MBC و Staying in Love: آنچه در مورد زندگی و زندگی آموخته ایم

محتوا

• ساختن یک پایه و اساس
• پیمایش یک تشخیص متاستاتیک
• دیدگاه شوهرم
• با هم حرکت می کنیم

من و همسرم 5 سال ازدواج را در همان هفته که به سرطان پستان مبتلا شدیم جشن گرفتیم. ما در آن مقطع نزدیک به یک دهه با هم بوده ایم و زندگی ما با هم به هیچ وجه قایقرانی صاف نداشت.

ما اولین بار بعد از اینکه هر دو از کالیفرنیا به نیویورک رفتیم و به دنبال روابط دیگری رفتیم ، ابتدا حدود یک سال بعد از دانشگاه ملاقات کردیم. پس از مدتی ، این روابط از بین رفت و هر دو ما در یک مهمانی با هم پیدا شدیم.

ما علیرغم اینکه زندگی ما مسیرهای بسیار مشابهی را طی کرده بودیم ، غریبه کامل بودیم. ما از سهولتی که مکالمه بین ما جاری بود تعجب کردیم.

من توسط ژیمناستیک پر جنب و جوش سابق که خود را معرفی کرده بود اسیر شدم و سپس به من گفت که او یک سازنده مبلمان چوبی سفارشی مانند آیدان از "سکس و شهر" است - یک مرجع به موقع در سال 2008 - یا عیسی.

سپس به من خبر داد كه می تواند یك كیسه پشت را انجام دهد ، كه او در وسط راهروی ساختمان آپارتمان انجام داد و پس از آن یك دستگیره عقب و یك backflip دیگر. فوراً ذبح شدم.

ساختن یک پایه و اساس

بعد از آن عصر ، جدایی ناپذیر بودیم. کمتر از یک سال از روابط ما ، در همان هفته ، هر دو ما از خسارت وثیقه از رکود سال 2008 اخراج شدیم. اگرچه ما می خواستیم در نیویورک بمانیم ، بنابراین ، در حالی که او تقاضا کرد که برای تحصیل در مقطع متوسطه اقدام کند ، من به دانشکده حقوق متوسل شدم.

هر دوی ما در برنامه هایی پذیرفته شدیم که به ما امکان ادامه زندگی می دادند ، اما زندگی در آن سالها آسان نبود. هر دو برنامه دانشگاهی ما بسیار چالش برانگیز بودند. به علاوه ، آنها در برنامه های مخالف دویدند ، بنابراین به ندرت یکدیگر را می دیدیم به جز تعطیلات آخر هفته ، که قبلاً با مطالعات ما مصرف می شد.

هر یک از ما چندین خسارت شخصی نزدیک را تجربه کردیم و به واسطه غم و اندوهی که هرکدام به وجود آوردند ، به یکدیگر آسایش بخشیدیم. هر دوی ما بیمار شدیم و در این مدت به جراحی نیز احتیاج داشتیم. ما خیلی سریع نقشهای مهم و متنوع مراقبان شریک را یاد گرفتیم.

بعد از اینکه شوهرم با مدرک کارشناسی ارشد خود فارغ التحصیل شد ، به من قول داد که ما همیشه مهم نیستیم که در آنجا برای همدیگر باشیم.

پیمایش یک تشخیص متاستاتیک

سریع به جلو 5 سال تا 2017. ما یک پسر 2 ساله داشتیم و به تازگی یک خانه را در حومه نیویورک خریداری کرده بودیم.

ما 2 سال از زندگی را به عنوان یک خانواده سه نفری خسته کرده بودیم که در یک آپارتمان یک خوابه 700 متر مربعی زندگی می کردند. اگرچه آن را پشت سر گذاشتیم ، آن سالها استرس زا بود. وقتی در خانه جدید خود مستقر شدیم ، شروع به تلاش برای داشتن یک فرزند دوم کردیم.

روزهایی پس از جشن گرفتن پنجمین سالگرد عروسی و دومین سالگرد تولد پسرم ، من به سرطان سینه مبتلا شدم. خیلی زود بعد ، ما فهمیدیم که بیماری من متاستاتیک است.

سال اول تشخیص من برای هر دوی ما منزوی و دشوار بود.

دیدگاه شوهرم

من با همسرم ، مسیحی ، در مورد مشکلاتی که با آن روبرو شده ایم ، خصوصاً در سال اول به عنوان خانواده ای که درگیر سرطان متاستاتیک پستان هستند صحبت کردم.

وی گفت: "ما باید فضایی را برای اندوه و پردازش جداگانه پیدا کنیم." وی گفت: "ما در این ماهها تلاش کردیم که به یکدیگر تکیه دهیم ، زیرا هر دو بسیار شکننده بودند.

"بعد از سال اول ، هنگامی که امیلی پیشرفت اولین داروی خود را تجربه کرد ، فهمیدیم که واقعاً چقدر ترسیده ایم و پیدا کردن یک قدرت جدید در روابط ما چقدر مهم بود."

پس از آنکه تحت عمل هیسترکتومی کامل قرار گرفتم ، شروع به کشف روشهای جدید صمیمی بودن کردیم. ما به روشهایی وصل شدیم که برای هر دوی ما بسیار رضایت بخش بود.

وی گفت: "این تجربه ما را از گذشته نزدیکتر کرده است ، اما اگر این بدان معنی باشد که امیلی دیگر بیمار نیست ، این نزدیکی را در ضربان قلب خواهم داد."

ما همچنین باید درمورد مباحث دشوار ، مانند خواسته های پایان زندگی من ، بزرگ کردن فرزند خود در آینده و اینکه چگونه می خواهم به خاطر بیاورم ، بحث کنیم. کریستین اضافه کرد: "من نمی خواهم در مورد آن فکر کنم ، اما به او کمک می کند که او مایل است این موضوعات را مطرح کند."

"امیلی همیشه یک حس شوخ طبعی داشت ، و یک شب ، رو به من شد و گفت:" اگر دوباره ازدواج کنید ، خوب است ، اما من نمی خواهم که شما همسر بعدی خود را الماسی خریداری کنید که از من بزرگتر باشد. "

"ما هر دو در مورد آن بخندیم ، چون احساس خیلی احمقانه و کمی ریز و درشتی می کرد ، بلکه صحبت کردن در مورد آن چیزها را آسان تر می کرد."

با هم حرکت می کنیم

هر ازدواج چالش ها ، مشکلات و مشکلات خود را دارد. با این حال ، حتی یک ازدواج که زندگی با یک بیماری پایانه ای را طی می کند ، جایی برای رشد ، عشق ، و ایجاد سطح جدیدی از دوستی دارد.

بیماری من یکی از بزرگترین چالش هایی است که من و همسرم در زندگی مان با آن روبرو هستیم. اما ما در حال پیدا کردن راه های جدیدی برای ارتباط و لذت بردن از زمان مشترکی هستیم.

امیلی گارنت وکیل سالخورده ، مادر ، همسر و خانم گربه ای است که از سال 2017 با سرطان متاستاتیک پستان زندگی می کند. از آنجا که او به قدرت صدای کسی اعتقاد دارد ، در مورد تشخیص و معالجه خود در ورای روبان صورتی می نویسد.

او همچنین میزبان پادکست "تقاطع سرطان و زندگی" است.

او برای Advancedbreastcancer.net و Young Survival Alliance می نویسد. وی توسط مجله Wildfire ، مرکز رسانه زنان ، و وبلاگ مشترک قهوه + خرده فروشی منتشر شده است.

امیلی را می توان در اینستاگرام پیدا کرد و از طریق ایمیل از طریق اینجا تماس گرفت.