ناشنوایی تهدیدی برای سلامتی نیست. توانایی است
محتوا
- وقتی او سرانجام من را ترک کرد - {textend} در حال جلب توجه ، خجالت بود و قصد داشت تا در کلاس بعدی من دیر شود - {textend} به این فکر کردم که خوب بودن چیست.
- مسئله این است که ارائه این مسائل به عنوان ناگسستنی از ناشنوایی یا کم شنوایی ، درک نادرستی از ناشنوایی و سیستم مراقبت های بهداشتی آمریکا است.
- اما بسیاری از ناشنوایان نیز وجود دارند که به هیچ وجه این تجربه را ندارند و به ما درک می کنند که در واقع چه چیزهایی به ناشنوایان امکان رشد می دهد
- وقت آن است که به موضوعات سیستمی که بر رفاه و کیفیت زندگی ما تأثیر می گذارد ، نگاه کنیم - {textend} به جای اینکه تصور کنیم ناشنوایی خود مشکل است
- و این ریشه اصلی این مسئله است ، واقعاً: عدم تمایل به تجربیات و صدای افراد ناشنوا
ناشنوایی با بیماری هایی مانند افسردگی و زوال عقل "مرتبط" است. اما آیا واقعاً اینگونه است؟
چگونه می بینیم که جهانیان به چه شکل هایی انتخاب می شوند - {textend} و به اشتراک گذاشتن تجربیات جذاب می تواند نحوه برخورد ما با یکدیگر را به سمت بهتر تنظیم کند. این یک دیدگاه قدرتمند است.
چند هفته پیش ، در حالی که در دفتر کار من بین سخنرانی ها بود ، یک همکار در درب من ظاهر شد. ما قبلاً هرگز ملاقات نکرده بودیم و دیگر به خاطر نمی آورم که چرا او آمده است ، اما به هر حال ، یک بار او یادداشتی را در درب من دید که به بازدیدکنندگان اطلاع می دهد که من ناشنوا هستم ، گفتگوی ما مسیر انحرافی را طی کرد.
"من یک زن ناشنوا دارم!" غریبه هنگام ورودش گفت: گاهی اوقات ، خواب می بینم که به این نوع اظهارات پاسخ می دهم: وای! شگفت انگيز! من یک پسر عموی بلوند دارم! اما معمولاً سعی می کنم دلپذیر بمانم ، چیزی غیر متعهدانه مثل "خوبم" می گویم.
غریبه گفت: "او دو بچه دارد." "حال آنها خوب است! آنها می توانند بشنوند. "
من در حالی که در اعلامیه غریبه فکر می کردم ناخن هایم را به کف دستم فرو بردم ، اعتقاد او به اینکه خویشاوندش - {textend} و من - {textend} خوب نیستم بعداً ، انگار که فهمیده است این ممکن است توهین آمیز باشد ، او عقب نشینی کرد و از من تعریف کرد "چقدر خوب صحبت کردم".
وقتی او سرانجام من را ترک کرد - {textend} در حال جلب توجه ، خجالت بود و قصد داشت تا در کلاس بعدی من دیر شود - {textend} به این فکر کردم که خوب بودن چیست.
البته من به این نوع توهین ها عادت کرده ام.
افرادی که هیچ تجربه ای در مورد ناشنوایی ندارند اغلب کسانی هستند که در بیان عقاید خود در مورد آنها آزادترین احساس می کنند: آنها به من می گویند بدون موسیقی می میرند ، یا روشهای بی شماری را برای ارتباط ناشنوایی با غیرهوش ، بیمار ، تحصیل نکردن ، فقیر بودن یا غیر جذاب.
اما اینکه خیلی اتفاق می افتد به این معنی نیست که صدمه ای نمی زند. و آن روز ، این سوال برای من جای تعجب بود که چگونه ممکن است یک استاد دانشگاه فرهیخته چنین درک محدودی از تجربه انسانی داشته باشد.
تصاویر ناشنوایی در رسانه ها قطعاً کمکی نمی کند. نیویورک تایمز سال گذشته مقاله ای را ایجاد کرد که باعث ایجاد وحشت می شود و تعداد زیادی از مشکلات جسمی ، روحی و حتی اقتصادی ناشی از کم شنوایی را بیان می کند.
سرنوشت ظاهری من به عنوان یک ناشنوا؟ افسردگی ، زوال عقل ، ویزیتهای بالاتر از متوسط ER و بستری شدن در بیمارستان و صورتحسابهای بالاتر پزشکی - {textend} همه ناشنوا و کم شنوا هستند.
مسئله این است که ارائه این مسائل به عنوان ناگسستنی از ناشنوایی یا کم شنوایی ، درک نادرستی از ناشنوایی و سیستم مراقبت های بهداشتی آمریکا است.
همبستگی همبستگی با علیت باعث شرم و نگرانی می شود و در رسیدگی به ریشه های مشکلات ناکام می ماند و به ناچار بیماران و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی را از موثرترین راه حل ها دور می کند.
به عنوان مثال ، ناشنوایی و شرایطی مانند افسردگی و زوال عقل می توانند با هم مرتبط باشند ، اما این فرض که ناشی از ناشنوایی باشد در بهترین حالت گمراه کننده است.
یک فرد مسن را تصور کنید که در شنوایی بزرگ شده و اکنون در گفتگو با خانواده و دوستان خود را گیج می کند. او احتمالاً می تواند سخنرانی را بشنود اما آن را درک نکند - {textend} همه چیز مشخص نیست ، به خصوص اگر در پس زمینه مانند یک رستوران سر و صدا باشد.
این برای او و دوستانش که دائماً مجبورند خود را تکرار کنند ناامیدکننده است. در نتیجه ، فرد شروع به کناره گیری از مشاغل اجتماعی می کند. او احساس انزوا و افسردگی می کند و تعامل کمتر انسانی به معنای ورزش ذهنی کمتر است.
این سناریو قطعاً می تواند سرعت بروز زوال عقل را تسریع کند.
اما بسیاری از ناشنوایان نیز وجود دارند که به هیچ وجه این تجربه را ندارند و به ما درک می کنند که در واقع چه چیزهایی به ناشنوایان امکان رشد می دهد
جامعه ناشنوایان آمریکایی - {textend} ما که از ASL استفاده می کنیم و از نظر فرهنگی با ناشنوایی همذات پنداری می کنیم - {textend} یک گروه کاملاً اجتماعی است. (ما از علامت D برای نشان دادن تمایز فرهنگی استفاده می کنیم.)
این روابط قوی بین فردی به ما کمک می کند تا تهدید افسردگی و اضطراب ناشی از انزوا از خانواده غیر امضاکننده خود را کنترل کنیم.
از نظر شناختی ، مطالعات نشان می دهد که افراد مسلط به یک زبان امضا شده دارای و. بسیاری از ناشنوایان دو زبانه هستند - به عنوان مثال {textend} در ASL و انگلیسی. ما تمام مزایای شناختی دوزبانگی را به هر دو زبان ، از جمله محافظت در برابر زوال عقل مربوط به آلزایمر ، به دست می آوریم.
گفتن ناشنوایی ، به جای توانایی ، واقعاً تهدیدی برای رفاه فرد است ، به سادگی بازتاب دهنده تجربیات افراد ناشنوا نیست.
اما مطمئناً برای درک این موضوع باید با افراد ناشنوا صحبت کنید (و واقعاً گوش کنید).
وقت آن است که به موضوعات سیستمی که بر رفاه و کیفیت زندگی ما تأثیر می گذارد ، نگاه کنیم - {textend} به جای اینکه تصور کنیم ناشنوایی خود مشکل است
مسائلی مانند هزینه های بیشتر مراقبت های بهداشتی و تعداد بازدیدهای ما از طریق ER ، اگر از متن خارج شوند ، مقصر را در جایی قرار می دهند که به سادگی متعلق به آن نباشد.
موسسات فعلی ما مراقبت و فناوری عمومی را مانند سمعک برای بسیاری غیرقابل دسترسی ارائه می دهند.
تبعیض شغلی شایع به این معنی است که بسیاری از افراد ناشنوا دارای بیمه درمانی نامرغوب هستند ، اگرچه حتی پوشش های مشهور بیمه نیز اغلب سمعک را پوشش نمی دهند. کسانی که کمک می گیرند باید هزاران دلار از جیب خود بپردازند - {textend} از این رو هزینه های مراقبت های بهداشتی بالاتر ما است.
بازدید بیش از حد متوسط افراد ناشنوا از ER نیز در مقایسه با هر جمعیت حاشیه ای جای تعجب ندارد. ناسازگاری در مراقبت های بهداشتی آمریکا بر اساس نژاد ، کلاس ، جنسیت و کاملاً مستند است و همچنین تعصبات ضمنی پزشکان.
ناشنوایان ، و به ویژه کسانی که در تقاطع این هویت ها هستند ، در تمام سطوح دسترسی به مراقبت های بهداشتی با این موانع روبرو هستند.
هنگامی که کاهش شنوایی فرد درمان نمی شود ، یا ارائه دهندگان خدمات قادر به برقراری ارتباط م effectivelyثر با ما نیستند ، سردرگمی و تشخیص غلط ایجاد می شود. و بیمارستانها به دلیل عدم ارائه مفسر ASL مشهور هستند اگرچه طبق قانون لازم است.
آن دسته از بیماران سالمند ناشنوا و کم شنوا که انجام دادن در مورد کم شنوایی آنها بدانید که ممکن است نداند چگونه از یک مترجم ، زندگینامه زنده یا سیستم FM حمایت کند.
در همین حال ، برای افراد ناشنوا از نظر فرهنگی ، جستجوی مراقبت های پزشکی اغلب به معنای اتلاف وقت در دفاع از هویت ما است. وقتی به پزشک می روم ، مهم نیست که پزشکان ، متخصصین زنان و زایمان ، حتی دندانپزشکان می خواهند در مورد ناشنوایی من به جای دلیل ویزیت من بحث کنند.
بنابراین جای تعجب نیست که d / ناشنوایان و کم شنوایان سطح بالاتری از بی اعتمادی را در ارائه دهندگان خدمات بهداشتی گزارش دهند. این ، همراه با عوامل اقتصادی ، به معنای این است که بسیاری از ما اصلاً از رفتن اجتناب می کنیم ، فقط در صورت بروز علائم تهدیدکننده زندگی ، به ER می رسیم و بستری های مکرر در بیمارستان را تحمل می کنیم ، زیرا پزشکان به ما گوش نمی دهند.
و این ریشه اصلی این مسئله است ، واقعاً: عدم تمایل به تجربیات و صدای افراد ناشنوا
اما ، مانند تبعیض علیه همه بیماران حاشیه نشین ، اطمینان از دسترسی کاملاً عادلانه به مراقبت های بهداشتی معنایی بیش از کار در سطح فردی - {textend} برای بیماران یا ارائه دهندگان خدمات خواهد بود.
زیرا در حالی که انزوا برای همه افراد ناشنوا یا شنوا می توانند منجر به افسردگی و زوال عقل در افراد مسن شوند ، این مشکلی نیست که ذاتاً ناشنوایی بدتر شود. بلکه با سیستمی که افراد ناشنوا را جدا می کند ، تشدید می شود.
به همین دلیل اطمینان از اینکه جامعه ما می تواند در ارتباط باشد و ارتباط برقرار شود بسیار مهم است.
به جای اینکه به کسانی که دچار کم شنوایی هستند بگوییم که آنها محکوم به یک زندگی تنهایی و بی نظمی ذهنی هستند ، باید آنها را تشویق کنیم که با جامعه ناشنوایان ارتباط برقرار کنند و به جامعه شنوایی برای اولویت در دسترس بودن آموزش دهیم.
برای افراد ناشنوا ، این به معنای ارائه غربالگری شنوایی و فن آوری کمکی مانند سمعک ها و تسهیل ارتباط با زیرنویس های بسته و کلاس های ASL جامعه است.
اگر جامعه منزوی کردن افراد ناشنوا و کم شنوا پیر را متوقف کند ، آنها کمتر در انزوا قرار می گیرند.
شاید بتوانیم با تعریف مجدد معنای خوب بودن شروع کنیم و با توجه به اینکه سیستم هایی که افراد قادر به ایجاد آن ساخته اند - {textend} نه خود ناشنوایی - {textend} ریشه این مسائل هستند.
مسئله این نیست که ما افراد ناشنوا نمی شنویم. این است که پزشکان و جوامع به ما گوش نمی دهند.
آموزش واقعی - {textend} برای همه - {textend} در مورد ماهیت تبعیض آمیز م institutionsسسات ما ، و در مورد معنای ناشنوا بودن ، بهترین شانس ما در راه حل های پایدار است.
سارا نووی & cacute؛ نویسنده رمان "دختری در جنگ" و کتاب غیر داستانی پیش رو "آمریکا مهاجران است" ، هر دو از Random House است. وی استادیار دانشگاه استاکتون در نیوجرسی است و در فیلادلفیا زندگی می کند. او را در توییتر پیدا کنید.
انتشارات محبوب
تفکر انتزاعی: چیست ، چرا به آن نیاز داریم و چه زمانی باید آن را دوباره مهار کنیم
