5 راه های "مفید" که ممکن است شما را به افراد مبتلا به بیماری روانی آسیب برساند

محتوا

• 1. ارائه مشاوره پزشکی بی اطلاع یا ناخواسته
• 2. کمک به گفتمان عمومی در مورد خودکشی
• 3. صحبت کردن بیش از حد ، عمل کافی نیست
• 4- به ما بگویید "همه چیز را در چشم انداز قرار دهیم"
• 5- عدم همدلی عملکردی خود را بررسی کنید
• بنابراین ، در عوض چه کاری می توانید انجام دهید؟

من از اقامت کوتاه در بیمارستان در تابستان 2007 چیزهای زیادی را به یاد نمی آورم ، اما چند مورد با من باقی مانده است:

بعد از مصرف بیش از حد لاموتریژین در آمبولانس از خواب بیدار شوید. یک دکتر ER به طور ناگهانی اصرار دارد که من اختلال دوقطبی دارم (من نمی کنم). در حال تلاش برای راه رفتن به حمام ، بدنم مثل گوو. ارسال مهلت یک ساکن که به من گفت نیاز دارم مسئولیت بیشتری را برای زندگی خودم به عهده بگیرم.

و بعد از آن ، رازداری و شرم. یکی از اقوام به من گفت که چقدر به افرادی که دوستشان داشتم صدمه دیده است. درک صریح و روشن بین خانواده و دوستان مبنی بر اینکه این چیزی نبود که درمورد آن صحبت شود یا به اشتراک گذاشته شود.

این خاطرات بیشتر برای ترساندن نگرانی من از رسیدن به هدف بوده است ، زیرا حتی کسانی که در جامعه پزشکی هستند - آنهایی که به معنای شفابخش هستند - واقعاً می توانند این مارک را از دست دهند.

من به عنوان کسی که با اختلال افسردگی و وسواس فکری جدی زندگی می کند ، دست اول را می بینم که مردم چگونه تلاش می کنند تا اوضاع را برای من بهتر کنند: چقدر تلاش می کنند ، چگونه به فکر و نیت خود می روند و چند بار هم اشتباه می کنند.

من می دانم که ممکن است تعامل با کسی که تحت فشار بیماری روانی زندگی می کند ، حتی (یا مخصوصاً) وقتی در نزدیکی شما و عزیزانتان باشد ، دلهره آور باشد. معمولاً افراد بهترین تلاش خود را می کنند ، اما برخی از ایده ها و رفتارها حتی اگر بخواهند (یا به نظر می رسد) به خوبی فعال هستند ، مضر هستند.

بیشتر از تجربه زندگی خودم صحبت می کنم (و نه به عنوان مقام معظم رهبری افسرده) ، در اینجا برخی از افکار مربوط به اشتباهات رایج برای جلوگیری از آن صحبت می شود.

1. ارائه مشاوره پزشکی بی اطلاع یا ناخواسته

چند سال پیش ، دیدم که این یادواره در طبیعت و سلامت روان در اینترنت شناور است.

این عکس از دو تصویر ساخته شده است: گروهی از درختان (که همه افراد افسرده از آن متنفر هستند! ما از آنها متنفریم!) با کلمات "این یک ضد افسردگی است" و عکس دیگری از برخی قرص های گشاد با کلمات "این خجالت آور است".

می دونی فاسد چیه؟ کل ذهنیت.

درمان اغلب پیچیده تر از آن است که مردم بدانند. درمان ، دارو و مراقبت از خود ، همه در بهبودی نقش دارند. و برای برخی از ما ، این دارو می تواند نجات دهنده و حتی نجات دهنده باشد.

ما داروهایی مصرف می کنیم تا به ما کمک کنیم تا صبح از رختخواب خود خارج شویم ، به ما توانمند شویم تا تصمیمات بهتری بگیریم و بتوانیم از زندگی ، روابطمان و بله حتی درختان لذت ببریم!

همانطور که برخی پیشنهاد کرده اند ، "کنار آمدن" نیست.

مغز ما در زمانهای مختلف به چیزهای مختلفی احتیاج دارد. این به منزله اینکه ما برای استفاده از یک نوع مراقبت که شما شخصاً به آن نیاز ندارید ، خراب است. کمی شبیه این است که بگوییم ، "اوه ، شما افسرده هستید؟ خوب من افسردگی خود را با آن درمان کردم هوا، تا کنون از آن شنیده اید؟ "

غالباً این احساس وجود دارد که نیاز به این نوع حمایت ، نشانه ضعف است ، یا این باعث می شود ارتباط ما با کسی که هستیم از دست می دهیم. داروها با عوارض جانبی همراه هستند ، بله ، اما آنها همچنین می توانند یک بخش اساسی در درمان سلامت روان باشند.

اما وقتی عزیزان و غریبه ها با شرم آور بودن قرص درگیر می شوند ، حمایت از خود دشوار است.

و به هر حال؟ افراد مبتلا به افسردگی کاملاً از طبیعت آگاهی ندارند. ما مانند "ببخشید ، این در جهنم شیرین چیست؟" وقتی گیاه را می بینیم ما همچنین از فواید تغذیه غذا و حرکت بدن خود غافل نیستیم.

اما گاهی اوقات ، انتظار کسی که دارای یک بیماری روانی است انتظار زیادی ندارد و اغلب فقط احساس گناه و شرم موجود ما را شدت می بخشد. این توهین به این است که اگر ما پیاده روی کنیم و یک لیوان آب کرفس را فرو بریزیم ، خوب خواهیم بود. (علاوه بر این ، بسیاری از ما قبلاً این موارد را امتحان کرده ایم.)

رفتارهای سالم مطمئناً می تواند به ما کمک کند. اما استفاده از زبانی که تحت فشار قرار بگیرد یا اصرار کند ، ما را درمان می کند ، راه درستی نیست. درعوض ، اگر می خواهید سرویس دهی کنید ، از ما چه می خواهیم بپرسید. و با پیشنهادات و تشویق های خود ملایم باشید.

2. کمک به گفتمان عمومی در مورد خودکشی

روزنامه نگار Jamie Ducharme در مقاله خود برای Time ، تحقیقات انجام شده در سال 2018 راجع به چگونگی گزارش دهی متخصصان رسانه در مورد خودکشی های مشهور ، در سال 2018 انجام داد.

او می نویسد: "قرار گرفتن در معرض خودکشی ، یا مستقیم یا از طریق رسانه و سرگرمی ، ممکن است باعث شود که افراد بیشتر خود را به رفتارهای خودکشی متوسل کنند. این پدیده حتی یک نام دارد: مسری خودکشی. "

Ducharme اظهار داشت كه آلودگی به خودكشی هنگامی رخ می دهد كه عناوین شامل "اطلاعات مربوط به چگونگی اتمام خودكشی و اظهاراتی مبنی بر خودكشی اجتناب ناپذیر بنظر می رسند" باشد.

همه کاربران رسانه های اجتماعی (نه تنها روزنامه نگاران) وظیفه انسانی دارند که آنچه را که به مکالمه اضافه می کنند در نظر بگیرند.

وب سایت سازمان بهداشت جهانی لیستی از اقدامات و آنچه در هنگام گزارش خودکشی ارائه می دهد ، ارائه نمی دهد. هدف باید همیشه به حداقل رساندن آسیب برسد. این دستورالعمل شیوه های مضر را توصیف می کند ، از جمله قرار دادن برجسته داستان های خودکشی ، به طور خاص ارجاع به روش مورد استفاده ، جزئیات مکان و استفاده از عناوین حسی.

برای کاربران رسانه های اجتماعی ، این می تواند به معنای بازخوانی یا به اشتراک گذاشتن اخبار باشد که از این پیشنهادات پیروی نمی کنند. بسیاری از ما بدون در نظر گرفتن تأثیر - به سرعت "سهم" را کلیک کردیم - حتی آنهایی که طرفدارشان هستند.

توصیه‌های گزارش برای خودکشی نیز منبع بسیار خوبی برای این امر دارد. به عنوان مثال ، به جای استفاده از عکس هایی از عزیزان غمگین ، آنها توصیه می کنند از یک مدرسه یا عکس کار ، در کنار یک آرم خط داغ خودکشی استفاده کنید. به جای استفاده از کلماتی مانند "همه گیر" ، باید آمارهای اخیر را با دقت مطالعه کنیم و از اصطلاحات مناسب استفاده کنیم. به جای استفاده از نقل قول های پلیس ، باید از متخصصان پیشگیری از خودکشی مشاوره بگیریم.

وقتی در رسانه های اجتماعی در مورد خودکشی صحبت می کنیم ، باید نسبت به افراد طرف مقابل ، که دریافت می کنند و سعی می کنند حرف های ما را پردازش کنند ، حساس باشیم. بنابراین ، وقتی ارسال می کنید ، به اشتراک می گذارید و یا اظهار نظر می کنید ، سعی کنید به یاد داشته باشید که کسانی که تلاش می کنند ممکن است سخنان شما را بخوانند.

3. صحبت کردن بیش از حد ، عمل کافی نیست

هر ژانویه در کانادا ، کمپانی Bell Let’s Talk را انجام داده ایم ، کمپینی از شرکت مخابرات برای افزایش آگاهی و کاهش ننگ پیرامون بیماری های روانی.

بل متعهد شده است برای مراقبت های روانی کانادا مبلغ 100 میلیون دلار جمع آوری کند. این اولین کمپین شرکتی است که این کار را در کانادا انجام می دهد. در حالی که تلاش های شرکت ممکن خیرخواهانه ، مهم است که تصدیق کنیم که هنوز هم شرکتی است که از این تبلیغات سود زیادی می برد.

به راستی ، حرکاتی مانند این احساس می کنند که آنها بیشتر برای افراد عصبی که "روزهای بدی" نیز دارند ، طراحی شده اند. بیماری روانی اغلب به روشی که به این اعتقادات شما اعتقاد دارد ، زیبا ، الهام بخش یا غیرقابل چاپ نیست.

ایده کامل برای ترغیب مردم به صحبت کردن ، پایان دادن به ننگ پیرامون بحث در مورد سلامت روان ، در صورت وجود سیستمی برای ما وجود ندارد وقتی انجام دادن شروع به صحبت کردن

حدود یک سال طول کشید تا بتوانم روانپزشک فعلی خود را در سال 2011 ببینم. در حالیکه استان من در نوا اسکوشیا در تلاش است تا زمان انتظار را بهبود ببخشد ، این یک تجربه بسیار رایج برای بسیاری از افراد در حال بحران است.

این باعث می شود تا ما به افراد ، از جمله پزشکان عمومی ، که مجهز به ما کمک نمی کنند یا قادر به تجویز داروهای لازم هستند ، اعتماد کنیم.

هنگام تشویق مردم به باز کردن ، باید از طرف دیگر شخصی باشد که قادر به گوش دادن باشد و به تضمین به موقع و صحیح رفتار کمک کند. این نباید به دوش دوستان و خانواده باشد ، زیرا حتی دلسوزترین فرد غیر روحانی آموزش دیده برای ارزیابی این شرایط و واکنش مناسب نیست.

تنها 41 درصد از بزرگسالان آمریکایی به دلیل بیماری های خود به خدمات بهداشت روان و 40 درصد از بزرگسالان کانادایی در یک قایق مشابه دسترسی پیدا می کنند ، روشن است که کارهای بیشتری باید انجام شود. افراد مبتلا به بیماری های روانی بیش از آگاهی شما و اجازه صحبت شما نیاز دارند. ما نیاز به تغییر واقعی داریم ما به سیستمی نیاز داریم که ما را مجدداً احیا نکند.

4- به ما بگویید "همه چیز را در چشم انداز قرار دهیم"

"این می تواند بسیار بدتر!"

"به همه چیزهایی که دارید نگاه کنید!"

"چگونه ممکن است کسی مثل شما افسرده شود؟"

گفتن به درد شدیدتر و غیرقابل تحمل شخص دیگری باعث کاهش احساسات ما نمی شود. در عوض ، می تواند به عنوان بی اعتبار جلوه کند. قدردانی از عناصر مثبت زندگی ما ، دردی را که ما می خواهیم از بین نبرید. این بدان معنا نیست که اجازه نخواهیم داد که همه چیز بهتر از نظر خودمان و دیگران باشد.

فیلم های ایمنی در پرواز به شما دستور می دهند ماسک اکسیژن خود را قبل از کمک به هر کس دیگری (معمولاً یک کودک) ایمن کنید. تکان دهنده است ، این به این دلیل نیست که مسافران پرواز از فرزندان شما متنفر هستند و می خواهند شما را نیز در مقابل آنها قرار دهند. به این دلیل است که اگر مرده اید نمی توانید به شخص دیگری کمک کنید. شما باید قبل از حضور در خانه همسایه خود را با یک صندوق پستی تمایل به باغ خود داشته باشید.

اینگونه نیست که افراد مبتلا به بیماری های روانی نوع دوستانه ، دلسوزانه و مفیدی نیستند. اما باید مراقبت ویژه ای از خودمان داشته باشیم. این نیاز به انرژی زیادی دارد.

یک رویکرد مؤثرتر ممکن است به ما یادآوری کند که احساسات می آیند و می روند. پیش از این زمان های بهتری وجود داشته و زمان های خوبی را در پیش رو خواهیم داشت. دانشمند رفتاری نیک هابسون از این امر به معنای "بیرون کشیدن خود از زمان حال" یاد می کند ، به این معنی که به جای اینکه سعی کنیم مبارزات خود را با موارد دیگری مقایسه کنیم ، سعی می کنیم با آنچه که اکنون احساس می کنیم با آنچه ممکن است در آینده احساس کنیم مقایسه کنیم.

چطور ممکن است همه چیز تغییر کند؟ چگونه ممکن است ما بتوانیم بعداً با این احساسات مقابله کنیم؟

تمرین قدردانی می تواند مفید باشد. این در واقع با آزاد کردن دوپامین و سروتونین که خنک است ، به طور مثبت روی مغز ما تأثیر می گذارد. با این حال ، صراحتاً به ما می گویم از وضعیت ما سپاسگذاریم نه باهوش به همین دلیل

درعوض ، سعی کنید به ما کمکهای مثبتی که انجام می دهیم و افرادی که ما را دوست دارند ، یادآوری کنیم. این تأییدها ما را درمان نمی کنند ، اما می توانند به نفس مثبت کمک کنند ، و سپاسگزارى ممکن است در پی آن باشد.

5- عدم همدلی عملکردی خود را بررسی کنید

من می فهمم که چه چیزی دوست دارد کسی را دچار درد کند و نمی داند چه بگوید یا انجام دهد. من می دانم که می تواند احساس ناراحتی و ناراحتی کند.

هیچ کس از شما نمی خواهد که کاملاً رابطه برقرار کنید ، زیرا همه نمی توانند. گفتن چیزی مثل "من می دانم شما چه احساسی دارید. گاهی اوقات پایین می آیم. همه انجام میدهند!" به من می گوید شما واقعاً افسردگی بالینی را درک نمی کنید. همچنین به من می گوید شما مرا نمی بینید ، یا شکافی که بین تجربه من و شما وجود دارد.

این باعث می شود احساس تنهایی کنم.

یک رویکرد مفید تر می توان گفتن چیزی در متن است: "این خیلی سخت به نظر می رسد. ممنون از اینکه به من اعتماد کردید تا در این باره صحبت کنم. من کاملاً نمی توانم درک کنم ، اما من برای شما اینجا هستم. لطفاً به من اطلاع دهید که آیا من کاری برای کمک به شما دارم. "

بنابراین ، در عوض چه کاری می توانید انجام دهید؟

راهنما می تواند روش های مختلف زیادی به نظر برسد. این ممکن است گوش کند که ما از طریق آن صحبت می کنیم یا به سادگی فضایی را برای ما فراهم می کنیم و در سکوت می نشینیم. این ممکن است یک آغوش ، یک غذای تغذیه کننده یا تماشای یک برنامه تلویزیونی خنده دار با هم باشد.

مهمترین چیزی که من در مورد حضور در شخصی مریض یا اندوه آموخته ام این است که مربوط به من نیست. هرچه بیشتر درگیر نفس خودم شوم ، كمتر كمك می كنم.

بنابراین ، من در عوض سعی می کنم تاثیری آرام بخش داشته باشم ، تا اصرار نکنم یا پروژه ای داشته باشم. به کسی اجازه می دهد وزن همه او را تجربه کند و مقداری از آن وزن را با خود تحمل کند ، حتی اگر من نتوانم آن را به طور کامل از آنها بگیرم.

لازم نیست راه حلی داشته باشید. هیچ کس انتظار شما را ندارد. ما فقط می خواهیم احساس کنیم که دیده می شود و شنیده می شود ، تا رنج ما معتبر شود.

حمایت از شخصی که دارای بیماری روانی است ، در مورد "رفع" آنها نیست. این در مورد نشان دادن است. و گاهی اوقات ، ساده ترین حرکات می تواند همه تفاوت ها را ایجاد کند.

جی کی مورفی نویسنده فمینیستی است که علاقه مند به پذیرش بدن و سلامت روان است. او با داشتن پیشینه فیلم سازی و عکاسی ، عاشق علاقه به داستان پردازی است و مکالمات مربوط به مباحث دشوار را که از طریق یک دیدگاه کمدی مورد بررسی قرار می گیرد ، ارزیابی می کند. وی دارای مدرک روزنامه نگاری از کالج دانشگاه کینگ و دانش دائره المعارف روز افزون بی فایده از Buffy the Vampire Slayer است. او را در توییتر و اینستاگرام دنبال کنید.