از تغییر درمانگران می ترسیدم. در اینجا چرا من خیلی خوشحالم که من کردم

محتوا

• بنابراین ، من در همان زمان با پزشک خود تماس گرفتم و از او پرسیدم که چه کاری باید انجام دهم. با صدای آرام و جمع آوری شده ، او به سادگی پرسید ، "آیا شما مراقبه را امتحان کرده اید؟"
• می دانستم که این حالت ترس مداوم پایدار نیست. بنابراین ، من تصمیم گرفتم کاری شجاعانه انجام دهم: درمانگر خود را اخراج کردم
• نوح حافظ تمام اسرار من شد ، اما بیش از آن ، او شدیدترین مدافع من در نبرد برای بازیابی زندگی من بود
• و هنگامی که من در انتهای طناب خود قرار گرفتم ، ناامید شدم و از دست دادن یک دوست transgender به خودکشی ابراز امیدواری کردم ، نوح هم آنجا بود
• امروز ، زندگی من چیزی شبیه به یک سال پیش به نظر نمی رسد. تفاوت اصلی؟ من از زنده بودن خوشحالم و خوشحالم

سلامتی و سلامتی زندگی هر کس را با زندگی متفاوت لمس می کند. این داستان یک شخص است.

در سپتامبر 2017 ، به بن بست انواع رسیده ام. بعد از دو بستری در روانپزشکی ، سه برنامه سرپایی ، داروهای بی شماری و بسیاری از درمانها ، من در این مرحله از دست رفتم. با این همه سخت کوشی ، بهتر نیستم؟

این کمکی نمی کند که درمانگر آن زمان در ابتدا مرا اشتباه تشخیص داده باشد. در ابتدا ، او مطمئن بود كه من اختلال دوقطبی دارم. سپس آن اختلال شخصیت مرزی بود. این درست نبود تا اینکه در یک کلینیک بحرانی نظر دوم را جویا شدم که تشخیص صحیح خود را دریافت کردم: OCD.

با نگاه به گذشته ، اختلال وسواس من (OCD) باید آشکار باشد. یکی از قابل توجه ترین اجبارات من - که در هر زمان من به چند برابر ضربات چوب می زدم و به چیزی ناراحت کننده فکر می کردم - چندین بار در روز اتفاق می افتاد.

در حقیقت ، آن ماه سپتامبر ، من در حال چوب زدن به چوب بودم 27 بار هر وقت من را تحریک می کردم و با وجود بسیاری از محرک ها ، همسایگان من باید فکر می کردند بازدید کننده های زیادی داشتم که به آپارتمان من می آیند.

با این حال ، در واقعیت ، من با دوستانی که از جای من وارد و خارج می شدند ، به نوعی مهمانی نمی انداختم. حالم خوبه

و این فقط در آپارتمان من نبود. همه جا بود که می رفتم. با خجالت از اجباراتم ، شروع به کوبیدن چوب در پشت خود کردم ، به امید اینکه کسی متوجه نشود. هر مکالمه به یک میدان مین تبدیل می شد و سعی می کرد بدون اینکه سیم را در مغز من بیاندازد و OCD را خاموش کند تعامل برقرار کند.

با شروع اولین بار ، چنین احساسی به نظر نمی رسید. من با شماره سه شروع کردم ، که به اندازه کافی گسسته بود. اما هرچه اضطراب من بدتر شد و اجبار من آرامش بخش تر شد ، همزمان با تلاش برای جبران آن ، چند برابر شد. قبل از اینکه این را بدانم ، سه ، شش تا شش و نه - به 30 ضربه نزدیک می شدم.

وقتی فهمیدم چیزی به من داده شده است ایده زدن به چوب 30 بار ، بارها و بارها در طول روز ، برایم غیرقابل تحمل بود. مشکل این بود که من نمی دانستم چه کار دیگری انجام دهم. با توجه به اینکه اخیراً با OCD تشخیص داده شده بود ، هنوز برایم خیلی جدید بود.

بنابراین ، من در همان زمان با پزشک خود تماس گرفتم و از او پرسیدم که چه کاری باید انجام دهم. با صدای آرام و جمع آوری شده ، او به سادگی پرسید ، "آیا شما مراقبه را امتحان کرده اید؟"

کمترین چیزی که نصیحت شد ، احساس توصیف کننده است.

از این بدتر ، وی نتوانست خاطرنشان کند که هرچه بیشتر با اجبار خود درگیر شوید ، وسواس شما بدتر می شود - و چرخه نیز ادامه می یابد. وقتی توضیح دادم که چقدر گیج شده ام ، می توانستم تعجب را در صدای او بشنوم. او به من دستور داد: "شما باید جلوی اجبار خود را بگیرید."

در آن لحظه ، می توانم تلفن همراهم را به دیوار پرتاب کنم. من می دانست باید متوقف شوم مشکل این بود که من نمی دانستم چگونه.

با كمك كمتر ، نه تنها اجبارات من بدتر شد - با ادامه چرخه OCD ، وسواس من به طور فزاينده اي آزاردهنده شد و باعث شد كه من بيشتر افسرده شوم.

چه می شود اگر یک پنجره را باز کنم و گربه من از روی صفحه نمایش چنگ بزند و به مرگ او بیفتد؟ چه می شود اگر یک شب ذهنم را از دست بدهم ، و شریک زندگی خود را به کام مرگ برسانم ، یا گربه ام را چاقو بزنم یا از پشت بام ساختمانمان پرش کنم؟ چه اتفاقی می افتد که دلیل اینکه جنایات واقعی را دوست داشته باشم دلیل این است که من مخفیانه یک قاتل سریالی در ساخت هستم؟ چه می شود اگر هویت جنسی من آن چیزی نبود که فکر می کردم اینگونه باشد؟

چه می شود اگر من در واقع عاشق روانپزشک خود باشم و رابطه نامناسب ما بدان معنی است که من دیگر نمی توانم او را ببینم؟ چه می شود اگر من کنترل خود را از دست بدهم و یک غریبه را جلوی قطار هل دهم و تا آخر عمر در زندان زدم؟

هزار بار در روز ، از شریک زندگی ام سؤالاتی می کنم که به نظر عجیب است ، امیدوارم که این ترسهای من را فرو ببرد. (بعداً یاد خواهم گرفت كه این اجباراً به عنوان "جلب اطمینان" شناخته شد.)

"آیا فکر می کنید من تا به حال شما را بکشم؟" یک شب پرسیدم. پس از هفت سال باهم بودن ، ری به این خط سؤال پوچ عادت کرد. "چرا ، شما می خواهید؟" آنها با لبخند پاسخ دادند.

برای همه افراد دیگر ، ترسهای من کاملاً پوچ به نظر می رسید. اما از نظر من ، آنها بسیار واقعی بودند.

هنگامی که شما OCD دارید ، وسواس هایی که ضد همه چیز نیستند ، ناگهان بسیار واقعی احساس می کنید. من 99 درصد از پوچی آنها اطمینان داشتم ، اما این 1 درصد از شک من را در وحشت چرخ همستر نگه داشت که به نظر می رسید بی پایان است. اینطور نبود به نظر می رسد مثل من ... اما چه می شود اگر ، در اعماق ، واقعاً واقعیت داشته باشد؟

"چه می شود اگر" هسته اصلی اختلال وسواس است. این مانترا OCD است. و ، هنگامی که به دستگاه های خود رها شود ، می تواند به سرعت و به سرعت شما را از بین ببرد.

می دانستم که این حالت ترس مداوم پایدار نیست. بنابراین ، من تصمیم گرفتم کاری شجاعانه انجام دهم: درمانگر خود را اخراج کردم

حداقل برای من شجاع بود ، زیرا اضطراب توهین (بالقوه) به درمانگر من مدت مدیدی اسیر من شد. اما وقتی به او گفتم كه باید یك روش درمانی دیگر پیدا كنم ، او فهمید و مرا تشویق كرد كه آنچه را كه احساس می كنم برای سلامتی روان من است ، انجام دهم.

من آن زمان نمی دانستم ، اما این تصمیم همه چیز را برای من تغییر می دهد.

درمانگر جدید من ، نوح ، از بسیاری جهات مخالف درمانگر قبلی من بود. نوح گرم ، قابل دسترسی ، دوستانه و عاطفی بود.

او در مورد سگ خود ، لاله ، به من گفت و با همه اشارات تلویزیونی من ، هر چقدر مبهم باشد - من همیشه از خویشاوندی با چیدی احساس کرده ام مکان خوب، که من معتقدم OCD نیز دارد.

نوح همچنین با طراوت تازه ای - انداختن "بمب F" در بیش از یک بار - این امر باعث شد تا او مانند یک مشاور دوردست و جدا نشده ، بلکه مانند یک دوست قابل اعتماد احساس نکند.

من همچنین یاد گرفتم که او مانند من transgender است ، که درک مشترکی را ارائه می داد که فقط روابط ما را تقویت می کند. من لازم نیست که توضیح دهم که من کی هستم ، زیرا او به همان روش در جهان حرکت کرد.

گفتن دقیقاً آسان نیست "می ترسم که قاتل سریالی شوم" برای کسی که در اصل غریبه است. اما به نوعی ، با صحبت های نوح این گفتگوها خیلی ترسناک به نظر نمی رسید. او همه پوچی های من را با لطف و احساس طنز و با فروتنی واقعی انجام داد.

نوح حافظ تمام اسرار من شد ، اما بیش از آن ، او شدیدترین مدافع من در نبرد برای بازیابی زندگی من بود

OCD به هیچ وجه تخصص وی نبود ، اما وقتی که از نحوه حمایت از من مطمئن نبود ، به دنبال مشورت بود و یک محقق دقیق بود. ما مطالعات و مقالات خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشتیم ، در مورد یافته های خود بحث کردیم ، راهکارهای مقابله ای مختلف را امتحان کردیم و در مورد اختلال من با هم یاد گرفتیم.

من هرگز ندیده ام كه ​​یک درمانگر به این اندازه برود كه متخصص شود نه تنها در بیماری من ، بلكه بفهمد - در داخل و خارج - چگونه به طور خاص در زندگی من ظاهر شد. او به جای اینکه خود را به عنوان مقام معرفی کند ، با کنجکاوی و صراحت به کار ما نزدیک شد.

تمایل او به اعتراف کردن آنچه او نمی دانسته و با شور و شوق در مورد هر گزینه ممکن برای من اعتقاد من به درمان را بازگرداند.

و همانطور که ما این چالش ها را با هم برطرف کردیم ، با این که نوح مرا در صورت لزوم از خارج از منطقه آسایش من گشود ، OCD من تنها چیزی نبود که بهبود پیدا کرد. زخمها و زخم های قدیمی که من یادگرفتم که از آن بی اعتنا باشم ، آزادانه به سطح خود رسیدیم ، و ما به آن آبهای ناپاک و نامشخص نیز حرکت کردیم.

از نوح یاد گرفتم که مهم نیست چه - حتی در بدترین مکان ، در تمام ناامیدی و کثیفی و آسیب پذیری من - من هنوز هم شایسته دلسوزی و مراقبت بودم. و همانطور که نوح الگوبرداری از آن نوع مهربانی کرد ، من شروع کردم به دیدن خودم در همان نور.

در هر نوبت ، خواه دل شکسته باشد یا عود یا غم و اندوه ، نوح نجات بخش زندگی بود که به من یادآوری می کند که من خیلی قوی تر از آن چیزی که فکر می کردم هستم هستم.

و هنگامی که من در انتهای طناب خود قرار گرفتم ، ناامید شدم و از دست دادن یک دوست transgender به خودکشی ابراز امیدواری کردم ، نوح هم آنجا بود

من به او گفتم که دیگر مطمئن نیستم که چه چیزی در حال نگه داشتن هستم. وقتی در غم و اندوه خود غرق می شوید ، به راحتی فراموش می کنید که زندگی دارید که ارزش زندگی کردن را دارد.

اما نوح فراموش نکرده است.

"من به معنای واقعی کلمه دو برابر سن شما هستم ، اما هنوز؟ من هستم بنابراینواضح است که لباس شخصی شگفت انگیز است که شما قرار است لباس آن را بپوشید ، و مه بعد از غروب آفتاب سانفرانسیسکو ، و بعد از غروب آفتاب ، موسیقی می رقصید ، و موسیقی رقص از طرف باشگاه هایی که قرار است در آن بچرخید ، می آید ، سام. یا هر معادل فوق العاده ای برای شما وجود دارد ، "او برای من نوشت.

"شما به روش های مختلف سؤال کرده اید ، چرا من این کار را انجام می دهم و چرا این کار را با شما انجام می دهم ، بله؟" او درخواست کرد.

"به این دلیل. شما مهم هستید من مهم هستم ما مهم هستیم بچه های کوچک جلوه ای مهم هستند ، و بچه های کوچک جلوه ای که نتوانستیم برای ماندن آنها مهم باشند. "

بچه های باشکوه - بچه های خنده دار و transgender مثل من و مانند نوح ، که در تمام منحصر به فرد بودنشان خیره می شدند ، اما در دنیایی می جنگند که نمی تواند آنها را حفظ کند.

"بارها و بارها به ما گفته می شود که [افراد LGBTQ +] وجود ندارند ، و ما نباید وجود داشته باشیم. بنابراین ، وقتی راه خود را از طریق دنیای وحشتناکی می بینیم که می خواهد ما را ویران کند ... اینقدر با ارزش است که هر چه در توان داریم انجام می دهیم تا به خودمان و یکدیگر بگوییم که فقط باید در اینجا بمانیم. "

پیام او ادامه می یابد ، و با هر کلمه - با وجود اینکه نمی توانم چهره نوح را ببینم - می توانستم چاه های عمیق همدلی ، گرما و مراقبت را که به من ارائه می داد حس کنم.

اکنون بعد از نیمه شب بود ، و با وجود اینکه من از دست دادن بهترین دوستم به بدترین شکل ممکن را تجربه کرده ام ، احساس تنهایی نکردم.

"نفس عمیق. [و] حیوانات خانگی بیشتری برای گربه ها ، "او در پایان پیام خود نوشت. هر دوی ما عاشق عمیق حیوانات هستیم و او می داند زیاد در مورد دو گربه من ، پنکیک و کانولی.

من این پیام ها را به عنوان عکس در تلفن خود ذخیره کرده ام ، بنابراین همیشه می توانم شب را که نوح - از بسیاری جهات - زندگی من را نجات داد ، به خاطر بسپارم. (من ذکر کردم؟ او یک درمانگر آنلاین است. بنابراین هرگز من را متقاعد نمی کنید که این یک روش مؤثر از درمان نیست!)

امروز ، زندگی من چیزی شبیه به یک سال پیش به نظر نمی رسد. تفاوت اصلی؟ من از زنده بودن خوشحالم و خوشحالم

OCD من به طرز باورنکردنی به خوبی مدیریت می شود ، تا جایی که من اغلب فراموش می کنم چه چیزی در هنگام حاکمیت بر زندگی من بوده است.

نوح به من کمک کرد که نه تنها خودمراقبتی را انجام دهم ، بلکه از تکنیک های درمانی مختلفی نیز استفاده کنم - مانند قرار گرفتن در معرض درمانی و رفتار درمانی شناختی. نوح به من کمک کرد تا به داروهای مؤثرتر دسترسی پیدا کنم و روالهای بهتر و سیستمهای حمایتی را که به من امکان پیشرفت داده است ، پرورش دهم.

من هنوز از این که چه مقدار تغییر کرده است شوکه هستم.

به یاد می آورم که روانپزشک قبلی من از من می خواست که اضطراب خود را ارزیابی کنم و هیچگاه کمتر از یک هشت نفر نبود (ده نفر بالاترین). این روزها ، هنگامی که خود گزارش می دهم ، تلاش می کنم آخرین باری که اصلاً اضطراب داشتم را به یاد بیاورم - و در نتیجه ، توانستم مقدار داروهای روانپزشکی را که در آن هستم به نصف کاهش دهم.

من اکنون شغل تمام وقت دارم که کاملاً عاشق آن هستم ، کاملاً هوشیار هستم ، و به درستی تشخیص داده شده و تحت درمان OCD و ADHD قرار گرفته ام که باعث بهبود کیفیت زندگی من فراتر از آنچه که فکر می کردم برای من ممکن است بود .

و نه ، اگر جای تعجب دارید ، به طور تصادفی کسی را قتل نکرده ام یا قاتل سریالی نشده ام. این هرگز اتفاق نمی افتد ، اما OCD یک اختلال عجیب و غریب است.

نوح هنوز هم درمانگر من است و احتمالاً قصد دارد این مقاله را بخواند ، زیرا علاوه بر اینکه مشتری و درمانگر هستیم ، ما هر دو طرفدار سلامت روان فوق العاده پرشور هستیم! با هر چالش جدیدی که با آن روبرو می شوم ، او منبع مداوم تشویق ، خنده و راهنمایی بدون مزخرف است که مرا ثابت می کند.

خیلی اوقات ، فقط استعفا و پذیرفتن سطح حمایت ناکافی می تواند وسوسه‌انگیز باشد. به ما آموخته شده است كه هرگز پزشكان خود را زیر سؤال نبریم ، بدون اینكه بدانیم كه آنها همیشه مناسب نیستند (یا دوره مناسب).

با پشتکار ، می توانید نوع درمانگر مورد نیاز خود را پیدا کنید و شایسته آن باشید. اگر منتظر اجازه هستید ، به من اجازه دهید اولین کسی باشد که آن را به شما می دهد. شما مجاز به درمانگر خود هستید. و اگر می تواند سلامتی شما را بهبود بخشد ، دلیل خوبی وجود ندارد که ندهید.

آن را از کسی بگیرید که می داند: شما لازم نیست برای چیزی کمتر از آنچه شایسته شماست حل و فصل کنید.

سام دیلان فینچ مدافع پیشرو در زمینه سلامت روانی LGBTQ + است که به خاطر وبلاگ خود به رسمیت شناخته شده بین المللی است ، بیایید چیزهای کوئر را بالا ببریم!، که برای اولین بار در سال 2014 ویروسی شد. سام به عنوان یک روزنامه نگار و استراتژیست رسانه ای ، مباحثی همچون سلامت روان ، هویت transgender ، ناتوانی ، سیاست و قانون و موارد دیگر را به طور گسترده منتشر کرده است. سام با بهره گیری از تخصص ترکیبی خود در بهداشت عمومی و رسانه های دیجیتال ، در حال حاضر سام به عنوان سردبیر اجتماعی در Healthline فعالیت می کند.