یک روز در زندگی یک مادر جدید

محتوا

• 6:30 صبح
• 7:30 صبح
• 09:00.
• 9:08 صبح
• 10:00.
• 11:00 قبل از ظهر.
• 11:05 صبح
• ساعت 12:00
• 13:00.
• ساعت 1:15 بعد از ظهر
• ساعت 2 بعد از ظهر
• 16:00.
• ساعت 5 عصر
• 5:30 بعد از ظهر.
• 6: 00–9: 00 بعد از ظهر
• 9:05 شب

من سه پسر دارم که فاصله همه آنها تقریباً دو سال است. امروز آنها 7 ، 5 و 3 ساله هستند. قبل از بزرگتر شدن ، قبلاً هرگز در اطراف نوزادی نبوده ام و نمی دانستم چه انتظاری داشته باشم. من می دانستم که او تقریباً هر دو ساعت یکبار پرستار می کند. من می دانستم که او خیلی مدفوع می کند و ادرار می کند. غیر از این ، من فهمیدم که او می خوابد. آنها می گویند نوزادان زیاد می خوابند ... درست است؟ فکر کردم فقط می توانم او را در یک چرخش پایین بیاندازم و به زندگی خود ادامه دهم. شاید حتی وقت داشته باشم برخی تمرینات پیلاتس را انجام دهم تا "بدنم را پس بگیرم".

این چیزی نیست که اتفاق افتاده است.

6:30 صبح

من از خواب بیدار می شوم و کودک در حالی که در شیار بازوی من زمزمه می کند. من دوباره پرستار خوابم این مسئله بزرگی نیست ، زیرا ما می دانستیم که می خواهیم در کنار هم بخوابیم و اطمینان حاصل کردیم که یک محیط خواب راحت داریم. عزیزم بلیز لغو شده است مشاعره سمت چپ من تمام شده است. من مشاعره راستم را کنار زدم ، او را به آن طرف چرخاندم و قفلش کردم. او با رضایت مکیدن را شروع می کند. هر دو به خواب برمی گردیم.

7:30 صبح

دوباره همین اتفاق می افتد! بجز بلیز بیشتر فقط می چرخد ​​و من هرگز پستانم را در پیراهنم قرار نمی دهم. هیچ یک از ما کاملاً بیدار نشده ایم. بیشتر شب این کار را انجام داده ایم. من فکر کردم بچه ها قرار نیست بخوابند ، اما این چیز خواب آور باعث می شود که هر دوی ما 9 ساعت خوب داشته باشیم.

09:00.

حالا او بیدار است من از سمت راست دوباره از او پرستار می کنم تا ببینم آیا می توانم چند دقیقه دیگر از خواب خارج شوم ، اما او نیاز به پوشک خود دارد. هر دو چکمه را به پیراهنم می چسبانم و او را به میز عوض می کنم. این بخیه های من را آزار می دهد آنجا پایین. مدفوع فراوان ، چسبناک و بسیار بیشتر از آن چیزی است که فکر می کردم چنین شخص کوچکی می تواند تولید کند. من بیش از حد دستمال مرطوب استفاده می کنم ، زیرا به هیچ وجه هولناک نمی توانم انسان را روی دست خود قرار دهم.

9:08 صبح

بلیز بیدار است ، اما نمی خواهد او را زمین بگذارند. خودم را در Moby Wrap غرق می کنم و او را به داخل می چسبانم ، جایی که او با قناعت صبحانه صبحانه را می نشیند و سعی می کند هیچ غلات روی سر او نریزد. من شکست می خورم سرده. او کچل است ناله می کند. بنابراین اکنون من روی پایم هستم ، تندرست می کنم و می شوم. اینگونه نیست که من عادت دارم Cheerios خود را بخورم.

10:00.

شانه زدن و تندرست بودن به شدت بی تأثیر است. من باید او را از Moby Wrap بیرون بیاورم ، خودم را شانه خالی کنم ، بالش Boppy را بیاورم ، ریموت تلویزیون را بگیرم و در آخر کودک را ببندم. ناله او بلافاصله متوقف می شود. او از یک پستان و سپس دیگری پرستار می کند. من یک قسمت کامل از "X-Files" را تماشا می کنم. خوابش می برد. این بسیار جالب تر از آن است که فکر می کردم باشد.

11:00 قبل از ظهر.

دوباره وقت پوشک است این بسیار کمتر از آنچه فکر می کردم جذاب است. و آیا من فقط پوشک freaking او را عوض نکردم؟ من عادت ندارم که این چشمان مدفوع شخص دیگری باشم. او از طریق تعویض پوشک می خوابد. اگر روحیه مناسبی داشته باشد می توانست از طریق بمب اتمی بخوابد.

11:05 صبح

من او را دوباره در Moby Wrap قرار داده و سعی می کنم کارهای خانه را انجام دهم. او برای مدت کوتاهی از خواب بیدار می شود ، و دوباره دوباره بیرون می رود. بعضی از لباس ها تا شده اند. حمام پاک می شود. من نباید هیچ یک از این کارها را انجام دهم زیرا کمتر از یک هفته بعد از زایمان هستم. اما ، می دانید ، بازدید کنندگان.

ساعت 12:00

بلیز در Moby بیدار می شود و شروع به غر زدن می کند درست زمانی که من نشسته ام و برای ناهار مقداری کلوچه مخصوص بچه های هدیه روسری می کنم. هیچ کس مانند لازانیا غذای مفید نیاورد. همه چیز کلوچه و کیک بود. WTF ، مردم؟ من کوکی ها را رها می کنم تا کودک را تغییر دهم ، و دوباره از Boppy بیرون می آیم و دوباره روی کاناپه می نشینم ، بنابراین می توانم کودک را روی هر دو پستان شیر دهم. از نو. فکر کردم که به آن چیزهایی که به سوتین می بندید نیاز دارم تا یادآوری کنم آخرین پستان را از کجا شروع کرده اید. جواب منفی. مشاعره ای که قرار است استفاده کنم مانند بادکنک سیرک متورم شده است. دیگری نیمه تخلیه است. من نگران هستم که برای مدت زمان تجربه پرستاری اینگونه به نظر می رسم.

13:00.

من سعی می کنم دوش بگیرم ، زیرا او بیدار و خوشحال است. من در نهایت از آب گرم ، حباب های شامپو که پرواز می کنند ، دوومیدانی می کنم تا یک نوزاد خشمگین را راحت کنم. من او را برهنه در کف حمام تکان می دهم ، موهایم را آبکشی می کنم ، او را برهنه در کف حمام تکان می دهم ، و او را در حالی که من آن را آب می کشم جیغ می کشم. احساس می کنم لایه ای از پوست بسیار کثیف را ریخته ام.

ساعت 1:15 بعد از ظهر

کودک بسیار عصبانی است. من او را جمع می کنم و با سرعت بالا می روم به سمت اتاق خواب ، جایی که روی تخت پراکنده می شوم و او را پرستار می کنم. من با حوله اذیت نمی شوم. نمی دانم چرا ، اما من همیشه تصور می کردم که مادر شدن حوله دارد.

ساعت 2 بعد از ظهر

من هنوز پرستارم بعد از ضربه دوش هر دو نیاز به چرت داریم. من دور می شوم ، حتی اگر می دانم که وقتی از خواب بیدار می شوم ، بر روی دستانم یک فاجعه مو رخ خواهد داد. من کاملاً می فهمم که دیگر هیچ کس اهمیتی نمی دهد. و فکر کنم که امروز در مورد آرایش آرزو می کردم.

16:00.

شوهرم ، بیر ، از طریق تدریس به خانه می آید. او بچه را جمع می کند و صورت می گیرد ، زیرا بلیز به وضوح پوپ می کرد. و بعد از یک روز کامل ، این یکی از اوست.

ساعت 5 عصر

من رعیت هستم ، بنابراین Bear برای من غذای واقعی درست می کند در حالی که در آشپزخانه ایستاده ام (با بلیز در موبی) و با او در مورد یک روز پر از افرادی صحبت می کنم که مسئولیت آنها را ندارد.

5:30 بعد از ظهر.

او بلیز را نگه می دارد در حالی که من غذای واقعی را بیل می زنم. این گروه های غذایی را شامل می شود و برای غذا خوردن به ظروف نیاز دارد. من نوزادی در آغوش ندارم. سعادت

6: 00–9: 00 بعد از ظهر

پرستاران خوشه ای بلیز. روی کاناپه می نشینم و می خوانم در حالی که او به طور متناوب از یک مشبک به دیگری تغییر می کند. این احتمالاً برای بهترین است ، زیرا قطعات دختران من در حال آتش گرفتن است. این زمانی است که من و خرس معمولاً برای صرف شام بیرون می رویم. آن را به یاد می آورم و شروع به گریه می کنم. "الان اینطور است؟" تقاضا میکنم. "آیا من قرار است هر شب ساعتها و ساعتها به کاناپه ببندم؟" همین موقع ، او می ایستد و به خواب می رود.

9:05 شب

پوشک او را با زنجبیل عوض می کنیم. او در خواب می ماند. ما او را در نوسان خود قرار داده و آن را تا بالا لنگ می دهیم. با این کار حداقل دو ساعت زمان بزرگسالی برای ما خریداری می شود. ما از آن برای نشستن روی کاناپه استفاده می کنیم. ما یک هفته پدر و مادر هستیم و دیگر لنگ هستیم.

در دو هفته پس از تولد اولین فرزندم ، دائماً خسته می شدم. من به اندازه کافی غذا نمی خوردم احساس می کردم باید برای بازدیدکنندگان نظافت کنم. با داشتن دو نوزاد بعدی مطمئن شدم که کمک بیشتری خواهم کرد - یا حداقل برای اینکه شوهرم از مرخصی پدری بیشتر استفاده کند. من در رختخواب ، جایی که به آن تعلق داشتم ، ماندم و سعی کردم کاری جز پرستاری از کودک انجام ندهم. من شدیداً توصیه می کنم هر مادر پس از زایمان دقیقاً همان کار را انجام دهد.

الیزابت با سه پسر کوچک ، سه سگ بزرگ و یک شوهر بسیار صبور زندگی می کند. نویسنده ستاد برای مامان ترسناک، او علاوه بر بحث در CNN و NPR ، برای بسیاری از مکان های والدین ، ​​از جمله TIME ، نوشت. می توانید با او در ارتباط باشید فیس بوک یا توییتر.