من بالاخره صحبت های منفی خود را تغییر دادم، اما سفر زیبا نبود

محتوا

• چگونه به این مکان رسیدم
• نقطه عطف من
• سفر من به خود و عشق به بدن
• بررسی برای

در سنگین هتل را پشت سرم بستم و بلافاصله شروع به گریه کردم.

من در اردوی دویدن زنان در اسپانیا شرکت می کردم-فرصتی باورنکردنی برای انجام خود کاوش در حالی که کیلومترها را در ایبیزا زیبا و آفتابی می گذراندم-اما نیم ساعت زودتر ، ما یک فعالیت گروهی داشتیم که در آن از ما خواسته شد تا نامه ای سرگشاده بنویسیم بدن ما ، و خوب پیش نرفت در طول آن تمرین 30 دقیقه ای ، همه را رها کردم. همه ناامیدی هایی که در دو ماه گذشته از بدن و تصویر خود و مارپیچی رو به پایین که احساس می کردم نمی توانم کنترل کنم ، روی کاغذ آمده بود ، و این زیبا نبود.

چگونه به این مکان رسیدم

از نظر ظاهری (بخوانید: اینستاگرام) ، به نظر می رسید که در آن زمان بهترین زندگی خود را می گذراندم و تا حدی نیز زندگی می کردم. من حدود ده پرواز عمیق در سال 2019 داشتم ، از سراسر جهان از پاریس به آسپن سفر کردم تا آنچه را که به عنوان نویسنده تناسب اندام مستقل و متخصصان مصاحبه و مصاحبه محتوا دوست دارم انجام دهم ، محصولات جدید را آزمایش کنم ، پادکست ها را ضبط کنم. همچنین چند شب دیر وقت بیرون در آستین بود ، سفری به سوپر باول که برای همیشه در خاطرم خواهد بود ، و چند روز بارانی در لس آنجلس که در سال جدید تحت کنترل من بودند.

علیرغم اینکه می توانم در حین حرکت یک جریان ثابت از ورزش را حفظ کنم ، رژیم غذایی من آشفته بود. شکلات داغ با بستنی در نقطه "باید" در پاریس. برگر In-n-Out پس از ورود به سانفرانسیسکو یک روز قبل از یک 10K در Pebble Beach. شام های ایتالیایی برای یک ملکه با کوکتل های بسیار زیاد Aperol spritz مناسب است.

در نتیجه ، گفتگوی درونی من نیز آشفته بود. در حال حاضر از 10 پوند ، دادن یا گرفتن ، که در سفرهایم به من ملحق شده بود ، ناامید شده بودم ، این نامه به بدن من آخرین قطره بود.

درون آن نامه خشم و شرم فراوان بود. من خودم را مسخره می کردم که اجازه دادم رژیم و وزنم اینقدر از کنترل خارج شود. از عدد روی ترازو عصبانی بودم. خودگویی منفی در سطحی بود که باعث می شد احساس شرم کنم ، و در عین حال در برابر تغییر آن بسیار ناتوان بودم. من به عنوان فردی که قبلاً 70 پوند وزن کم کرده بود ، این گفتگوی داخلی سمی را تشخیص دادم. سطح ناامیدی من در اسپانیا دقیقاً همان چیزی بود که سال اول دانشگاه قبل از کاهش وزن داشتم. غرق و غمگین بودم. آن شب دراز کشیدم، از نظر روحی و جسمی خسته بودم.

نقطه عطف من

با این حال، وقتی روز بعد از خواب بیدار شدم، می دانستم که باید به خودم نگویم "فردا" روزی است که همه چیز را تغییر می دهم. در آن روز ، آخرین بار در ایبیزا ، به خودم قول دادم. من متعهد شدم که دوباره به جایی برسم که خود دوست دارم.

من می دانستم که این تغییر مثبت باید فراتر از فرو بردن احساسات من در دویدن های طولانی صبح باشد. بنابراین، من چند قول دادم:

تعهد شماره 1: من مطمئن می شوم که صبح ها وقت می گذارم تا در مجله قدردانی خود بنویسم. فقط چند دقیقه در آن صفحات کافی بود تا چیزهایی را در زندگی به من یادآوری کند که از آنها سپاسگزارم، و نادیده گرفتن این فعالیت باعث شد که صحبت های مسموم دوباره به داخل خزنده شود.

تعهد شماره 2: اینقدر نوشیدن را کنار بگذارید. الکل نه تنها راهی آسان برای تخلیه کالری بود ، بلکه کمی نیز افسرده کننده بود زیرا دلیل خوبی برای آن نداشتم چرا من خودم را بیشتر مشروب خوردم. بنابراین، اگر می‌دانستم که با دوستانم بیرون می‌روم، یک نوشیدنی می‌نوشیدم، و سپس به آب می‌رفتم، که به من این امکان را می‌داد که هنگام انتخاب آن نوشیدنی حواس‌تر باشم. در این جریان متوجه شدم که نه گفتن به چهار لیوان معمولی مالبک به این معنا نیست که نمی توانم اوقات خوبی را سپری کنم. کشف این امر به من کمک کرد تا از مارپیچ شرم روز بعد اجتناب کنم و بر تصمیماتم بیشتر تسلط داشته باشم.

تعهد شماره 3: در نهایت ، من به مجله غذا نذر کردم. من در دانشگاه از WW استفاده می کردم (که در آن زمان مراقب وزن بود) ، و اگرچه همیشه سیستم امتیاز را با موفقیت دنبال نمی کردم ، اما دیدم که جنبه روزنامه نگاری برای کاهش وزن و دیدگاه من در مورد غذا بسیار مفید است. دانستن اینکه باید آنچه را که می خوردم بنویسم به من کمک کرد در طول روز انتخاب های هوشمندانه تری داشته باشم و به چیزهایی که به عنوان بخشی از تصویر بزرگتر از سلامتی در بدنم می گذارم نگاه کنم. برای من ، روزنامه نگاری غذا راهی برای ردیابی احساساتم بود. صبحانه غیر عادی زیاد؟ شاید باید شب قبل کمی بیشتر می‌خوابیدم یا در یک فانک بودم. ردیابی به من کمک کرد که نسبت به خلق و خوی خود و تأثیر آن بر وعده های غذایی من پاسخگو باشم.

سفر من به خود و عشق به بدن

چهار هفته بعد ، اگر بخواهم آن نامه را برای بدنم بنویسم ، کاملاً متفاوت خواهد بود. وزن زیادی از روی دوشم برداشته شد و بله ، من وزن واقعی خود را نیز کاهش دادم. اما حتی اگر چیزی در مورد من از نظر فیزیکی تغییر نکرده بود، باز هم احساس موفقیت می کردم. من منتقد درونی ام را ساکت نکردم. در عوض، من او را به یک سیستم پشتیبانی داخلی مثبت تر و نشاط بخش تر تبدیل کردم. او از من به خاطر همه انتخاب‌هایی که من را همان چیزی که هستم می‌داند و وقتی از عادت‌های سالمی که به کار گرفته‌ام دور می‌شوم، با من انعطاف‌پذیر و مهربان است.

او می داند که راه دوست داشتن همه خود آسان نیست، اما وقتی شرایط سخت می شود، می توانم آن را برگردانم.

بررسی برای