چگونه یک زن از اجازه دادن به پسوریازیس در عشق جلوگیری کند

اعتراف: یک بار فکر کردم به دلیل پسوریازیس قادر به دوست داشتن و پذیرفتن یک مرد نیستم.

"پوست شما زشت است ..."

"هیچ کس تو را دوست نخواهد داشت ..."

"شما هرگز به اندازه کافی برای داشتن رابطه جنسی یا صمیمیت با شخص دیگری احساس راحتی نخواهید کرد. این به معنای نشان دادن پوست زشت شما خواهد بود ... "

"شما جذاب نیستید ..."

در گذشته ، وقتی صحبت از دوست یابی و روابط می شد ، این نظرات را اغلب می شنیدم. اما لزوما آنها را از اطرافیانم نشنیدم. اینها بیشتر افکاری بودند که هر وقت پسری به من نزدیک می شد یا از من در یک قرار ملاقات می خواست بیرون می رفت ، یا من شروع به له کردن کسی می کردم.

من را اشتباه نگیرید - {textend} من با افراد بی رحمی روبرو شده ام. اما افکار موجود در ذهن من آسیب زننده ترین و شرورانه ترین ، دارای طولانی ترین اثرات بوده و متأسفانه مواردی است که هرگز نمی توانم از آن فرار کنم. وقتی شخصی با شما پست است ، شما را انتخاب می کند یا شما را مورد آزار و اذیت قرار می دهد ، اغلب توصیه هایی را می شنوید که به هر قیمتی از او اجتناب کنید. اما وقتی فردی که به شما زورگویی می کند و منفی می گوید ، خودتان هستید چه می کنید؟

من بارها و بارها قرار ملاقات داشته ام و صادقانه گفته ام که برخوردهای منفی زیادی نداشته ام. هنوز هم ، داشتن یک بیماری قابل مشاهده باعث می شود دوره آشنایی شما با یک رابطه بالقوه سخت تر شود. در حالی که برخی از افراد 20 ساله فقط به دنبال یک حلقه اتصال هستند ، شرایط من من را مجبور کرد که در سطح دیگری با کسی آشنا شوم. من باید اطمینان حاصل می کردم که آن طرف دیگر مهربان ، ملایم ، فهمیده و بدون قضاوت است. همه عوامل این بیماری - {textend} مانند خونریزی ، خراش ، پوسته پوسته شدن و افسردگی - {textend} آشکار شدن برای شخص دیگری بسیار سخت و شرم آور است.

اولین برخورد منفی که به یاد می آورم هنگام آشنایی با پسوریازیس در سال دوم دبیرستانم اتفاق افتاد. برای اکثر من جوجه اردک زشتی بودم. بسیاری از مردم از من به عنوان دختری بلند قد و غیرجذاب با پوست بد نام می بردند. در آن زمان ، من حدود 90 درصد از بیماری پوشیده بودم. هر چقدر سعی کردم پلاک های پوسته پوسته ، ارغوانی و خارش دار را پنهان کنم ، آنها همیشه خود را به طریقی معرفی می کردند.

در حدود 16 سالگی ، با پسری آشنا شدم که با او شروع به ملاقات کردم. ما همیشه در تلفن و مکالمه تلفنی بودیم و سپس او ناگهان از من جدا شد ، بدون اینکه دلیل واقعی ای به من بدهد. من فکر می کنم او به دلیل پوستی که داشت از قرار ملاقات با من طعنه می زد ، اما 100 درصد مطمئن نیستم که این واقعیتی است یا چیزی که به دلیل ناامنی هایم جبران کرده ام.

در آن زمان ، افکار من این بود:

"اگر این پسوریازیس نبود ، ما هنوز با هم بودیم ..."

"چرا من؟"

"اگر من این چیزهایی را که با پوستم ادامه نمی یابد بسیار زیباتر خواهم بود ..."

این اعتراف بعدی چیزی است که من هرگز به کسی نگفته ام ، و من همیشه از آنچه مردم درباره من فکر می کنند ، به ویژه خانواده ام ترسیده ام. من در حدود 20 سالگی باکرگی خود را از دست دادم و به مردی احساس کردم که واقعاً عاشق او هستم. او از بیماری پسوریازیس و ناامنی های من در این مورد اطلاع داشت. با این حال ، حتی اگر او از پوست من اطلاع داشت ، اما در واقع هرگز پوست من را ندید. بله شما آن را درست خواندید. او هرگز پوست من را نمی دید ، حتی اگر در حال رابطه جنسی بودیم.

من تمام تلاش خود را می کردم تا اطمینان حاصل کنم که او هرگز شدت پوست من را ندیده است. من جوراب شلواری ضخیم و بلند تا ران ، با یک لباس خواب آستین بلند و دکمه دار به پایین می پوشیدم. همچنین ، چراغ ها همیشه باید خاموش باشند. من در این کار تنها نیستم. سالها پیش ، من با بانوی جوانی مبتلا به پسوریازیس آشنا شدم که صاحب فرزندی از مردی شد که هرگز پوست او را ندیده بود. دلیل او همان دلیل من بود.

و سپس کسی را دیدم که فکر می کردم برای همیشه با او خواهم بود - {textend} شوهر سابق من. ما در محوطه دانشگاهی که هر دو در آن حضور داشتیم دیدار کردیم. از روزی که برای اولین بار چشم به هم گذاشتیم ، از هم جدا نشدیم. من بلافاصله در مورد پسوریازیس خود به او گفتم. او بلافاصله به من گفت که اهمیتی نمی دهد.

مدتی طول کشید تا با او راحت باشم ، اما اطمینان مداوم او مبنی بر اینکه بدون توجه به بیماری من مرا دوست دارد ، به آرامش ناامنی های من کمک کرد. می توانید داستان ما را با جزئیات بیشتر اینجا ببینید.

اگرچه ما به دلایلی که ارتباطی با پسوریازیس من ندارند ، طلاق گرفته ایم ، اما یک چیز همیشه از آن رابطه ناموفق به یاد می آورم: "من را دوست داشته اند. دوست داشته خواهم شد من سزاوار عشق هستم. "

هر زمان که نگران این باشم که کسی مرا و بیماری من را بپذیرد یا نه ، به دو مردی که در بالا ذکر کردم فکر می کنم که هرگز مرا شرمنده نکردند و به دلیل ابتلا به پسوریازیس احساس بدی در من ایجاد نکردند. آنها هرگز از بیماری من علیه من استفاده نکردند ، و وقتی به آن چیزها فکر می کنم امیدم را برای آینده فراهم می کنم. اگر قبلاً دو بار عشق پیدا کردم ، می توانم دوباره آن را پیدا کنم.

اگر به دلیل پسوریازیس در رابطه با دوست یابی مشکل دارید ، لطفاً بخاطر بسپارید ، "شما عشق را پیدا خواهید کرد. شما دوست خواهید داشت تو لیاقت عشق را داری. "