چگونه شنا به من در بهبودی از تجاوز جنسی کمک کرد

محتوا

• بررسی برای

فکر می‌کنم من تنها شناگری نیستم که وقتی درباره براک ترنر، یکی از اعضای تیم شنای دانشگاه استنفورد که اخیراً پس از مجرم شناخته شدن به شش ماه زندان محکوم شده است، از اینکه هر تیتر باید «شناگر» خوانده شود ناراحت است. سه مورد تجاوز جنسی در ماه مارس نه تنها به این دلیل که بی ربط است، بلکه به این دلیل که من عاشق شنا هستم. این چیزی بود که به من در تجاوز جنسی کمک کرد.

من 16 ساله بودم که این اتفاق افتاد، اما یک بار هم "حادثه" را آنطور که بود صدا نکردم. آن طور که در مدرسه توضیح داده بودند، تهاجمی یا قهری نبود. نیازی به دعوا نداشتم من مستقیماً به بیمارستان نرفتم زیرا قطع شده بودم و به کمک پزشکی احتیاج داشتم. اما می دانستم اتفاقی که افتاده اشتباه است و من را نابود کرد.

مهاجم من به من گفت که این را مدیون او هستم. من یک روز را با گروهی از دوستانی که در یک کنفرانس رهبری ملاقات کرده بودم، برنامه ریزی کرده بودم، اما وقتی روز فرا رسید، همه به جز یک نفر وثیقه گذاشتند. سعی کردم بگویم بار دیگر دور هم جمع می شویم. او اصرار کرد که بیاید. تمام روز با همه دوستانم در کلوپ دریاچه محلی بودیم و وقتی روز به پایان رسید، او را به خانه ام برگرداندم تا ماشینش را بگیرم و در نهایت او را به راه بفرستم. وقتی به آنجا رسیدیم ، او به من گفت که هرگز پیاده روی نکرده بود ، و متوجه جنگل های ضخیم پشت خانه من و مسیر آپالاچی شد که به داخل آنها می رفت. او از او پرسید که آیا می‌توانیم قبل از رانندگی طولانی او به خانه، یک پیاده‌روی سریع برویم، زیرا «این را مدیون او بودم» برای رانندگی در این مسیر.

به سختی به نقطه ای در جنگل رسیده بودیم که دیگر نمی توانستم خانه ام را ببینم ، وقتی از ما پرسید که آیا می توانیم بنشینیم و روی درخت افتاده کنار مسیر صحبت کنیم. من عمداً دور از دسترس او نشستم، اما او این نکته را دریافت نمی کرد. او مدام به من می گفت که چقدر بی ادبانه است که او را مجبور کنم این همه به دیدن من بیاید و او را با یک "هدیه مناسب" به خانه نفرستم. او شروع به لمس کردن من کرد و گفت من به او مدیونم چون او مانند بقیه از من وثیقه نگرفت. من هیچ کدام را نمی خواستم ، اما نمی توانستم جلوی آن را بگیرم.

یک هفته بعد خودم را در اتاقم حبس کردم زیرا نمی توانستم با کسی روبرو شوم. من خیلی کثیف و شرمنده بودم ؛ دقیقاً چگونه قربانی ترنر آن را در آدرس دادگاه خود به ترنر بیان کرد: "من دیگر بدنم را نمی خواهم ... می خواستم بدنم را مانند یک ژاکت درآورم و آن را ترک کنم." من نمی دانستم چگونه در مورد آن صحبت کنم. من نمی توانم به والدینم بگویم که رابطه جنسی داشته ام. آنها خیلی از من ناراحت می شدند. نمی توانستم به دوستانم بگویم ؛ آنها مرا با نام های وحشتناک صدا می کردند و من شهرت بدی پیدا می کردم. بنابراین من سالها به کسی نگفتم و سعی کردم طوری رفتار کنم که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

بلافاصله پس از "حادثه" ، من راهی برای درد خود پیدا کردم. در تمرین شنا بودیم - ما یک ست لاکتات انجام دادیم، به این معنی که تا جایی که ممکن است ست های 200 متری شنا کنیم و در عین حال بازه زمانی را ایجاد کنیم که هر ست دو ثانیه کاهش می یابد. من تمام تمرین را با عینک پر از اشک شنا کردم، اما آن مجموعه بسیار دردناک اولین باری بود که توانستم بخشی از درد خود را از بین ببرم.

من در تمام مدت با خودم تکرار می کردم: "شما درد بدتری از این احساس کرده اید. بیشتر تلاش کنید." من شش ست بیشتر از سایر هم تیمی های زنم دوام آوردم و حتی از اکثریت بچه ها هم بیشتر طول کشید. آن روز، فهمیدم که آب همان جایی است که هنوز در پوست خودم احساس می کنم در خانه ام هستم. من می توانستم تمام خشم و درد درونی ام را آنجا بیرون کنم. آنجا احساس کثیفی نمی کردم. من در آب سالم بودم. من خودم بودم و دردم را به سالم ترین و سخت ترین راهی که ممکن بود برطرف می کردم.

من در کالج اسپرینگفیلد، یک مدرسه کوچک NCAA DIII در ماساچوست به شنا ادامه دادم. من خوش شانس بودم که مدرسه من یک برنامه شگفت انگیز جهت گیری دانش آموزان جدید (NSO) برای دانش آموزان ورودی داشت. این برنامه سه روزه با برنامه ها و فعالیتهای سرگرم کننده فراوان بود ، و در داخل آن ، برنامه ای به نام Diversity Skit داشتیم ، که در آن رهبران NSO ، که در کلاس درس فوق العاده مدرسه بودند ، ایستاده و داستانهای شخصی خود را در مورد تجربیات آسیب زای زندگی به اشتراک می گذاشتند. : اختلالات خوردن ، بیماریهای ژنتیکی ، والدین بدسرپرست ، داستانهایی که شاید در بزرگسالی در معرض آنها نبوده اید. آنها این داستانها را به عنوان نمونه ای برای دانش آموزان جدید به اشتراک می گذارند که این دنیای جدیدی با افراد جدید است. نسبت به اطرافیان خود حساس و آگاه باشید.

یک دختر بلند شد و داستان تجاوز جنسی خود را به اشتراک گذاشت و این اولین بار بود که احساساتم را از طریق حادثه با کلمات شنیدم. داستان او این بود که من فهمیدم آنچه برای من اتفاق افتاده دارای برچسب است. من، کارولین کوسیوسکو، مورد تجاوز جنسی قرار گرفته بودم.

من اواخر همان سال به NSO ملحق شدم زیرا این گروه بسیار شگفت انگیزی از مردم بود و می خواستم داستان خود را به اشتراک بگذارم. مربی شنای من از پیوستن من متنفر بود زیرا می‌گفت این کار باعث دوری از شنا می‌شود، اما من با این گروه از افراد انسجامی را احساس می‌کردم که قبلاً حتی در استخر احساس نکرده بودم. همچنین این اولین باری بود که من آنچه را که برایم اتفاق افتاده بود یادداشت می کردم-می خواستم به دانشجوی سال اول ورودی که تجاوز جنسی را نیز تجربه کرده بود ، بگویم. می خواستم بدانند که تنها نیستند، تقصیر آنها نبوده است. می خواستم آنها بدانند که بی ارزش نیستند. می‌خواستم به دیگران کمک کنم تا آرامش پیدا کنند.

اما من هرگز آن را به اشتراک نگذاشتم. چرا؟ زیرا من از اینکه جهان در آن صورت چگونه مرا درک می کند وحشت داشتم. من همیشه به عنوان یک شناگر خوش شانس، خوش صحبت و خوش بین شناخته می شدم که عاشق لبخند زدن مردم بود. من این را در همه چیز حفظ کردم، و هیچ کس هرگز نمی دانست که چه زمانی با چیزی به این تاریکی دست و پنجه نرم می کردم. نمی خواستم کسانی که مرا می شناسند ناگهان مرا قربانی ببینند. نمی خواستم مردم به جای شادی با ترحم به من نگاه کنند. من برای آن آماده نبودم، اما الان هستم.

قربانیان تجاوز جنسی باید بدانند که سخت ترین قسمت در نهایت صحبت در مورد آن است. شما نمی توانید پیش بینی کنید که مردم چگونه واکنش نشان می دهند، و واکنش هایی که دریافت می کنید چیزی نیست که بتوانید برای آن آماده شوید. اما من این را به شما می گویم: فقط 30 ثانیه شجاعت خالص و خالص طول می کشد تا زندگی خود را به سمت بهتر تغییر دهید. وقتی برای اولین بار به کسی گفتم ، این واکنشی نبود که انتظارش را داشتم ، اما هنوز خوب بود که بدانم من تنها کسی نیستم که می دانم.

وقتی روز پیش داشتم بیانیه قربانی براک ترنر را می خواندم، وقتی داستان هایی از این دست را می شنوم، من را به سمت ترن هوایی احساسی که سوار می شوم بازگرداند. من عصبانی میشوم؛ نه، عصبانی، که باعث می شود در طول روز مضطرب و افسرده شوم. بلند شدن از رختخواب تبدیل به یک شاهکار می شود. این داستان، مخصوصاً روی من تأثیر گذاشت، زیرا قربانی ترنر این شانس را نداشت که مانند من پنهان شود. او خیلی لو رفته بود. او مجبور شد جلو بیاید و همه این موارد را در دادگاه ، به مهاجم ترین شکل ممکن ، مطرح کند. او در مقابل خانواده، عزیزان و مهاجمش مورد حمله، سرزنش و تحقیر قرار گرفت. و پس از اینکه همه چیز تمام شد ، پسر هنوز اشتباه خود را ندید. او هرگز از او عذرخواهی نکرد. قاضی طرف او را گرفت.

دقیقاً به همین دلیل است که من هرگز از چیزهای ناراحت کننده ای که برایم اتفاق افتاده صحبت نکرده ام. من ترجیح می دهم همه چیز را به هم بزنم تا اینکه کسی به من این احساس را بدهد که من سزاوار این هستم ، که این تقصیر من است. اما وقت آن رسیده است که انتخاب سخت‌تر، انتخاب درست را انجام دهم و صدایی برای کسانی باشم که هنوز از صحبت کردن می‌ترسند. این چیزی است که من را به این گونه تبدیل کرده است ، اما من را شکست نداده است. من زنی سرسخت، شاد، شاد، بی امان، رانده و پرشور امروز هستم که به خاطر این نبردی که به تنهایی می جنگم هستم. اما من آمادگی دارم که این فقط جنگ من نباشد و آماده مبارزه با دیگر قربانیان هستم.

من متنفرم که براک ترنر در هر مقاله "شناگر" را به نام خود ضمیمه کرده است. از کارهایی که کرد متنفرم من از این بدم می آید که قربانی او هرگز نمی تواند المپیک را با افتخار برای کشورش تماشا کند ، زیرا اصطلاح "شناگر امیدوار المپیکی" برای او معنی می دهد. متنفرم که شنا برایش خراب شد. زیرا این چیزی است که من را نجات داد.

بررسی برای