این همان کاری است که می خواهیم به عنوان یک فرد کوئر با بیماری روانی به سر کار برویم

محتوا

• جوانان LGBTQ هستند ...
• ما به یک لحظه از تاریخ رسیده ایم که دیگر نمی توانیم همه گیر بیماری روانی را نادیده بگیریم
• این مقاله عکس حقیقت ناگوار را آشکار می کند
• در هنگام رکود افسردگی ، آسانی می شود
• آنالیالیا ، 31 ساله ، هنرمند آزاد و مدیر هنری
• در مورد اضطراب و دنبال کردن یک حرفه بازیگری
• مونتانا ، 26 ساله ، بازیگر
• در هنگام قدم زدن در جهان به عنوان فرد ترسو و رنگی که دارای یک بیماری روانی است
• جن ، 32 ساله ، متصدی هنر
• در مورد ننگهای بیماری و چگونگی جلوگیری از صحبت کردن آنها
• رودنی ، 31 ساله ، توزیع فیلم
• خواب طبیعی برای بی خوابی کمک می کند
• در چرخه حملات وحشت و فرسودگی
• ماکس ، 27 ساله ، مدیر بازاریابی در یک مارک غذایی در مقیاس بزرگ
• در مورد گشودن در مورد افسردگی در یک محیط پذیرش
• کریستن ، 30 ساله ، مدیر استودیوی تاتو
• در مورد اهمیت یافتن شرکتی که دلسوز باشد
• کیت ، 27 ساله ، تبلیغات خلاقانه
• اگر شما یا شخصی که دوستش دارید به کمک نیاز دارید ، لطفاً منابع زیر را پیدا کنید
• اگر شما یا شخصی که می شناسید به کمک نیاز دارد از این منابع استفاده کنید:

از حدود 21000 خودکشی (و شمارش) تخمین زده شده در ایالات متحده در سال 2018 ، احتمالاً حدود 10 درصد از این LGBTQ + است.

اما آیا تعجب آور است؟

از تعصبات جنسیتی بسیاری از مطب های پزشکان گرفته تا تیراندازی در کلوپ های شب همجنسگرا و دیوان عالی ایالات متحده ، این امر را تبعیض قضایی برای نانوایی ها نسبت به افراد کوئینز قانونی می داند ، این کشور همیشه شخصی بودن فرد ترسو را دشوار کرده است.

جوانان LGBTQ هستند ...

• سه برابر بیشتر احتمال دارد یک اختلال سلامت روان را تجربه کند
• در معرض خطر بیشتری برای خودکشی یا داشتن ایده خودکشی هستید
• دو تا سه برابر بیشتر احتمال دارد از الکل یا مواد سوء استفاده کنند

برخی از ما مزیت عبور و یا پنهان شدن در سایت دشت را به عنوان یک شخص مستقیم CIS داریم. برخی از افراد LGBTQ + ، به ویژه افراد ترانسفر ، بین یک فضای کلاستروفوبیک زندگی می کنند که ابراز ترس از امنیت را محدود می کند. به این معنی که آنها همیشه نمی توانند بیان کنند که واقعاً چه کسانی هستند یا از هویت خود پرده برداری می کنند.

انجام این کار ، از طریق کدهای لباس کارفرمایان یا خانواده ها و دوستان با اعتقادات ضد همجنسگرا (غالباً دارای آگاهی مذهبی) ، باعث افزایش خشونت اثبات شده علیه افراد کوئین و افراد فرامنطقه می شود.

ما به یک لحظه از تاریخ رسیده ایم که دیگر نمی توانیم همه گیر بیماری روانی را نادیده بگیریم

این 21،000+ فقط یک شماره نیست. اینها انسانهای واقعی هستند؛ افراد با داستان و احساسات و زندگی. و آنچه همه ما را ملایم و عجیب و غریب و یکدست می کند ، نیاز ما برای زنده ماندن یا به تعبیر واقعی تر ، داشتن و نگه داشتن شغل است.

در حقیقت ، یک بررسی جدید نشان داد که هزاره ها می خواهند برای شرکت هایی که کار مثبتی برای جامعه دارند ، کار کنند. نتایج همچنین تنوع را عامل اصلی وفاداری عنوان می کند.

برای رفتن به مطب به عنوان یک نسخه کم آب از خودتان یک احساس فوق العاده منزوی به داشتن پنج روز در هفته است.

هیچ کس نمی خواهد از خواب بیدار شود و نیاز به کمد لباس جداگانه را احساس کند یا تلاش ذهنی برای فیلتر کردن نحوه صحبت کردن در مورد شرکا و آشنایی انجام دهد. اما طبق TED Talk مورگانا بیلی ، 83 درصد افراد LGBTQ + خود را در محل کار مخفی می کنند.

احساس ایمنی حتی بیشتر می شود وقتی شخصی که در حال حاضر مجبور به پنهان کردن افرادی که در محل کار هستند نیز دچار یک بیماری روانی ننگ شده است.

این مقاله عکس حقیقت ناگوار را آشکار می کند

متوسط ​​محل کار برای افراد کویر یا افراد دارای اختلالات روانی ساخته نشده است.

من ، یک عکاس کوئری با اضطراب و افسردگی ، می خواستم ببینم چگونه این ننگ در مکانهای کاری ، به ویژه برای هزاره ها - ترجمه شده است - نسلی که از سلامت روان در محیط کار باز است.

فرهنگ محل کار هنوز راهی برای ارتقاء و تکمیل سلامت روان پیدا نکرده است. در حقیقت ، بسیاری از جوانان رویکردهای مختلف دیگری برای ایجاد درآمد پیدا کرده اند تا از دفتری در کنار هم خودداری کنند. علاوه بر نکات بهداشت روان ، بسیاری از افراد کوئین احساس راحتی نمی کنند که در محل کار و افتخار باشند.

داستانهای زیر نگاهی ناخوشایند به انسانهای پشت سر آماری است که هر روز بدرود و بی نظمی و روحی و روانی می کنند.

در هنگام رکود افسردگی ، آسانی می شود

آنالیالیا ، 31 ساله ، هنرمند آزاد و مدیر هنری

بیماری روانی من به طور قطع تحت تأثیر عجیب من در کودکی قرار گرفت. من در ساعت 13 بیرون آمدم اما می خواستم دبیرستانی عادی باشم. من می خواستم وارد شوم. من قبلاً متفاوت بودم ، من [نژاد] آمیخته ام ، بنابراین مدتهاست که ملکیت خود را به طور عمومی تصدیق نمی کنم.

هنر برای بیان اختلافاتم برای من یک خروجی عالی شده است

من [افسردگی] خودم را روی آستین نمی پوشم. هنر من واکنشی است به داشتن بیماری روانی ، اما به طور خاص در مورد آن نیست.

[در اصل] من به عنوان یک بانکدار و گوینده شخصی کار 9 تا 5 کار را شروع کردم. اما ، من تحت فشار قرار گرفتم که یک هنرمند آزاد شوم و به سختی کار کرده ام تا آزاد شوم ، زیرا وقتی یک دوره افسردگی شدید دارم ، می توانم برای یک هفته در خارج از کشور باشم.

به دلیل افسردگی ، مجبور شدم خارج از انتظارات عادی و ساختارهای کاری عمل کنم ، به همین دلیل است که آزاد کردن برای من خوب عمل می کند.

در مورد اضطراب و دنبال کردن یک حرفه بازیگری

مونتانا ، 26 ساله ، بازیگر

من واقعاً نگران این هستم که مردم را رها کنم. از اینکه اجازه خدمت شغلم را بدهم نگران هستم زیرا به اندازه کافی در دسترس نیستم یا مریض هستم. من از قرار دادن حرفه بازیگری ام در درجه اول اضطراب دارم و همین باعث می شود که دائم خودم را کتک بزنم.

همچنین ، وقتی در بازیگری مردود شوید ، آنها به معنای واقعی کلمه رد می کنند که شما چه کسی هستید ، بنابراین این کمک نمی کند.

من به عنوان فردی با اضطراب شناخته می شوم [اما] من هم دچار افسردگی و خاموش شده ام ، هم مربوط به رابطه جنسی و هم با روابط عاشقانه. من وقتی دبیرستان شدیداً مورد آزار و اذیت آنلاین قرار گرفتم ، در دبیرستان بسیار افسرده شدم.

احساس تنها بودن بزرگترین ترس من است

من سال اول دانشکده ام را بیرون آمدم. من در دبیرستان نمی دانستم که دوجنسگرا وجود داشته است. حالا ، من مجرد بودن خیلی بد هستم. نداشتن کسی برای نوشتن متن در وسط شب بیشتر اضطراب ایجاد می کند تا اینکه به عنوان بازیگر شغل نگیرید.

تراپی درمانی به من کمک کرد تا این الگوهای را بفهمم اما دیگر تحت درمان نیستم زیرا خیلی گران است و بیمه من آن را پوشش نمی دهد.

50.1 درصد آمریکایی ها قادر به درمان نیستندیک نظرسنجی در سال 2011 نشان می دهد که 50 درصد از 45.6 میلیون آمریکایی (بیمه شده و بیمه نشده) و هر نوع بیماری روانی دارند ، نمی توانند هزینه درمانی داشته باشند. در یک نظرسنجی در سال 2015 ، 2،020 بزرگسال بالای 18 سال نظرسنجی کردند و 43 درصد می گویند دیدن یک حرفه ای مقرون به صرفه نیست. در سال 2017 ، یک گزارش تحقیقاتی نشان داد که مراقبت های رفتاری ، حتی با بیمه ، اغلب قابل تحمل نیستند.

در هنگام قدم زدن در جهان به عنوان فرد ترسو و رنگی که دارای یک بیماری روانی است

جن ، 32 ساله ، متصدی هنر

من به عنوان یک فرد عجیب و غریب از رنگ ، تأکید بر فرد رنگ از اواخر ، شناسایی می کنم. من کمتر در مورد بیماری روانی خود صحبت می کنم. من خیلی ، اخیراً شروع به صحبت در مورد آن کردم. حتی صحبت کردن در مورد آن اضطراب آور است.

من یک اختلال دارم که در فراخوانی زبان مشکل دارم. اسم ها را فراموش می کنم ، اسم ها را فراموش می کنم. وقتی که مجبور شدم صحبت را در پرواز شروع کنم ، در مدرسه درجه یک قابل توجه تر شد. من با گفتن این موضوع به مردم توضیح می دهم که یک متفکر آهسته هستم. من در کافه ها عالی هستم مثل وقتی که شما یک زبان دوم را مطالعه می کنید و وقتی نوشیدنی نوشیدید بهتر می شود - اینگونه است که من با زبان اول خودم هستم.

شغل فعلی من بسیار مهربان است ، به این معنی که می توانم برای آن آماده شوم. هفته های کاری 60 ساعته دارم ، اما می توانم به این دلیل حرکت کنم زیرا می توانم آماده کنم.

وقتی مجبور هستم با هیئت امنای خود صحبت کنم یا در ملاء عام صحبت کنم ، این مسئله را به وجود می آورد. رئیس من از من می خواهد تا با سرمایه داران و بنیادها صحبت كننده باشم ، كه این برای من بسیار عالی است ، اما اگر نتوانم آماده شوم ، این مسئله بزرگ است.

دفتر من چیزی نمی داند

آنها درباره مسائل من با زبان نمی دانند. آنها از اختلالات روانی من اطلاع ندارند. من فوق العاده نیستم همکارانم که با آنها دوست هستم می دانم که با دختران خرما می روم اما هرگز بیرون نیامده ام. به همین دلیل ، رئیس من آماده نیست که وقتی من از کنترل خارج می شوم ، این مدل را انتخاب کنم.

من فکر نمی کردم که حساسیت و بیماری روانی من در هم تنیده باشد ، اما در این دوره 45 ساله [ترامپ] اکنون راه رفتن در جهان به عنوان یک فرد ترسو و رنگی چالش برانگیز است.

در مورد ننگهای بیماری و چگونگی جلوگیری از صحبت کردن آنها

رودنی ، 31 ساله ، توزیع فیلم

من واقعاً به هویتم فکر نمی کنم. من یک مرد سفید پوست هستم که احتمالاً مستقیم می خواند ، بنابراین چیزی نیست که من به طور فعال در مورد آن فکر می کنم. این یک امتیاز است که نباید بیش از حد به آن فکر کنم.

[در حالی که] من به عنوان بیمار روانی تشخیص نمی دهم ، بی خوابی دارم. من معمولاً ساعت 1 بعد از ظهر خوابم می برد ، وسط شب چند بار بیدار می شوم و بعد ساعت 7 صبح بیدار می شوم.

به عنوان مثال ، ساعت 3 بعد از ظهر از خواب بیدار شدم و از ترس این که تصاویر که تازه آویزان کرده ام ، می افتند ، می ترسیدند. اما در طول روز احساس اضطراب بالینی نمی کنم.

اگر به اندازه کافی خواب نبینم [یا شبها بارها بیدار شوم] ، من حدود ساعت 2 بعد از ظهر روشن می شوم. من در طول جلسات می خوابم. [اما] من به خاطر نخوابیدن از کسی انتظار توبه ای ندارم. نمی خواهم از آن به عنوان بهانه ای برای هر چیزی استفاده کنم.

وقتی با پزشکان در مورد آن صحبت می کنید ، آنها این جواب واقعاً Google را دارند: یک برنامه منظم داشته باشید ، قهوه را بعد از مدت معینی ننوشید ، تلفن خود را روی حالت شب تنظیم کنید ، ورزش کنید. من سالها این کار را انجام داده ام.

تغییر نمی کند

من به رئیس خود در این باره نمی گویم ، زیرا نمی خواهم وقتی به کار من نگاه می کنند ، درباره آن فکر کنند. به نظر نمی رسد بهانه ای واقعی باشد که می توانم از آن استفاده کنم زیرا اگر آن را تجربه نکرده اید ، باور نمی کنید.

بلافاصله پس از کالج ، من شروع به مصرف داروهای [بدون نسخه] برای خواب کردم ، با تغییر کارم به تمام وقت. من از آن زمان آن را گرفته ام. آخرین باری که شب خوابم را به یاد نمی آورم. من الان عادت کرده ام

[اما] من داروهای تجویز خواب نخورده ام. برای من بسیار ترسناک است و باید هشت ساعت واقعی را به خواب اختصاص دهم. نمی توانم تصور کنم خواب هشت ساعت در روز. نمی توانم تصور کنم که زمان زیادی را در یک روز تلف می کند.

اگر هزینه یا اضطراب نسبت به داروهای قوی مانع مراقبت از شما می شود ، می توانید کمکهای طبیعی به خواب بیاورید. این کار به زمان ، تمرین و صبر نیاز دارد - اما شما این کار را کردید!

خواب طبیعی برای بی خوابی کمک می کند

• ملاتونین
• ریشه والرین
• منیزیم
• روغن CBD
• یوگا

در چرخه حملات وحشت و فرسودگی

ماکس ، 27 ساله ، مدیر بازاریابی در یک مارک غذایی در مقیاس بزرگ

من همکارانی دارم که نمی دانند من خائن هستم. من به خودی خود احساس تعطیلی نمی کنم ، اما من فقط در مورد آن صحبت نمی کنم.

من به خاطر اضطراب مدت طولانی در کارم مانده ام. روند جستجو برای فرصت های جدید باعث ایجاد اضطراب می شود و من آنقدر به ذهنم خانه می شوم که حتی انرژی لازم برای جستجو ندارم. [اما در محل کار من] این تابو بیشتر است که درباره بیماری روانی صحبت کنیم و نه از حسادت.

من هرگز نمی توانم به دلیل بیماری روانی از کار خود خارج شوم. من باید یک بیماری [جسمی] را تشکیل دهم

من همیشه حملات وحشت به مترو دارم. بعضی اوقات باعث می شود کارم به تأخیر بیفتد زیرا من با وسواس بررسی خواهم کرد که قطارها دارای تأخیر هستند و سپس بر اساس آن خطوط را تغییر می دهم. من می توانم 30 دقیقه تاخیر را به دلیل ابتلا به کلاستروفوبیا نشان دهم. من نمی خواهم بین ایستگاه ها گیر کنم.

من همیشه با من مواد مخدر [در صورت] من حمله هراس دارم. اما من دیگر به طور مرتب به درمان نمی روم.

در مورد گشودن در مورد افسردگی در یک محیط پذیرش

کریستن ، 30 ساله ، مدیر استودیوی تاتو

من به عنوان بیمار روانی تشخیص نمی دهم حتی اگر از 16 سالگی به بیماری افسردگی مبتلا شده ام و در خانواده ام ضخیم است. همینجاست من در حال استفاده از دارو بوده ام و یک زن و شوهر داشتم که به من می گویند که باید درمورد دارو باشم ، اما من بسیار ضد دارویی هستم - من دیده ام که این امر باعث ایجاد عوارض وحشتناک در اعضای خانواده می شود ، بنابراین هرگز نخواهم شد دوباره این کار را انجام دهید

به دلایل بهداشت روانی مجبور شدم شغل قبلی خود را به عنوان مدیر املاک کنار بگذارم. خیلی سخت بود من [به عنوان یک لزبین] با رئیس خودم بیرون بودم ، اما اجازه نمی دادم که در کنار بچه های آنها [که دائماً در آن نزدیکی بودم] باشم زیرا نسل بزرگتر بسیار همجنسگرا بود.

آنها همچنین به بیماری روانی اعتقادی نداشتند. مجبور شدم همه چیز را پایین بیاورم.

اکنون جالب است زیرا روسای من در مورد بیماری روانی خود بسیار باز هستند

فهمیدم که قرار گرفتن در مکانی که پذیرش بیشتر بیماری روانی است در واقع افسردگی من را بدتر می کند زیرا پذیرفتن من در افسردگی برای من پذیرفتنی است.

به تازگی احساس می کنم افسردگی من در تمام طول روز است ، بنابراین می توانم بر روی آن کار کنم و فقط از آن متنفرم. قبلاً در محل کارم ، نمی توانم آشکارا افسرده شوم ، بنابراین مجبور شدم چهره ای شجاع داشته باشم ، اما در اینجا می توانم آشکارا افسرده شوم ، که فکر می کنم افسردگی من را ثابت می کند. آیا شخص دیگری چنین احساسی دارد؟

در این شغل جدید ، من کاملاً خودم هستم. در شغل قدیمی خودم ، دو نفر کاملاً متفاوت به دلیل سخت کوشی ، سلامت روانی ، و همه چیز در کار و خارج از کشور بودم.

در مورد اهمیت یافتن شرکتی که دلسوز باشد

کیت ، 27 ساله ، تبلیغات خلاقانه

من به عنوان یک استرالیایی شناخته می شوم. شخص ترسو یک فمینیست و فعال. من قطعاً با اضطراب زندگی می کنم ، اما به راحتی کسی را که دارای بیماری روانی است شناسایی نمی کنم. در نحوه وجود من به عنوان یک شخص غرور و دلگرمی وجود دارد. این تلاشی برای قوی بودن است.

وقتی اضطراب من برانگیخته شود ، اغلب توسط کار ایجاد می شود.

فشار زیادی به خودم در محل کار وارد کردم. من آرزو داشتم که مدتها وارد این حرفه شوم و واقعاً خیلی سخت کار کردم [برای این کار] بنابراین احساس وظیفه زیادی برای حفظ آن دارم. این روی تعادل کار و زندگی من تأثیر می گذارد. من کار را در اولویت قرار می دهم و وقتی از دفتر خارج می شوم روش فعلی مشارکت با اضطراب ندارم.

وقتی 20 سال داشتم عموی من در حال مرگ بود ، ازدواج پدر و مادرم در حال شکستن بود ، اتفاقات زیادی در زندگی من رخ داد. من در یک سینما کار می کردم. یکی از مدیران من به من راهنمایی کرد و من آن را دوست نداشتم و فقط شکستم.

من یک شکست کامل داشتم

نمی توانستم گریه کنم. این یک شکست کامل از واقعیت بود. بین دو اتاق نمایش فیلم پنهان شدم و فکر کردم ده دقیقه دیگر از بین رفته ام اما یک ساعت بود. من یک ساعت پست خود را رها کرده بودم. این آخرین روز من در کار بود.

مردم همیشه نمی خواهند درک کنند که در ذهن شما چه می گذرد ، و شما مطمئناً همیشه نمی خواهید درک کنید که در ذهن شما چه می گذرد ، اما در محل کار سطح خاصی از حرفه ای بودن شما باید حفظ کنید.

من بسیاری از افراد عجیب و غریب را نمی شناسم که اضطراب ندارند. بیرون آمدن یک تجربه بسیار انفرادی است زیرا هیچ کس نمی تواند شما را بشناسد اما شما. این همان اضطراب است. هیچ کس نمی تواند آن را درک کند مگر اینکه شما آن را درک کنید.

من از دانستن اینکه دختران را دوست دارم به این سفر رفتم تا بدانم که من دختران را منحصراً به افتخار بودن به عنوان یک زن همجنسگرا علاقه دارم.

و در مورد جنسیت نیز همین است باید فهمیدم که می توانم در طیف جنسیت باشم و هنوز هم زن شناخته شوم. اکنون بهتر است با سیستم پشتیبانی و جامعه کویری که من کشتم.

در این مرحله من نمی خواهم برای شرکتی کار کنم که از نظر عجیب و غریب راحت نیست. شرکت های زیادی در نیویورک وجود دارند که خویشتن داری را به عنوان دارایی برای ماندن در جایی که نمی خواستید می دانند.

اگر شما یا شخصی که دوستش دارید به کمک نیاز دارید ، لطفاً منابع زیر را پیدا کنید

اگر شما یا شخصی که می شناسید به کمک نیاز دارد از این منابع استفاده کنید:

• مأموریت ملی پیشگیری از خودکشی: 800-273-8255 یا بصورت آنلاین
• پروژه زندگی Trevor برای جوانان LGBTQ +: 866-488-7386 یا بصورت آنلاین
• CenterLink ، مراکز ملی LGBTQ
• یاب روانشناس انجمن روانشناسی آمریکا

همچنین می توانید به Youfindtherapy.com ، صفحه گسترده ایجاد شده توسط Crissy Milazzo مراجعه کنید ، که منابع یافتن روش درمانی مقرون به صرفه ، یک ماشین حساب برای پیش بینی هزینه ها و منابعی را در مورد آنچه می توانید انجام دهید در صورت عدم دسترسی به درمان ، لیست می کنید.

هانا ریمم یک نویسنده ، عکاس و به طور کلی شخصیت خلاق در شهر نیویورک است. او در درجه اول در مورد سلامت روان و جنسی می نویسد و نوشتن و عکاسی در Allure ، HelloFlo و Autostraddle ظاهر شده است. می توانید کارهای او را در HannahRimm.com پیدا کنید یا در اینستاگرام او را دنبال کنید.