نه ، شما برای شستن دستهای خود در حال حاضر خیلی "OCD" نیستید

محتوا

• این نظرات ممکن است به اندازه کافی بی ضرر به نظر برسند. اما برای مبتلایان به OCD چیزی جز این نیست.
• اما آنچه وسواس فکری عملی را تعریف می کند تأثیر ناراحت کننده و ناتوان کننده آن در زندگی روزمره است.
• هر کس هر از گاهی دچار این اضطراب ها می شود ، اما با OCD ، این زندگی شما را تسخیر می کند.
• زندگی روزمره من کم کم توسط OCD مصرف می شد.
• من لازم هستم که شما در مورد افرادی که روزانه به دلیل اظهارنظرهایی از این قبیل مبارزاتشان با OCD بی اهمیت می شود ، فکر کنید.

OCD نه چندان سرگرمی بلکه جهنمی خصوصی است. باید بدانم - من آن را زندگی کرده ام.

با توجه به اینکه COVID-19 منجر به شستشوی دستی بیش از هر زمان دیگری شده است ، احتمالاً شنیده اید که کسی خود را "بسیار OCD" توصیف می کند ، علیرغم اینکه در واقع تشخیص ندارند.

تاريخچه هاي اخير حتي حاكي از آن است كه با توجه به شيوع ويروس ، افراد مبتلا به OCD نيز مبتلا هستند خوش شانس داشتن آن

و احتمالاً اولین بار نیست که در مورد OCD اظهار نظر ناخواسته می کنید.

وقتی کسی چیزی را مشاهده می کند که متقارن نیست ، یا رنگها با هم مطابقت ندارند ، یا اوضاع به درستی نیستند ، توصیف این موارد به عنوان "OCD" - {textend} امری عادی است ، علیرغم اینکه اختلال وسواسی نیست اصلاً

این نظرات ممکن است به اندازه کافی بی ضرر به نظر برسند. اما برای مبتلایان به OCD چیزی جز این نیست.

برای اولین بار ، این به سادگی توصیف دقیق OCD نیست.

وسواس یک بیماری روانی است که دارای دو قسمت اصلی است: وسواس و اجبار.

وسواس فکری ، تصویری ، اصرار ، نگرانی یا تردیدی ناخواسته است که به طور مکرر در ذهن شما ظاهر می شود و باعث احساس شدید اضطراب یا ناراحتی ذهنی می شود.

این افکار سرزده می تواند شامل پاکیزگی باشد ، بله - {textend} اما بسیاری از افراد مبتلا به OCD به هیچ وجه مشغول آلودگی نیستند.

وسواس تقریباً همیشه نسبت به اینکه کسی چیست یا به طور عادی در مورد چه چیزی فکر می کنند تناقض دارد.

بنابراین ، به عنوان مثال ، یک فرد مذهبی ممکن است درباره موضوعاتی مغایر با سیستم اعتقادی آنها باشد ، یا کسی در مورد آسیب رساندن به شخصی که دوستش دارد وسواس کند. می توانید نمونه های بیشتری از افکار سرزده را در این مقاله بیابید.

این افکار غالباً مملو از اجبار است ، فعالیتهایی تکراری است که شما برای کاهش اضطراب ناشی از وسواس انجام می دهید.

این می تواند چیزی مانند بررسی مکرر قفل بودن درب ، تکرار عبارتی در سر شما یا شمارش تا تعداد مشخصی باشد. تنها مشکل این است که ، اجبارها در طولانی مدت باعث بدتر شدن وسواس می شوند - {textend} و آنها اغلب عملیاتی هستند که شخص در وهله اول نمی خواهد انجام دهد.

اما آنچه وسواس فکری عملی را تعریف می کند تأثیر ناراحت کننده و ناتوان کننده آن در زندگی روزمره است.

OCD نه چندان سرگرمی بلکه جهنمی خصوصی است.

و به همین دلیل است که وقتی مردم از اصطلاح OCD به عنوان یک اظهارنظر زودگذر برای توصیف یکی از نگرانی های خود در مورد بهداشت شخصی یا اختلالات شخصیتی خود استفاده می کنند ، بسیار آزار دهنده است.

من OCD دارم و اگرچه من رفتاردرمانی شناختی (CBT) داشته ام که به من در مدیریت برخی از علائم کمک کرده است ، اما مواردی وجود داشته است که این اختلال زندگی من را کنترل کرده است.

نوعی که با آن رنج می برم "بررسی" OCD است. من با ترس تقریباً مداوم از قفل نشدن درها زندگی می کردم و بنابراین ممکن است شکسته شود ، اجاق گاز خاموش نیست که باعث آتش سوزی می شود ، شیر آب خاموش نیست و سیل ایجاد می شود ، یا هر تعداد بلایای غیرمحتمل.

هر کس هر از گاهی دچار این اضطراب ها می شود ، اما با OCD ، این زندگی شما را تسخیر می کند.

وقتی اوضاع به بدترین حالت می رسید ، هر شب قبل از خواب ، بیش از دو ساعت بیدار و از رختخواب را به طور مرتب می گذراندم تا بررسی کنم همه چیز خاموش و قفل است.

مهم نبود که چند بار چک کردم ، باز هم اضطراب برطرف می شود و افکار دوباره برمی خیزند: اما اگر در را قفل نمی کردید چه می کردید؟ اما اگر در واقع اجاق گاز خاموش نباشد و شما در خواب بسوزانید چه می کنید؟

من افکار زیادی را تجربه کردم که اگر من مجبور به اجبار نشدم ، من را متقاعد کرد ، اتفاق ناگواری برای خانواده ام رخ خواهد داد.

در بدترین حالت ، ساعت ها و ساعت های زندگی من با وسواس و مبارزه با اجبارهای بعدی به پایان رسیده است.

وقتی بیرون و خانه بودم وحشت می کردم. هنگام بیرون رفتن از خانه دائماً کف اطراف خود را چک می کردم تا ببینم چیزی ریخته ام یا نه. من عمدتا از انداختن هر چیزی با بانک و اطلاعات شخصی موجود در آن وحشت داشتم - {textend} مانند کارت اعتباری یا رسید یا شناسنامه.

یادم می آید که یک عصر تاریک زمستانی به سمت خانه ام در خیابان قدم می زدم و می شدم متقاعد که من چیزی را در تاریکی انداخته ام ، حتی اگر منطقاً می دانستم هیچ دلیلی ندارم که باور داشته باشم.

روی دستها و زانوهایم روی بتن سرد یخ زده قرار گرفتم و به دنبال آنچه برای همیشه احساس کردم نگاه کردم. در همین حین ، افرادی در مقابل من بودند که خیره شده بودند و فکر می کردند چه جهنمی می کنم. می دانستم که دیوانه به نظر می رسم ، اما نمی توانستم جلوی خودم را بگیرم. تحقیرآمیز بود.

2 دقیقه پیاده روی من به 15 یا 30 دقیقه از بررسی بی وقفه تبدیل می شود. افکار سرزده با تکرار فزاینده ای مرا بمباران می کند.

زندگی روزمره من کم کم توسط OCD مصرف می شد.

تا زمانی که من از طریق CBT به دنبال کمک بودم شروع به بهتر شدن کردم و مکانیسم های مقابله و روش های مقابله با اضطراب را یاد گرفتم.

ماهها طول کشید اما سرانجام خودم را در جای بهتری یافتم. و گرچه من هنوز OCD دارم ، اما به هیچ وجه به همان بدی نیست.

اما می دانم که یک بار چقدر بد بود ، وقتی می بینم مردم صحبت می کنند انگار OCD چیزی نیست ، خیلی دردناک است. گویی همه آن را دارند. گویی این یک کنجکاوی جالب شخصیت است. اینطور نیست

این کسی نیست که کفش هایش را در یک ردیف دوست داشته باشد. این کسی نیست که آشپزخانه بی عیب داشته باشد. نداشتن کمد هایتان به ترتیب خاص یا قرار دادن برچسب های نام روی لباس هایتان.

OCD یک اختلال ناتوان کننده است که گذراندن روز بدون پریشانی را غیرممکن می کند. این می تواند بر روابط ، کار ، وضعیت مالی ، دوستی و شیوه زندگی شما تأثیر بگذارد.

این می تواند افراد را به احساس عدم کنترل ، وحشت آزار دهنده و حتی پایان دادن به زندگی سوق دهد.

بنابراین لطفاً ، دفعه بعد که احساس کردید در مورد موضوع قابل بحث در فیس بوک نظر دهید و بگویید "OCD" چگونه هستید ، یا اینکه چگونه شستن دست شما "خیلی OCD" است ، سرعت خود را کم کنید و از خود بپرسید آیا این همان چیزی است که شما هستید واقعاً معنی گفتن

من لازم هستم که شما در مورد افرادی که روزانه به دلیل اظهارنظرهایی از این قبیل مبارزاتشان با OCD بی اهمیت می شود ، فکر کنید.

OCD یکی از سخت ترین چیزهایی است که من تا به حال تجربه کرده ام - {textend} آن را برای کسی آرزو نمی کنم.

بنابراین لطفاً آن را از لیست شخصیت های جالب شخصیت خود خارج کنید.

هتی گلادول روزنامه نگار ، نویسنده و مدافع بهداشت روان است. او در مورد بیماری روانی می نویسد به امید كاهش لكه و تشویق دیگران برای بیان.