اگر با اضطراب و افسردگی می جنگید ، اجازه ندهید کسی به شما بگوید این فقط "استرس" است

محتوا

• تاریکی غیر قابل اجتناب
• قدردانی و امید به آینده

شوک پوسته این تنها کلمه ای است که می توانم برای توصیف آنچه در هنگام شروع دانشگاه احساس کردم ، استفاده کردم.من به عنوان یک دانش آموز مقدماتی در تلاش بودم و از عملکرد و محیط پر فشارم احساس دلسردی می کردم. فشارهای خانوادگی برای ادامه دادن پزشکی به عنوان حرفه ، غیرقابل باور بود. هرچه بیشتر آنها مرا تحت فشار قرار می دادند ، بیشتر احساس می کردم که غرق در شک و تردید در مورد اینکه آیا واقعاً می توانم موفق شوم.

من خیلی سخت کار می کردم ، اما هنوز خوب نبودم مشکل من چیه؟ چه خطایی کردم؟

سال جوان ، من در مورد انتخاب شغلی خود شگفت زده شدم. من این احساس روده را داشتم که انتخاب پزشک برای من کلیک نمی کند. همانطور که بیشتر در مورد آن فکر کردم ، فهمیدم که این رشته را انتخاب نکرده ام زیرا به آن علاقه مندم ، بلکه به دلیل نیاز بی دریغ من به افتخار پدر و مادرم است. سرانجام تصمیم گرفتم که از دنبال کردن پزشکی کنار بیایم و به کار خود مشغول شوم که از آن به شدت علاقه مند شدم: بهداشت عمومی.

گرفتن والدینم برای حمایت از تصمیم من یک مانع بزرگ برای پرش بود ، اما بزرگترین چالشی که باید با آن روبرو شدم صلح با تصمیم خودم بود. این از وقتی آغاز شد همه - تابستان گذشته ، وقتی که من در بوستون ، ماساچوست کار می کردم.

تاریکی غیر قابل اجتناب

ابتدا احساس بی قراری و نگرانی مداوم به وجود آمد. شب از خواب بیدار می شدم احساس سبکی و حالت تهوع. ذهن من مسابقه می داد ، قلبم احساس می کرد از قفسه سینه ام بیرون می آید ، و ریه های من در حالی که برای تنفس تلاش می کردم قادر به ادامه کار با بدن نیستم. این نخستین حملات وحشتناک بسیاری خواهد بود.

با گذشت تابستان ، فهمیدم که اضطراب ایجاد کرده ام. حملات هراس بیشتر شد. به من گفته شد كه يك درمانگر فعال باشم و خودم را با دوستان خود محاصره كنم ، كه اين كار را كردم ، اما وضعيتم بهبود نيافت.

هنگامی که در ماه سپتامبر به مدرسه بازگشتم ، امیدوارم که مشغول کار در مدرسه مرا منحرف کند و اضطراب من سرانجام محو شود. خاتمه دادم که خلاف آن را تجربه کردم.

اضطراب من تقویت شد من قبل و کلاس احساس اضطراب می کردم. ناامیدی دوباره مرا تحت تأثیر قرار داد. چرا من بهتر نشده ام؟ ناگهان برگشتن در مدرسه احساس فلج کننده کرد. پس از آن بدترین.

من شروع به پرش از کلاس کردم. خواب فرار من شد. حتی اگر زود بیدار شدم ، خودم را مجبور می کردم دوباره بخوابم تا بتوانم ذهن شکنجه‌گر خود را بی حس کنم. گریه می کردم - بی دلیل گاهی. من در چرخه ای بی پایان از داشتن افکار شرور قرار گرفتم.

درد جسمی ناگهان احساس حواس پرتی از خود شکنجه عاطفی شد. جنگ بین اضطراب و افسردگی بی امان بود.

حتی با اینکه در محاصره دوستانم بودم ، احساس تنهایی کردم. به نظر نمی رسید که والدین من درک کنند که چرا حتی وقتی سعی کردم آنرا برایشان توضیح دهم ، احساس کمبود می کردم. مادرم یوگا و مراقبه را برای کمک به روحیه من پیشنهاد کرد. پدرم به من گفت همه چیز در ذهن من است.

چگونه می توانم به آنها بگویم که بعضی روزها هستم که باید از هر فیبر وجودم فقط برای بلند شدن و شروع روز استفاده کنم؟

قدردانی و امید به آینده

بعد از ماهها درمان و فراز و نشیب ، سرانجام شروع به مصرف داروهای ضد افسردگی کردم و والدینم اکنون عمق دردی را که احساس می کردم درک می کنند.

و اکنون ، در اینجا ایستاده ام. هنوز هم مضطرب ، هنوز افسرده است. اما احساس کمی بیشتر امیدوار. سفر برای رسیدن به این نقطه دشوار بود ، اما من خوشحالم که اینجا هستم.

امروز ، من فقط می خواهم عمیق ترین تشکر خود را برای پدر و مادر ، دوستان و هر کس که برای من در آنجا بوده است ابراز کنم.

به والدینم: من نمی توانم به اندازه کافی متشکرم که حتی تاریک ترین قسمت های من را پذیرفتی و مرا بی قید و شرط دوست داشتی.

به دوستانم: از شما متشکرم که در حالی که گریه می کردم مرا نگه داشتید ، و مجبور شدم وقتی که از نظر جسمی غیرممکن بود نفس بکشم ، و برای همیشه نگه داشتن دستم در این چند ماه غیرممکن. از همه افرادی که در زندگی من وجود داشته اند تشکر می کنم و من هرگز به من اجازه نمی دهم یک بار احساس بدی کنم.

برای هر کسی که تا به حال چیزی شبیه به این را تجربه کرده است ، نمی توانم به اندازه کافی استرس داشته باشم که شما واقعاً تنها نیستید. ممکن است به اطراف نگاه کنید و فکر کنید که هیچ کس در دنیا نمی داند که شما از چه روشی عبور می کنید ، اما افرادی هستند که این کار را می کنند. هرگز از آنچه می گذرانید نترسید و احساس شرم نکنید.

هرچه احساس می کنید یا رنج می برید بهتر خواهد شد. در این فرآیند ، بیشتر از آنچه فکر می کردید می توانید در مورد خودتان کشف کنید. از همه مهمتر ، شما متوجه خواهید شد که یک جنگجو هستید و وقتی به پایین صخره برخورد کرده اید ، جایی برای ادامه وجود ندارد.

اگر شما یا شخصی که می شناسید با افسردگی دست و پنجه نرم می کنید ، بیش از یک راه برای کمک وجود دارد. Lifeline ملی پیشگیری از خودکشی را با شماره 800-273-8255 امتحان کنید و به منابع نزدیک خود دسترسی پیدا کنید.

این مقاله در ابتدا در تاریخ منتشر شد مجله دختر قهوه ای.

Shilpa Prasad در حال حاضر دانشجوی مقدماتی در دانشگاه بوستون است. در اوقات فراغت ، او عاشق رقص ، خواندن و تماشای برنامه های تلویزیونی است. هدف او به عنوان نویسنده مجله براون دختر ، برقراری ارتباط با دختران در سراسر جهان با به اشتراک گذاشتن تجربیات و ایده های منحصر به فرد خودش است.