سگ من روبرو یک حیوان درمانی است - اما او هنوز هم به افسردگی و اضطراب من کمک می کند

محتوا

• مرا وادار به همکاری با جهان می کند
• تجویز سگ ضددرمان: هاسکی

چگونه می بینیم شکل های جهانی که ما انتخاب می کنیم شکل می گیرد - و به اشتراک گذاشتن تجربیات قانع کننده می تواند روشی را که ما با یکدیگر رفتار می کنیم ، بهتر کند. این یک چشم انداز قدرتمند است.

به یک زوزه بلند ، بیدار شدن از تخت خواب ، و احساس خیس و پوستی و فازی بوسه های سگ روی صورتم می خوابم.

شریک زندگی من می گوید: "من باید برم" ، بوسه ای را می زد و از پشت در می پیچید. "ایندیانا می خواست شما را ببیند."

البته سگ می خواست با من باشد. او با من وسواس دارد.

حالا ، مثل زمانی که برای اولین بار او را گرفتیم ، بیکار و افسرده هستم.

هنگامی که ما ایندیانا را گرفتیم ، یک ماده پرخاش 11 هفته ای وحشی ، زیبا ، نیازمند ، پرتحرک ، من همیشه در خانه بودم. مثل چسب بودیم. من ساعت 24/7 با او بودم که او را از جویدن سیم ها ، پاک کردن حوادثش ، تماشای خواب او باز داشتم.

من افسردگی مزمن و اختلال اضطراب عمومی دارم. من هر دو تا زمانی که بتوانم به خاطر بسپارم داشته ام. افسردگی از بین می رود و از بین می رود ، اما اضطراب ثابت است.

قبل از ایندیانا ، مواقعی وجود داشت که من بیش از حد ناامید شدم که کل روزها از تختخواب خود خارج شوم. مواقعی بود که می ترسیدم از جای خودم برای خرید قهوه خارج شوم ، زیرا فکر می کردم barista برای من قضاوت خواهد کرد.

اینها گزینه هایی نیستند که توله سگ داشته باشید. مخصوصاً این توله سگ نیست.

در حالی که او هرگز نمی خواست نوازش کند ، همیشه می خواست در کنار من باشد. اگر او را تنها بگذارم ، او تمام وقت را فریاد می زد. من ناامید ، مرتفع ، در حال مرگ هستم-اینجا-بدون شما زوزه می زنم.

او به من نیاز داشت که به او توجه کنم. او به من نیاز داشت تا مکان هایش را بگیرم. او به من نیاز داشت تا درگیر بمانم.

ایندیانا برای سلامتی روانی من خوب بوده است ، نه دقیقاً به روشی که من امیدوار بودم.

مرا وادار به همکاری با جهان می کند

این احساس را می دانید وقتی می خواهید 10 دقیقه دیگر در رختخواب بمانید قبل از اینکه روزی روبرو شوید؟ یا وقتی پروژه ای برای کار کردن دارید و شروع به کار کرده اید - کمی گناهکار ، کمی مضطرب ، می دانید چه کاری را باید انجام دهید اما نمی توانید شروع کنید؟

حال تصور کنید تا حد ممکن احساسات را بزرگ کنید. هرگز از رختخواب خارج نشوید. هرگز پروژه خود را شروع نکنید. اینگونه است که من طی 5 سال گذشته احساس کردم.

اما با ایندیانا فرق داشت. او به من احساس هدف می دهد.

در مواقعی که قادر به قدم های مشخص برای بهبود زندگی و شغلی خود نبودم ، توانستم کتاب ها را بخوانم و فیلم ها را در مورد آموزش سگ تماشا کنم و او را در پیاده روی های طولانی و حماسی که به عنوان سگ سورتمه ای لازم داشت ، بروم.

روزهایی وجود داشت که تنها دلیلی که من لباس های واقعی را می دوختم و لباس می پوشیدم این بود که بتوانم او را به کلاس رفتار خود ببرم. (بله ، من اغلب او را در لباس خواب خود راه می کردم.)

وقتی که هیچ کس برای مراقبت از خودم نداشتم توانستم انرژی لازم را برای مراقبت از او پیدا کنم.

تصور می کردم او بزرگتر می شود. من فکر کردم که این آموزش پرداخت خواهد شد. من خیال کردم که یک روز می توانم او را به یک کافی شاپ ببرم و او دیگر در سگهای واقعی سرویس نمی خورد.

اما او دشوار است

او مشکلات رفتاری بیشماری دارد که من به شهرت بدنام نژاد وی نسبت می دهم. او مخرب است او تخت سگ خودش را پاره کرد. او یاد گرفت که به سرقت برود ، آهسته به داخل اتاق گشوده شود ، به آرامی ریموت را بلند کند ، سپس با سرعتی از اتاق خارج شود. او حیوانات پر شده از راهروهای فروشگاه ها است ، و من از پرداخت هزینه های آنها گیر می آورم. او پوسته های پیتزا را در خیابان می خورد.

عتیقه های او باعث شده است که من در تمرینات او گذشته از توله سگ خود را درگیر کنم. او همچنان مرا به چالش می کشد و مرا مجبور می کند با او و جهان مشغول بمانم.

ایندیانا بسیار با اعتماد به نفس است. این رسالت زندگی اوست که با هر سگی که می بیند ملاقات و دوست داشته باشد. من اما از اضطراب اجتماعی رنج می برم. هفته ها و حتی ماه ها بعد مکالمات را دوباره پخش می کنم. من صحبت های کوچک را متنفرم. ذهن من کاملاً خالی می شود و من سعی می کنم برای گفتن به چیزی یا هر چیزی فکر کنم.

مسئله این است که بین شخصیت وی و این واقعیت که مردم به زیبایی شوخی ها جلب شده اند ، با افراد زیادی ملاقات می کنم. خروج از آپارتمان من غیرممکن است که حداقل در مورد سگم با حداقل پنج غریبه صحبت کنم غیرممکن است. من همیشه باید بخاطر طرفداران ایندیانا وقت اضافی داشته باشم.

اولین باری که او را به تاهو بردیم ، احساس کردم که با تیلور سویفت در دیزنی لند هستم: بدون این که مانع شود ، نمی توانیم پنج پا راه برویم.

مردم حتی مرا نمی گیرند. آنها فقط "سگ خوب" را فریاد می زنند.

بنابراین ، با ایندیانا که در کنار من است ، با صحبت های کوچک راحت تر به دست آمده ام. وقتی اکنون از مردم دوری می کنم ، می دانم دلیل دیگری غیر از اضطراب من است.

تجویز سگ ضددرمان: هاسکی

فکر کردم یک سگ حضور محکم و مطمئن خواهد بود ، اما آنچه پیدا کردم یک جانور نیازمند و وحشی بود. با این حال ، او با کار کردن به من کمک می کند که نمی توانم از آن پنهان شوم و نمی توانم از آن صرف نظر کنم.

من می توانم بگذارم ظروف جمع شوند ، شبح روی زنجیره های متن ، سالی مای را به پست صوتی بفرستند. من می توانم به طور نامحدود بیکار باشم.

اما در مقابل این زنده ، توپ خز تنفسی که مرا دوست دارد ، افسردگی و اضطراب من تسلیم می شود. من باید از او مراقبت کنم.

او نوع سگ من تصور نمی کردم. من فکر کردم او وقتی تنهایم مرا شریک نگه داشته و هنگام غم و اندوه مرا آرام می کند. اما او برای جبران اضطراب من ، نوازش نمی کند یا به من نزدیک نمی شود.

یک بار ، من حمله هراس داشتم و گریه می کردم روی زمین ، و او فقط مرتباً برهنه می کرد ، اسباب بازی هایم را به من می داد و زوزه می گرفت تا توجهم را به بیرون بروم.

من نمی توانستم خودم را از آن خارج کنم تا در آنجا حضور پیدا کنم ، و او نفهمید که چرا ، این باعث شد که من بیش از هر چیز دیگری احساس گناه کنم.

اغلب ، آرزو می کنم که او راحت تر باشد.

همان رفتارهایی که بررسی ذهنی برایم غیرممکن است ، می تواند در روزهای بدتر اضطراب مرا به شکوفایی کامل سوق دهد. بعضی روزها ، وقتی او به من زنگ می زند تا کفش هایم را سریعتر ببندم ، یا استخوان مرغ را از پیاده رو بدست آورد ، احساس می کنم در پایان عادتم هستم.

اما در نهایت ، من او را دوست دارم. بعضی اوقات می دانم که آیا می توانم بدون ایندیانا ناامید شوم یا نه؟

وقتی فکر می کنم بی ارزش هستم ، به این فکر می کنم که او چقدر خوشحال است که وقتی به خانه می آید مرا ببیند ، چگونه او مرا از اتاق به اتاق دیگر دنبال می کند. بسیاری از دارندگان سگ به دلیل شدت عشق به سگ خود احتمالاً احساس ارزش بیشتری دارند.

اما می دانید چه چیز دیگری باعث می شود احساس خوبی داشته باشم؟ فکر می کنم من برای نگه داشتن او چه شخصیت خوبی دارم. بسیاری از افراد معقول ، بدون افسردگی ، حوله را پرتاب می کنند.

من مقالاتی راجع به طرفداران "Game of Thrones" می خوانم که شکارچیان می خرند و سپس آنها را تسلیم می کنم ، زیرا معلوم است که داشتن یک گاو سیبری سیبری سخت تر از داشتن یک گرگ وحشتناک جادویی است. اما من صاحب سگ خوبی هستم و به ایندیانا متعهد هستم.

اگر می خواهید یک حیوان درمانی سنتی باشد ، شکم نخورید. یک سگ قدیمی ، یک سگ دامان ، لرز دریافت کنید ، "چه کسی را نجات داد؟" سگی که فقط می خواهد سرش را روی زانو و آه استراحت کند.

یا آنچه را که من انجام دادم انجام دهید: یک شبه پا بخورید ، تمام نفس خود را به مراقبت از او برسانید - حتی در روزهایی که به معنای واقعی کلمه از برسیدن موهای خود صرف نظر کرده اید - و به بهترین ها امیدوار باشید

رایان آسکولی نویسنده مستقل است که به همراه همسر ، سگ و گربه خود در سانفرانسیسکو زندگی می کند. وقتی که نمی نویسد ، درباره بیماری روانی طنز می کشد و یک حساب اینستاگرامی برای حیوانات خانگی خود نگه می دارد. او نوشتن خلاق را در کالج اوبرلین تحصیل کرده و دارای مدرک JD از دانشکده حقوق NYU است.