چرا من جراحی برداشتن پوست انجام دادم

محتوا

• بررسی برای

تمام عمر اضافه وزن داشتم. هر شب با آرزوی اینکه "لاغر" از خواب بیدار شوم، به رختخواب می رفتم و هر روز صبح با لبخندی بر لب از خانه بیرون می رفتم و وانمود می کردم که همان طور که هستم خوشحالم. تا زمانی که من دانشگاه را ترک نکردم و اولین شغل شغلی خود را در شهر نیویورک به دست آوردم ، تصمیم گرفتم که زمان کاهش وزن فرا رسیده است. در اعماق وجودم می دانستم که اگر چنین مسیری ناسالم را ادامه دهم هرگز به جایی که می خواستم در زندگی نخواهم رسید. حاضر نشدم روی ترازو بروم، نمی دانستم چقدر باید از دست بدهم، اما می دانستم چاق هستم. من مجبور بودم کاری در مورد آن انجام دهم. (لحظه آها هر کس متفاوت است. 9 سلبریتی که به روش درست وزن کم می کنند را بخوانید.)

در ابتدا آسان بود: من خوردن غذاهای سرخ کرده را کنار گذاشتم (من طرفدار هر چیزی بودم که در آرد سوخاری فرو رفته باشد) ، به پیاده روی رفتم و تا آنجا که می توانستم پیاده روی کردم (آن چند هفته اول ، هرگز بیش از 20 دقیقه نبود. ) من به خوردن دقیق تر و حرکت بیشتر ادامه دادم و وزن شروع به کاهش کرد. من آنقدر ناسالم را شروع کردم که کوچکترین تغییرات منجر به موفقیت بزرگی شد. در عرض 6 ماه، من در نهایت تحت محدودیت وزنی برای دوچرخه تاشو قرار گرفتم، بنابراین یک دوچرخه خریدم و 20+ مایل در کنار ساحل در شب سوار شدم. من هر هفته تا جایی که می توانستم در ردیف اول کلاس های بدنسازی زومبا حضور داشتم. من در اوایل آن سال زندگی ای را داشتم که فقط تصورش را می کردم.

یک سال و نیم بعد احساس بهتری نسبت به گذشته داشتم ، کلاس های زومبا را آموزش می دادم ، می دویدم ، 40 کیلومتر در شب رانندگی می کردم و 130 کیلو وزن کاهش می دادم. من از تغییراتی که در زندگی خود ایجاد کرده بودم خوشحال بودم ، اما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادنم داشتم تا خودم را همانطور که بودم ، دوست یابی و واقعاً بپذیرم. زندگي كردن زندگی من برای اولین بار

وقتی این سفر را شروع کردم، چیز زیادی در مورد عواقب کاهش وزن شدید نمی دانستم. رسانه ها به جز دراماتیک به هیچ وجه در مورد آن صحبت نمی کردند بزرگترین بازندهدگرگونی‌های سبک، و من شخصاً کسی را نمی‌شناختم که مقدار قابل توجهی وزن کم کرده باشد. من فکر می کردم با کاهش وزن همه مشکلاتم از بین می رود ، از استرس روزمره زندگی در نیویورک ، تا توانایی من برای موفقیت در حرفه ام. آنها نه تنها تخیلات را اثبات کردند ، بلکه پیامدهای شگفت انگیزی برای کاهش شدید وزن من داشت که هرگز پیش بینی نمی کردم.

مثل پوست. مقدار زیادی پوست اضافی پوستی که با وجود تمام تلاش من از قسمت میانی من آویزان بود و به جایی نمی رفت. من یک مربی استخدام کردم و روی هسته اصلی خودم تمرکز کردم. من فکر کردم تن دادن بیشتر ممکن است کمک کند ، اما وضعیت فقط بدتر شد. با کاهش وزن بیشتر، پوست شل شد و حتی پایین تر آویزان شد. این مانع زندگی سالم جدید من شد. بثورات پوستی و کمردرد ایجاد کردم. پوست در جاهای عجیب و غریب جمع می شد، همه جا آویزان بود و به سختی در لباس پوشانده می شد. من مجبور شدم مقداری از پوست اضافی را داخل شلوارم فرو کنم ، و پیدا کردن لباس هایی که مناسب آن بودند ، یک چالش وقت گیر و خسته کننده بود. من همیشه ناراحت بودم. و من فقط 23 سال داشتم. نمی توانستم تصور کنم بقیه عمرم را به این شکل زندگی کنم.

بنابراین ، مانند وزنی که روزی بر سر راه من قرار داشت ، من این را به عنوان یک مانع دیگر در سفرم به سوی من سالم می دیدم. من خیلی تلاش کرده بودم تا وزنم را کم کنم ، اما این آن چیزی نبود که می خواستم به نظر برسم. بنابراین من تحقیقات زیادی انجام دادم و هر چیزی را که خیلی خوب به نظر می رسید ، رد کردم. من روش های معجزه آسایی ، لوسیون ها و اسکراب های نمکی را رد کردم و برای من جراحی تهاجمی گرانقیمت انجام شد. لیفت کامل بدن به طور دقیق. جراحان تمام قسمت تنه را از وسط نصف می کردند و دوباره مرا کنار هم قرار می دادند ، به غیر از حدود 15 پوند پوستی که دیگر به آن احتیاج نداشتم.

من بعد از اولین مشورت تصمیم خود را گرفتم. من منتظر عمل ، زخم (360 درجه) یا بهبودی نبودم ، اما می دانستم که برای من ، این ضروری است. پوشاندن پوست سخت بود و در جایی که به آن تعلق نداشت آویزان شد. پنهان کردن سخت تر می شد و من در حال حاضر به اندازه کافی خودآگاه بودم ، زیرا تمام عمر با وزن خود دست و پنجه نرم کرده بودم. عملکرد دلیل اصلی من برای انتخاب جراحی برداشتن پوست بود ، اما ظاهر بهتر و احساس اعتماد به نفس بیشتر نیز بخشی از تصمیم من بود.

کم کم شروع به به اشتراک گذاشتن طرحم با دوستان کردم. برخی تصمیم من را زیر سوال بردند. اما در مورد جای زخم چطور؟ آنها می پرسیدند جای زخم؟ من فکر می کنم. در مورد 10+ پوند پوست آویزان شده از شکمم چه می توان گفت. برای من ، هر دو زخم های جنگی هستند ، اما جای زخم قابل زندگی بود. من تمام پولی را که از زمان تحصیل در دانشگاه که قبلاً برای آینده من در نظر گرفته شده بود کنار گذاشته بودم ، برداشتم و جراحی را رزرو کردم.

این جراحی هشت ساعت طول کشید. من یک شب در بیمارستان بودم ، سه هفته کار نداشتم و شش سال بیرون از باشگاه بودم. بی‌حرکت نشستن عذاب آور بود - تا به حال عادت داشتم هر روز تا دو ساعت ورزش کنم - و بازگرداندن قدرتم بعد از آن کار سختی بود، اما سه سال از عمل جراحی می‌گذرد و هرگز از آن پشیمان نشدم. من توانسته ام تمریناتم را به سطح بعدی برسانم، بیشتر حرکت کنم و قوی تر و سریع تر شوم. من دیگر احساس نمی کنم وقتی در حالت نشسته ، ایستاده ، دوش گرفتن ... مدام چیزی در سر راه من قرار دارد. جوش ها از بین رفته اند. حساب بانکی من کم کم در حال پر شدن است. و من به هر کاری که انجام می دهم بسیار اطمینان دارم.

به تازگی ، من یک وبلاگ با عنوان Pair of Jays با دوستی راه اندازی کردم که در سفر خود برای کاهش وزن بوده و اکنون افرادی را که می خواهند یک سبک زندگی سالم داشته باشند ، آموزش می دهد. ما درسهایی را که آموخته ایم و به کار می بریم ، به اشتراک می گذاریم و درباره نحوه زندگی در حال حاضر ، تصمیم گیری در مورد غذای سالم تا آنجا که ممکن است ، شرکت در کلاس های تناسب اندام مورد علاقه خود در هفته پنج تا شش بار و فعالیت در بخشی از روابط اجتماعی خود بحث می کنیم. زنده-اما هنوز از چند نوشیدنی با دوستان لذت می برید و هوس های ما را هنگام بوجود آمدن تغذیه می کنید. (بیشترین الهام بخش ترین داستان های موفقیت در کاهش وزن در سال 2014 را اینجا بخوانید.)

هنوز تعداد زیادی یادآوری وجود دارد که من از کجا آمده ام و من هر روز برای حفظ موقعیت خود می جنگم. من هنوز "لاغر" نیستم و هنوز پوست اضافی در بالای شکم وجود دارد و از بازوها و پاهایم آویزان است. فکر نمی کنم هیچ وقت با بیکینی راحت باشم.

اما من همه اینها را پشت سر نگذاشتم تا در ساحل خوب به نظر برسم. من این کار را برای راحتی بیشتر روزانه انجام می دادم: در محل کار ، در ورزشگاه ، روی نیمکتم نشسته بودم. برای من ، این فقط یک راه دیگر برای تقویت این بود که من هرگز به عقب بر نمی گردم ، این همان کسی است که اکنون هستم و فقط می توانم از اینجا بهتر شوم.

بررسی برای