زنان در زندگی من به من آموخته اند که عاشق پیری باشم

محتوا

• مادریانی که به من یاد دادند پیرزن را در آغوش بگیرند
• چرا نارضایتی از پیری فقط باعث پیر شدن ما می شود
• چیزی که باید منتظر باشم

در تاریخ تولد 25 سالگی ، من به خانه احتیاج داشتم كه به وظایف كوچكی منتظر تماس تلفنی واحد هستم. این فقط هیچ تماسی نبود ، بلکه صدا زدن. هیچ پیام فیس بوکی از "دوستانی" که من از آخرین روز تولد با آنها صحبت نکرده ام ، نمی توانم با این مقایسه کنم.

هر سال از زمانی که من می توانم به یاد داشته باشم ، مادربزرگم با پدر و مادر ، خواهر و برادر و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهران و خواهرانم تماس می گرفتم و من - در میان سایر اقوام مطمئن هستم - برای تولدت مبارک برای ما می خوانم. یک سنت ساده اما یک گرامی نیز.

زندگی راهی دارد که به ما بیاموزد که چگونه خودمان را از طریق پیری دوست بداریم ، دگردیسی اجتناب ناپذیر ، خواه آن را بپذیریم یا نه.

ظهر قبل از اینکه نام مادربزرگم روی تلفن من چشمک بزند ، ظهر بود. من نمی فهمیدم که این ژست کوچک و اندیشمند چقدر روز تولد من را لذت بخش تر می کند. بنابراین ، هنگامی که او در نهایت تماس گرفت ، من نشاط آور بود.

او ، متأسفانه ، زیر آب و هوا بود و امسال صدای آواز خواندن من را نداشت. در عوض ، او مرا تشویق کرد که تولدت مبارک را برای خودم بخوانم - پیشنهادی که هر دو ما را نادیده گرفت.

"امروز به خودم گفتم ،" آیا تاتیانا 25 ساله است؟ "» سؤالی که از او پرسیده می شد بیشتر شبیه بیانیه است زیرا می داند من دقیقاً چند ساله هستم.

"بله ، جوجو" ، من با صدای مادربزرگ ، او را با نام مستعارى كه برادر ، خواهر من ساخته بود ، صدا كردم و من وقتی او را كوچك بود به او زنگ می زنم - نام مستعارى كه آرزو می كرد به همین راحتی گیر نیاورد ، و او حالا همه را می خواست ، به خصوص نوه هایش ، برای تماس با او مادربزرگ. "من 25 ساله هستم."

مبادله طنز ما به گفتگو مبنی بر عدم رضایت از پیر شدن از اینكه من هنوز احساس 25 سالگی ندارم ، حتی اگر در 74 سالگی احساس كنم ، مادربزرگم اعتراف كرده است كه سن خود را بیش از آنچه كه احساس می كنم احساس نمی كند ، تبدیل به گفتگو شد.

به او گفتم: "می دانید جوجو ،" من همیشه تعجب می کردم که چرا بسیاری از خانمها در سن من و جوان تر از بزرگتر شدن می ترسند. حتی شنیده ام که زنان در اوایل دهه 30 خود را "پیر" می نامند. "

مادربزرگم که از این امر ناراحت است ، داستانی را برای من تعریف کرد که وقتی زنی نزدیک به 10 سال سنش را گرفت و از سنش غافل شد.

"من زنانی را می شناسم که از من پیرتر هستند. فقط به این دلیل که 74 ساله نیستم به این معنی نیست که باید روشی خاص بپوشم. "

این مرا به یک تئوری سوق داد. شاید روشی که سن را درک می کنیم عمدتاً به دلیل درک زنانی که ما را بزرگ کردند نیز درک کنند.

به عنوان بچه ها ، ما یاد گرفتیم که عشق چیست ، عملکردهای درونی یک ازدواج و روابط چیست - یا حداقل آنچه را که تصور می کردیم از این چیزها باشد. منطقی است که ما می آموزیم چگونه پیری را از طریق چشم دیگران نیز تعریف کنیم.

برای اکثر افراد ، پیر شدن به معنای کند شدن تا زمان مرگ است. برای عده معدودی ، مانند مادربزرگم و زنان خانواده ، پیر شدن به معنای ارتقاء است ، پیروزی تجلیل از آنچه ما بر آن غلبه کردیم.

در این لحظه بود که فهمیدم که شاید نارضایتی از پیری بیشتر روانشناختی باشد تا جسمی.

با هر چین و چروک ، یک مو خاکستری از مو ، و زخم - هر دو برای چشم و زیر پوست قابل مشاهده است - من معتقدم که پیری پایان یک چیز زیبا نیست ، بلکه خود چیز زیبایی است.

مادریانی که به من یاد دادند پیرزن را در آغوش بگیرند

من دختر زنی هستم که بهتر از خودم لباس می پوشم. نوه زنی که هر سال برای کل ماه مارس سالروز تولد خود را جشن می گیرد.

من همچنین نوه زنی هستم که نه تنها پیرترین سال کبیسه که تا به حال در 100 سال زندگی کرده است ، بلکه تنها در خانه خود با تیزترین خاطرات تا زمان عزیمت به خانه زندگی کرده است. و خواهرزاده بزرگ التقاطی ، دیوانه ، مد ، که سبک هایشان بی انتهاست.

افراد متاهل در خانواده من بیش از میراث گذشته اند. آنها سهواً درس آمدن سن را نیز به من آموختند.

هر خانواده در خانواده من نمایشی از آغوش گرفتن سن به عنوان نقطه عطف زیبایی است.

برخی شرایط بهداشتی داشته اند که یا آنها را در بیمارستان بستری کرده و یا به دوز روزانه دارو احتیاج داشته اند. برخی موهای خاکستری خود را مانند تاج می پوشند ، و برخی دیگر رنگ خاکستری خود را دور می کنند. با توجه به شخصیت و سلیقه های فردی ، سبک های آنها متنوع است.

اما همه آنها از پسر عموهای اول گرفته تا عمه های بزرگ و حتی مادر مادربزرگم - که هیچ وقت شانس ملاقات با آنها را نداشتم و عکس های آنها همیشه به نوبه خود می چرخد ​​- به لباس نود بمانید ، از قبل جشن تولد را برای خود برنامه ریزی کنید و هرگز نگویید به یکدیگر ، "دختر ، من پیر می شوم."

من هرگز نمی شنوم که پیرمردشان را پاره می کنند. در هر صورت ، من آنها را شنیده ام که می خواهند انرژی جسمی خود را حفظ کنند تا از آتش بی امان در روحیه خود بمانند تا آنها بتوانند به مانند گذشته در جوانی به جهان ادامه دهند.

چرا نارضایتی از پیری فقط باعث پیر شدن ما می شود

فقط به دلیل بزرگتر شدن به این معنی نیست که باید پیر شوم. به دلیل خانواده ام ، من در حال یادگیری زندگی در زمان حال هستم و هر مرحله را برای آنچه در آن هستم و آنچه را ارائه می دهد بدون تحمل سالهایی که هنوز مورد استقبال قرار گرفته ام ، پذیرفته ام.

وقتی بزرگ می شویم ، تمایل داریم فقط به آخر فکر کنیم. بعد از یک سن خاص ، می توانیم از این واقعیت غافل شویم که زندگی به معنای آماده شدن برای پایان نیست بلکه چگونگی سالهای بین سال را به دست می آوریم.

روزهایی خواهد بود که چهره زنی را که در آینه می بینم تشخیص نمی دهم ، اگرچه چشمان او یکسان است. با وجود این ، من تصمیم گرفته ام که حتی توجه داشته باشم که حتی سالهای بزرگترم را نیز با ترس و سختی نگذرانم.

جامعه ما را مشروط كرده است كه فكر كنيم تنها چيزي كه بايد به عنوان يك زن بالغ منتظر بمانيم ازدواج ، فرزندداري و بزرگ كردن فرزندان و مراقبت از يك خانواده است.

این ذهن ما را نیز به این فکر انداخته است که همه ما ناگزیر به زندگی قدیمی نشسته در ایوان های جلو محکوم شده ایم و به بچه ها فریاد می زنیم تا از چمن های ما بلند شوند و قبل از غروب آفتاب به رختخواب بروند.

به خاطر مادربزرگم ، مادرم و بسیاری از خانمهای بی سن خانواده ام ، بهتر از این می دانم.

من می دانم که سن آن چیزی نیست که جامعه به من می گوید من باید در حال حاضر انجام دهم ، بلکه روشی که در بدنم احساس می کنم ، چطور احساس بزرگتر شدن را درک می کنم و چقدر راحت در پوست خودم هستم. این همه به من می گوید سالهای بزرگترم نیز برای پیش بینی ، انتظار و سرنوشت است.

چیزی که باید منتظر باشم

من در کمتر از یک ربع قرن رشد چشمگیری داشته ام. هرچه استرس بیشتری نسبت به چیزهای کوچک داشته باشم ، بیشتر یاد می گیرم که از کنترل خودداری کنم ، انتخاب های بهتری را انجام خواهم داد ، بیشتر می فهمم که چگونه می خواهم دوست داشته باشم ، پاهای من کاشته می شود. به این اعتقاد داشته باشید ، و چگونه من حتی غیرمترقبه تر زندگی خواهم کرد.

مطمئناً من فقط می توانم چیزهای شگفت انگیزی را که تا سن سن مادربزرگم به دست آورده ام تصور کنم.

این زنان خارق العاده و الهام بخش به من آموخته اند که زیبایی با وجود پیری نیست.

رشد بزرگتر همیشه آسان نخواهد بود.

از نظر من ، تمایل به تعجب هر سال با آغوش باز تقریباً به همان زیبایی است که زنان خانواده ام ، محیطی را پرورش داده اند که من در آن نه می ترسم و نه خشمگین می شوم که به یک نسخه تکامل یافته و به روز شده از خودم تبدیل شوم.

با هر روز تولد من سپاسگزارم ... و صبورانه منتظر آن تماس تلفنی از مادربزرگم هستم تا مرا برای یک سال جدید بخواند.

تاتیانا یک نویسنده مستقل و فیلمساز مشتاق است. او را می توان در اتاقی که دارای یک کتابخانه الکترونیکی کتابهای دست نخورده است ، پیدا کرد و دنباله بعدی وی را دنبال کرد و اسکریپت هایی را تهیه کرد. به او درmoviemakeHER دسترسی پیدا کنید.