آیا تاریخچه بیماری مادر من در کودکان من تکرار می شود؟

محتوا

• امتناع مادرم از درخواست کمک
• به طور جدی از سلامت روان من مراقبت می کنم
• جایگزین شرم بیماری روانی در خانواده ام با صراحت و حمایت

سلامتی و سلامتی هر یک از ما متفاوت است. این داستان یک شخص است.

در تمام دوران کودکی می دانستم که مادرم با مادران دیگر متفاوت است.

او از رانندگی وحشت داشت و اغلب از ترك خانه می ترسید. او در حال مرگ وسواس داشت و اولین خاطرات من از او است که به من می گوید قبل از فوت باید یاد بگیرم که از خودم مراقبت کنم.

او ادعا كرد كه صداهایی را می شنود و شیاطین را می بیند. او هنگام شام از طریق پنجره ها به منظور بررسی از همسایگان ، از طریق پنجره ها نگاهی بیندازد ، زیرا معتقد بود که آنها او را تماشا می کنند.

نقض جزئی مانند قدم زدن در یک طبقه تازه خرد شده ، باعث فریاد زدن و گریه خواهد شد. اگر احساس بی احترامی می کرد ، روزها می رفت بدون اینکه با کسی در خانه صحبت کند.

من محرم او بودم و او غالباً با من صحبت می کرد انگار که من مادر هستم و او فرزند هستم.

پدر من الکلی بود و این دو نفر اغلب اوقات شب ، با صدای بلند و جسمی می جنگیدند ، در حالی که سرم را با بالش پوشانده بودم و یا یک کتاب زیر پتو می خواندم.

او دو یا سه روز به طور هم زمان به رختخواب خود یا تختخواب می رفت ، می خوابید یا بی صدا به تلویزیون خیره می شد.

هرچه پیرتر شدم و مستقل تر شدم ، او به طور فزاینده ای کنترل و دستکاری شد. وقتی ساعت 18 به کالج میسوری می رفتم ، او هر روز با من تماس می گرفت ، غالباً چندین بار در روز.

من در 23 سالگی درگیر شدم و به مادرم گفتم كه برای انتقال به نامزد من كه در نیروی دریایی بود به ویرجینیا می روم. "چرا مرا ترک می کنی؟ من هم ممکن است مرده باشم. "

این فقط یک عکس فوری است ، نگاهی اجمالی به زندگی با شخصی که روحی روانی داشته و از جستجوی معالجه امتناع ورزیده است.

امتناع مادرم از درخواست کمک

در حالی که من در بیشتر دوران کودکی کلماتی را که برای مادرم اشتباه داشت ، ندارم ، اما وقتی که شروع به شکل گیری تصویری واضح تر از مسائل او کردم ، در مدرسه و کالج متوسطه به روانشناسی غیر طبیعی متمرکز شدم.

اکنون می دانم که مادرم از بیماری روانی تشخیص داده نشده رنج می برد که شامل اضطراب و افسردگی می شد ، اما احتمالاً اختلال دو قطبی و اسکیزوفرنی نیز وجود دارد.

وی به مسائل بهداشت روان خود پرداخته است نه برخورد با آنها

هرگونه تلاش برای نشان دادن او به کمک نیاز به انکار شدید و اتهاماتی داشت که ما - هرکسی که به او پیشنهاد کمک می کردیم - از جمله خانواده ، همسایگان ما و مشاور راهنمایی دبیرستان من - به فکر او دیوانه بودیم.

او از اینکه نامتعادل یا "دیوانه" برچسب زده می شود وحشت داشت.

"چرا از من متنفری؟ آیا من یک مادر بد هستم؟ " او به من فریاد زد وقتی گفتم شاید او به جای اینکه در من اعتماد کند ، یک دختر 14 ساله ، با یک حرفه ای صحبت کند ، درباره اینکه افکارش تاریک و وحشتناک است.

به دلیل امتناع وی از جستجوی هرگونه درمانی در طول این سالها ، من چند سال قبل از مرگش در سكته مغزی در 64 سالگی از مادرم بیرون شدم.

دوستان خوب و معقول سالها به من گفته بودند که پشیمان می شوم که او را از زندگی من قطع کردم ، اما آنها رابطه ناسازگار و دردناکی که با مادرم داشتم را نمی دیدند.

هر مکالمه در مورد این بود که او چقدر بدبخت است و چطور فکر می کردم خیلی بهتر از او هستم زیرا عصبی داشتم که خوشحال شوم.

هر تماس تلفنی با اشک من به پایان رسید زیرا حتی اگر می دانستم که وی از نظر روحی روانی است ، من هنوز نمی توانم چیزهای مضر و بی رحمانه او را نادیده بگیرم.

بلافاصله پس از سقط جنین و مادرم پاسخ داد كه من به هر حال مادر خیلی خوبی نخواهم بود ، زیرا من خیلی خودخواه بودم.

من می دانستم که فاصله گرفتن از او به اندازه کافی نیست - من نمی توانستم به مادرم کمک کنم و او حاضر به کمک به خودش نشد. کنار گذاشتن او از زندگی من تنها انتخابی بود که می توانستم برای سلامت روانی خودم انجام دهم.

به طور جدی از سلامت روان من مراقبت می کنم

بزرگ شدن توسط یک مادر مبتلا به بیماری روانی باعث شد تا من خودم را نسبت به مشکلات افسردگی و اضطراب گاه به گاه خود آگاه کنم.

من یاد گرفتم که محرکها و موقعیتهای سمی را بشناسم ، از جمله آن تعامل هایی که بطور فزاینده نادر با مادرم داشتم ، که برای رفاه خودم مضر بود.

در حالی که سلامت روانی خودم از وقتی پیرتر شده ام کمتر نگرانی پیدا کرده ام ، من در مورد احتمال تغییر آن انکار نمی کنم. من در مورد هر مشکلی که دارم با خانواده و پزشکم باز هستم.

هنگامی که من به کمک نیاز داشتم ، مانند اخیراً که بعد از عمل جراحی چشم با اضطراب مواجه شدم ، درخواست آن را کردم.

من احساس كنترل سلامت رواني خود را دارم و انگيزه دارم كه از سلامت رواني خود به عنوان سلامت جسمي خود مراقبت كنم ، كه به من آرامش مي بخشد مي دانم مادرم هرگز تجربه نکرده است.

این مکان خوبی برای حضور در آن است ، اگرچه من همیشه از انتخاب مادرم پشیمان خواهم شد که مانع کمک وی شد.

در حالی که سلامت روان من پایدار است ، من هنوز نگران بچه هایم هستم.

من خودم در حال تحقیق درمورد مسائل بهداشت روان و ژنتیک هستم ، نگران این هستم که بیماری روانی مادرم را به آنها منتقل کنم.

من آنها را به عنوان علائم افسردگی یا اضطراب تماشا می کنم ، گویی می توانم به هر نحوی بتوانم از هر دردی که مادرم تجربه کرده است ، برایشان صرف کنم.

من همچنین خودم را دوباره عصبانی می کنم که مادرم بخاطر عدم مراقبت از خودش ، دوباره از مادرم عصبانی شدم. او می دانست چیزی اشتباه است و برای بهتر شدن هیچ کاری نکرد. و با این حال ، من هم خیلی خوب می دانم که ننگ و ترس نقش زیادی در عدم تمایل او به اعتراف به کمک وی داشته است.

من هرگز مطمئن نخواهم شد چه عواملی درونی و بیرونی نقش داشته و باعث شده است مادرم بیماری روانی خود را انکار کند ، بنابراین من سعی می کنم باور داشته باشم که او برای زنده ماندن به سادگی تمام تلاش خود را انجام می داد.

خود آگاهی و باز بودن درباره بیماری روانی در خانواده من بخشی از مراقبت از من است و روشی برای اطمینان از این که تاریخ تکرار نمی شود.

ممکن است مادر من اعتقاد نداشته باشد که رفتار و علائم او بر کسی تأثیر گذاشته است ، اما من بهتر می دانم. من کاری را انجام می دهم که به فرزندانم از نوع آسیب های عاطفی که من به دلیل بیماری روانی مادرم تجربه کرده ام ، اختصاص ندهم.

می دانم که ترک گذشته من بخشی از روند بهبود است. اما من هرگز نمی توانم این کار را به طور کامل رها کنم زیرا ژنهای مادرم در من - و در فرزندانم.

جایگزین شرم بیماری روانی در خانواده ام با صراحت و حمایت

برخلاف زمانی که بزرگ شدم ، هیچ مشکلی در مورد بیماری روانی در خانه من وجود ندارد. من با پسرانم که 6 و 8 ساله هستند ، آشکارا صحبت می کنم در مورد احساس غم و اندوه یا عصبانیت ، و اینکه چگونه بعضی اوقات این احساسات می توانند بیشتر از حد ممکن دوام بیاورند.

آنها دقیقا نمی دانند بیماری روانی چیست ، اما آنها می دانند که همه افراد متفاوت هستند و بعضی اوقات مردم می توانند با روشهایی که نمی توانیم ببینند مبارزه کنند. گفتگوهای ما در مورد این موضوع نشان دهنده سطح درک آنها است ، اما آنها می دانند که می توانند هر چیزی را از من بپرسند و من یک جواب صادقانه به آنها خواهم داد.

من به آنها گفتم مادر من وقتی زنده بود یک فرد ناراضی بود و برای کمک به پزشک نمی رود. این یک توضیح سطحی است ، من هرچه پیرتر می شوم ، عمیق تر توضیح خواهم داد. در این سن ، آنها بیشتر به غم و اندوه مادرم از دنیا رفته اند ، اما زمانی خواهد آمد که من توضیح خواهم داد که مادرم را مدت ها قبل از مرگش از دست دادم.

و به آنها قول می دهم که هرگز چنین چیزی مرا از دست نمی دهند.

هرچه آینده به ارمغان بیاورد ، فرزندانم خواهند دانست که پشتیبانی کامل من را دارند. من بین اینكه می خواهم گذشته خود را رها كنم قدم می زنم ، زیرا حال من بسیار شادتر از آن است كه در خواب امكان پذیرفتم ، و نیاز دارم تا اطمینان حاصل كنم كه فرزندانم تاریخچه سلامت روان خانواده خود را می دانند و از افزایش خطرات بالقوه ژنتیك آگاه هستند.

با بزرگ شدن با والدین بیمار روانی ، می خواهم به فرزندانم همه منابع ممکن را اعطا کنم ، در صورتی که آنها مجبور باشند خودشان یا با یک شریک زندگی یا فرزند خودشان درگیر مشکلات بهداشت روان باشند.

اما من همچنین می خواهم که آنها بدانند شرمساری در بیماری روانی ، که به کمک و به ویژه نیاز ندارند ، وجود ندارد به دنبال کمک - چیزی نیست که باید انجام دهند همیشه خجالت بکش من همیشه به بچه های خودم گفته ام که می توانند با هر مسئله ای به من مراجعه کنند ، مهم نیست چه چیزی هستند و من به آنها کمک می کنم تا از طریق آن کار کنند. و منظورم این است

من امیدوارم که سابقه بیماری روانی مادرم هرگز به فرزندانم لمس نکند ، اما اگر نتوانستم به او کمک کنم ، حداقل می دانم که برای کمک به فرزندان خودم در آنجا خواهم بود.

کریستینا رایت به همراه همسرش ، دو پسرشان ، یک سگ ، دو گربه و یک طوطی در ویرجینیا زندگی می کند. کارهای او در انواع مختلف چاپ و دیجیتال منتشر شده است ، از جمله واشنگتن پست ، USA Today ، به روایت ، نخ ذهنی ، کیهانی و دیگران. او عاشق خواندن تریلرها ، رفتن به فیلم ، پخت نان و برنامه ریزی سفرهای خانوادگی است که در آن همه سرگرم کننده هستند و کسی شکایت ندارد. اوه ، و او واقعاً عاشق قهوه است. وقتی او سگ را راه نمی رود ، بچه ها را در حال چرخش قرار می دهد ، یا با همسرش در حال ورود به قلعه نیست ، می توانید او را در نزدیکترین کافی شاپ یا در آنجا پیدا کنید توییتر.