دو قطبی و خودشیفتگی: ارتباط چیست؟

محتوا

• ارتباط بین اختلال دوقطبی و خودشیفتگی چیست؟
• مقایسه علائم
• چطور ممکن است افرادی که اختلال دو قطبی با خودشیفتگی دارند ، خودشیفتگی خود را کنترل کنند؟
• خط آخر

اختلال دوقطبی یک وضعیت بهداشت روانی مادام العمر است. باعث تغییر شدید خلقی از اوج (شیدایی یا هیپومانیا) به پایین (افسردگی) می شود. این تغییرات خلقی با کیفیت زندگی و توانایی فرد در انجام کارهای روزانه تداخل دارد.

انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که هر کدام علائم خاص خود را دارند. این شامل:

اختلال دوقطبی من: با این نوع ، فرد باید حداقل یک قسمت جنون را تجربه کرده باشد که ممکن است با آن یک قسمت افسردگی هیپومنیک یا عمده همراه باشد. این گاهی اوقات باعث جدا شدن از واقعیت (روان پریشی) می شود.

اختلال دوقطبی دوم: فرد حداقل یک قسمت افسردگی عمده و حداقل یک قسمت هیپومنیک داشته است. آنها هرگز یک قسمت جنون آمیز نداشته اند.

اختلال سیکلوتیمی: بزرگسالان مبتلا به این اختلال در طی یک دوره دو ساله قسمتهای زیادی از علائم هیپومانیا و دوره های علائم افسردگی را تجربه کرده اند. برای جوانان ، این علائم باید تنها در طول یک سال رخ داده باشد. این علائم از افسردگی اساسی شدیدتر است.

درمان اختلال دوقطبی شامل دارو و روان درمانی برای تنظیم روحیه است.

خودشیفتگی یک اختلال شخصیت مادام العمر است. فرد مبتلا به این اختلال دارای این خصوصیات است:

• حس بالای اهمیت خودشان
• تمایل به تحسین دیگران
• عدم همدلی دیگران

افراد مبتلا به خودشیفتگی ممکن است بسیار مطمئن به نظر برسند. اما در واقعیت ، آنها با عزت نفس مشکل دارند. این باعث می شود آنها حتی در برابر کوچکترین انتقادات آسیب پذیر باشند. این شرایط می تواند در بسیاری از زمینه های زندگی یک فرد مانند کار ، روابط ، مدارس یا امور مالی مشکلاتی ایجاد کند.

فرد مبتلا به این اختلال ممکن است وقتی دیگران توجه خاصی به آنها ننموده یا از آنها نعمت های خاصی نکنند ، احساس ناراحتی و ناامیدی کنند. غالباً ، دیگران از گذراندن وقت با افرادی که دارای اختلال شخصیت خودشیفتگی هستند ، لذت نمی برند. افراد دارای این شرایط روابط کامل ندارند.

ارتباط بین اختلال دوقطبی و خودشیفتگی چیست؟

کارشناسان بهداشت روان دریافتند که برخی از ویژگیهای اصلی اختلال دو قطبی و خودشیفتگی با هم همپوشانی دارند. اینها شامل اهداف بلند ، گاه غیرقابل دستیابی و بسیار تحریک آمیز است. در نتیجه ، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز اغلب دارای اختلال شخصیت خودشیفتگی هستند.

اما این بحث وجود دارد که چقدر شرایط با هم همپوشانی دارند یا اینکه واقعاً به طور جداگانه اتفاق می افتند. اکثر کارشناسان می گویند که هر دو بیماری به طور جداگانه اتفاق می افتند ، اما ممکن است افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ویژگی های شخصیتی خودشیفتگی را ارائه دهند.

به عنوان مثال ، فرد ممکن است علائم خودشیفتگی را در حین هیپومانیا خفیف تا متوسط ​​بروز دهد. آنها به ویژه ممکن است درک بزرگی از خود نشان دهند. فرد مبتلا به اختلال دوقطبی که چنین روحیه ای را تجربه می کند ، احتمالاً اختلال شخصیت خودشیفتگی ندارد. درعوض ، آنها در طی یک یا برخی از روحیه خودشیفتگی خود را نشان می دهند.

مقایسه علائم

برای درک بهتر ارتباط بین اختلال شخصیتی دوقطبی و خودشیفتگی ، بهتر است علائم هر دو را با هم مقایسه کنیم. همانطور که قبلاً ذکر شد ، علائم اختلال دو قطبی متفاوت است ، اما به طور کلی شامل موارد زیر است:

• شیدایی و هیپومانیا:
  • نگرش غیرطبیعی خوش بینانه
  • سطح انرژی سیمی یا پرشکوه
  • افزایش فعالیت یا سطح انرژی
  • به راحتی آشفتگی می شود
  • احساس اغراق آمیز بهزیستی و اعتماد به نفس (سرخوشی)
  • کاهش نیاز به خواب
  • گفتگوی افراطی
  • افکار مسابقه
  • به راحتی پریشان
  • تصمیم گیری ضعیف
• قسمت عمده افسردگی:
  • حالت افسردگی
  • از دست دادن علاقه یا لذت تقریباً در تمام فعالیتها
  • کاهش یا افزایش وزن قابل توجه ، یا کاهش اشتها
  • بی خوابی یا زیاد خوابیدن
  • بیقراری یا رفتار کند
  • از دست دادن انرژی
  • احساس بی ارزشی یا گناه
  • عدم تمرکز
  • بی تفاوتی
  • فکر کردن در مورد برنامه ریزی یا اقدام به خودکشی
• علائم دیگر:
  • پریشانی اضطراب
  • مالیخولیا
  • روان پریشی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی ممکن است این علائم را نشان دهند:

• یک حس غیرعادی بزرگ از اهمیت به خود
• انتظار می رود که بدون دلیل برای تصدیق این درمان به عنوان برتر شناخته شود
• استعدادهای اغراق آمیز و دستاوردهای گذشته
• احساس خیال در مورد خیالات در مورد موفقیت و قدرت ، شعور ، ظاهر خوب یا همسر خوب
• فکر می کنند آنها برتر هستند و فقط توسط افراد با برتری برابر قابل درک و درک هستند
• نیاز به تحسین مداوم
• احساس حق
• از دیگران انتظار داشته باشیم که نعمتهای ویژه ای داشته باشند و انتظارات را رعایت کنند
• استفاده از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند
• ناتوانی یا عدم تمایل به تشخیص نیازها و احساسات دیگران
• به دیگران حسادت می کنند و معتقدند که افراد دیگر به آنها حسادت می کنند
• عمل متکبر یا مغرور

چطور ممکن است افرادی که اختلال دو قطبی با خودشیفتگی دارند ، خودشیفتگی خود را کنترل کنند؟

همه شخصیت متفاوتی دارند. این شخصیت معمولاً در طول زندگی تغییر چندانی نمی کند. ممکن است شخصیت شما بعضی روزها کمتر یا شدیدتر باشد ، اما تغییر نمی کند.

این برای افراد مبتلا به اختلال دو قطبی و خودشیفتگی نیز همین است. آنها ممکن است خودشیفتگی خود را بیشتر در مواقع خاص به خصوص در قسمت های مانیک یا هیپومنیک نشان دهند. بنابراین اطرافیان ممکن است همیشه متوجه خودشیفتگی خود نشوند.

روش هایی برای کنار آمدن با هر دو شرایط وجود دارد. روان درمانی یک درمان مؤثر برای اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت خودشیفتگی است. تمرکز درمان باید این باشد که:

• به مدیریت روحیه و تمایلات خودشیفتگی کمک کنید
• شدت قسمت های جنون و هیپومنیک را کاهش دهید
• در صورت عاری از علامت ، روی خودشیفتگی در درمان کار کنید

برای افراد دارای هردو شرایط ، مهم است که علل احساسات خود را درک کنند. همچنین می تواند به افراد با هر دو شرایط کمک کند تا یاد بگیرند که بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنند. این ممکن است منجر به شکل گیری و حفظ روابط با ارزش تر و صمیمی تر شود.

خط آخر

همیشه تغییر ویژگیهای شخصیتی ممکن نیست. اما روان درمانی می تواند به افراد با هر دو شرایط كمك كند تا بیان صفات خودشیفتگی خود را كنترل كنند. جستجوی درمان می تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد ، بنابراین در صورت نیاز به کمک ، انجام این کار مهم است. برای اطلاعات بیشتر به پزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.