورد به شما نسبت داده می شود. مثل لاتکس است تنها در کاپوت خود ، هر آنچه را که می توانستید احتیاج دارید. و بنابراین هویت شما درمورد قرارگیری تحت اللفظی شما قرار می گیرد. من به یاد می آورم وقتی به Bed-Stuy حرکت کردم - و حتی وقتی به Boerum Hill نقل مکان کردم - احساس می کردم هویتم به عنوان یک نیویورکر تغییر کرده است. این شهر حتی با همه فرقه ها بسیار جدا و طبقه ای است.

مکان فقط جوجه کشی برای هویت است ، نه پایه و اساس. ما بعنوان كودكان دیاسپورا ، خیلی اوقات ما با خاطرات آنها و نحوه ی تشكیل آنها ، با خانه والدین خود ارتباط برقرار می كنیم ، خیلی قبل از آنكه حتی در كشور وطن خود پا قدم بگذاریم. من را به یاد هائیتی می اندازم که مادر یا خاله های من به من آموخته اند. این هویت من است

AB: بچه های دیپلماسی غالباً آن را که بی ثبات بودن ، یعنی تمیز وجودی ، عاشقانه می کند. آیا زیبایی را در آن می یابید ، یا حالا حوصله آن را دارید؟

JM: اکنون زیبایی را در آن پیدا می کنم زیرا درون من مستقر شده است. من هیچ چیز دیگری برای اثبات به عنوان یک نیویورکر ندارم. پسندیدن، چه کسی همیشه از من نیویورک می شود؟ من می گویم وقتی من برای جابجایی از NYC رفتم و همه این مردم می گفتند که من هرگز نمی توانم ، گفتم: "مادرم به تنهایی به این مکان دیوانه نقل مکان کرد و به این زبان صحبت نکرد. او به عنوان یک کودک مستحق ترسو نیست. "

AB: زندگی شما چه بلایی دارد؟ چیزهایی که شما را از سر می گیرند ، به معنای واقعی کلمه یا غیره؟

JM: فال های چانی. اکنون واقعاً در معنویت و اخترشناسی هستم. فهمیدم که تاریخ من به عنوان یک کاتولیک رومی باعث می شود که من به طور مداوم به دنبال نیروها و انرژی های خارجی باشم ، اما من دیگر علاقه ای به تظاهرات چیزهای بالاتر از ما ندارم که به اندازه کافی احمقانه باشم تا شکل انسانی بگیرم. جهان هرگز نیازی به شکل انسان برای ایجاد ندارد.

من به معنویت علاقه مندم که از درک انسانها به عنوان خالق درآمده باشد ، بلکه به عنوان بازیکنان بازی علاقه مندم. این ، و نشستن در خارج از نوشیدن. من با نوشیدن رابطه عاشقانه و نفرت آمیز دارم ، زیرا همیشه می خواهم وقتی می خواهی از آرامش خود جلوگیری کنید ، این کار را باید انجام داد.

به یاد می آورم در سال 2013 ، من به همراه شریک زندگی خود به هاوایی رفتم و ما در ساحل مشروب خورشید می گرفتیم و سپس برای تماشای غروب آفتاب به خانه می رفتیم. این روشی است که همیشه می خواهم احساس مست کنم وقتی که مست هستم: مثل همیشه در دنیا هستم که جدی شوم. نه برای کاهش درد و نه پنهان کردن چیزها.

و من عاشق رقص و آشپزی هستم. آنها دو کار هستند که شما در هنگام انجام هر کار دیگری واقعاً نمی توانید انجام دهید. آنها همیشه خواهان توجه کامل شما هستند. من همچنین به روال زیبایی برگشتم ، زیرا آنها را مجبور می کنند در خانه خود بنشینید و تعطیل شوید.

AB: روالهایی که خود را برای بازگشت به آنها پیدا می کنید چیست؟

JM: من هر 10 روز یکبار صورت خود را در خانه انجام می دهم. من یک ماسک خاک رس و بخار انجام می دهم ، سپس لایه برداری ، هیدرات و لحن می کنم. من ، مانند 17 ماسک از پلاگین در Koreatown دارم. سپس ، من روغنهای شب را خرد می کنم.

AB: توصیه های زیبایی خود را از کجا می گیرید؟ و چگونه درک شما از زیبایی با افزایش سن تغییر کرده است؟

JM: راستش ، Arabelle و Ashley Weatherford از The Cut. من فقط به متخصصان اعتماد دارم ، افرادی که آن را جدی می گیرند و مثل علم مطالعه می کنند. همچنین ، دوستان شگفت انگیز من تمام وقت به من نامه ارسال می کنند ، به خصوص وقتی می شنوند که من سخت کار کرده ام.

من فکر می کنم ، برای من ، ایده من از زیبایی گسترش یافته است. بسیاری از زندگی من قبل از دهه 30 طبقه بندی می شدند و بعد در آن دسته بندی ها واقعی می ماندم. من همیشه درمورد چگونگی نگاه کردنم بسیار هدفمند بوده ام. من واقعاً فضا ندارم که بتوانم نظرات بسیاری را جویا شوم ، اما قادر به استفاده مجدد از آنچه که تغییر می کند ادامه می دهد و آنچه که بسیار سنگی است ، برای من آرامش بخش و بیان کننده و خلاق تر است. همچنین ، من پذیرفته ام که 42 به نظر می رسد 16 ، و این عالی است.

AB: چه زمانی احساس زیبایی می کنید؟ چه زمانی احساس راحتی در پوست خود دارید؟

JM: زیباترین آن احتمالاً وقتی 90 درجه باشد و من یک درخشش کم داشته باشم و بیرون از خانه قرار بگیرم. احساس می کنم در آفتاب تمیزتر و زیبا تر از هر جای دیگر هستم. من احساس راحتی می کنم لباس آرایش کنم و بدون احساس زرق و برق باشم. به همین دلیل من به کالیفرنیا نقل مکان کردم - فکر می کنم پوست سیاه برای خورشید ایجاد شده است.

من فقط به افرادی که با آنها اشتباه می گیرم اجازه می دهم که من را جودنیک بنامند. افرادی که آن را صحیح تلفظ می کنند و این کار را انجام می دهند ، زیرا آنها عاشق نام هستند. آنها آن را زیبا می یابند. این تنها افرادی هستند که باید نام واقعی خود را بگویند. مدت زمان طولانی طول کشید تا من بفهمم که از نام من متنفر نیستم - من فقط از شنیدن اشتباه آن متنفر بودم.

AB: چیزی که من در مورد شما دوست دارم و تحسین می کنم ، ارادت شما به حقیقت گویی و جستجوی حقیقت است. هرچند این چیزی است که می تواند خیلی تخلیه شود. چگونه می توان زیبایی را از طریق آن پیدا کرد؟

JM: این زیبایی مجنون در صداقت وجود دارد زیرا مستلزم آسیب پذیری و شجاعت است. بعضی اوقات یکی و بعضی دیگر. مردم همیشه عاشق این هستند که صادق باشند در حالی که به شما دلیل می دهند که چرا دروغ می گویند. مثل زیبایی است مردم عاشق گفتن چه چیزی هستند در حقیقت سالم ، یا چه چیزی باعث می شود احساس خوبی داشته باشیم و فوراً با 100 بهانه دنبال کنید که چرا نمی توانند حرفی بزنند.

فکر می کنم شاید ، برای من ، که از پس زمینه سوءاستفاده ناشی می شود ، می بینم که سوء استفاده بر دروغ ساخته شده است. این به معنای واقعی کلمه رشد می کند و بر دروغ بنا می شود. تنها راهی که من از بدبختی خودم دیدم - چه در خانه باشد یا آزار و اذیت نژادپرستانه در مدرسه - صداقت بود. و روشی که مردم مرا به خاطر آن صداقت دوست دارند ، تنها چیزی است که تا به حال باعث زیبایی من می شود. یعنی من واقعی هستم من وجود دارم.

AB: نیکی ، من [سفید شدن] دوستت دارم.

JM: من شما را دوست دارم ، اما شما می دانید که

AB: خوب ، سؤال آخر و نوع تصادفی: چگونه شما را انتخاب می کنید که شما را نیکی صدا می کند و چه کسی شما را جودنی می نامد؟ آیا این یک تصمیم آگاهانه است؟

JM: بنابراین دو مورد پس زمینه: نام مادر من نیکول است و نام پدر من ژول است. در هائیتی ، او را جود می نامند. نام مستعار مادر من نیکی است. نام من ترکیبی از نام آنها است. وقتی کوچک بودم ، تنها افرادی که مرا نیکی صدا می کردند ، مادربزرگ و عمه من بودند. آنها مرا لی نیکی ، [کریول] را برای لیلی نیکی صدا کردند.

ما در اینجا کار خود را می کنیم. این همه زنان سیاه پوست می توانند انجام دهند ، و این سخت ترین کاری است که ما می توانیم انجام دهیم. فکر می کنم تنها پاداش واقعی بودن است.

وقتی به مدرسه آمدم ، بچه ها نمی توانند اسم من را بگویند چون جو- صدای Z است ، و -نیک لهجه برای یک زبان آمریکایی خیلی سنگین است. من از بچه‌ها بیمار شدم [نام من را اشتباه بیان کردند] ، بنابراین آن را تغییر دادم تا با بهترین دوستم در کلاس سوم مطابقت داشته باشم. البته ، این آسان تر از شنیدن نام قصاب مردم شد. همه به من نیکی صدا می کردند و بعد هر کس بی ادب نبود من را جودنیک می نامید.

اما پس از آن ، خانواده ام با دوستانم آشنا شدند و شروع به تماس با من به نیکی کردند ، و این باعث شد که به یاد بیاورم که چگونه این نام مستعار را از جایی از عشق به دست آورده ام و نه فقط از شرم افراد که باعث می شود احساس عجیب کنم. بنابراین اکنون ، خانواده من با من نیکی یا جودنیک یا هر آنچه را که می خواهند تماس می گیرند ، اما من فقط به افرادی که با آنها آشفتگی می کنم اجازه می دهم که من را جودنیک بنامند. افرادی که آن را صحیح تلفظ می کنند و این کار را انجام می دهند ، زیرا آنها عاشق نام هستند. آنها آن را زیبا می یابند. این تنها افرادی هستند که باید نام واقعی خود را بگویند. مدت زمان طولانی طول کشید تا من بفهمم که از نام من متنفر نیستم - من فقط از شنیدن اشتباه آن متنفر بودم.

AB: خوشحالم که شما آنچه را برای شما مناسب انتخاب کردید خوشحالم. خوشحالم که شما خودتان را انتخاب می کنید.

JM: ما در اینجا کار خود را می کنیم. این همه زنان سیاه پوست می توانند انجام دهند ، و این سخت ترین کاری است که ما می توانیم انجام دهیم. فکر می کنم تنها پاداش واقعی بودن است.

Balms Life Judnick

• پیکلیز: یک چاشنی هائیتی که از کلم خرد شده خرد شده در سرکه و فلفلهای خاویاری ساخته شده است. چیزی در مورد ریز و درشت ، چیزهای گرم واقعاً مرا شاد می کند ، زیرا باعث می شود زبانم احساس شود. حتی بوی آن مرا آرام می کند.
• روغن بدن: من به همان اندازه که زمان بیشتری را برای مرطوب کردن می گذارم بیشتر افراد برای انجام آرایش خود استفاده می کنند. چیزی در مورد روغن وجود دارد که به شما یادآوری می کند عضلات بدن را احساس کنید. این یک بررسی روزانه برای درد ، درد و گاهی اوقات ، لمس کردن خودتان به سادگی زیباست. به خود اطمینان دهید. پوست خود را حس کنید. [مورد علاقه نیکی روغن معطر روغن بادام L °Occitane است.]
• غذا خوردن با هم: هر وقت احساس عصبانیت کردم ، همیشه می خواهم یک شام بزرگ که برای دوستان طبخ می کنم بخورم. این یک روش باورنکردنی برای بنیانگذاری و یادآوری خود به جامعه است که می دهد و می گیرد. اگر به عشق آنها احتیاج دارید ، می توانید آن را بخواهید. و اگر شما نیاز به اشتراک گذاری عشق دارید ، آنها از دریافت آن خوشحال هستند. [نکته مورد علاقه نیکی برای پخت و پز ، دستور العمل اینا گارتن برای مرغ کباب شده است که با دستور لازانیا مادرش جفت شده است.]

مثل افکار جودنیک؟ سفر وی را در توییتر و اینستاگرام دنبال کنید.

امانی بن شیخان نویسنده و پژوهشگر فرهنگ و با تمرکز بر موسیقی ، حرکت ، سنت و حافظه است - مخصوصاً وقتی که آنها همزمان هستند. او را در توییتر دنبال کنید. عکس توسط Asmaà Bana.