این همان چیزی است که احساس می کند یک قسمت دیوانه دو قطبی دارد

محتوا

• ساعت 7 صبح
• 7:15 دقیقه بعد از ظهر
• ساعت 8 صبح
• 9 صبح.
• 12 پ.م.
• 12:30 p.m.
• 6 پ.م.
• 10 پ.م.
• ساعت 11:30 بعد از ظهر
• 1:30 دقیقه بعد از ظهر
• 6:30 بامداد
• مشتاقانه منتظر است

اختلال دوقطبی در خانواده من اتفاق می افتد ، اما من وقتی اولین قسمت شیدایی ام را تجربه کردم ، نمی دانستم.

من نویسنده و عکاس زحمتکش ، خود اشتغالی بودم. یک جغد شبانه مادام العمر ، تا اواخر شب غریبه نبودم. بعضی اوقات من تمام شب بیدار می شوم ، روی یک کار نوشتن تمرکز می کردم. بعضی اوقات من تا 3 بعد از ظهر در کنسرت عکاسی می کنم و بعد از چاپ عکس های خام تا زمان غروب آفتاب می پردازم تا بعد از ظهر منتشر شود. من با داشتن شرایط زندگی خودم به تنهایی زندگی می کردم.

بنابراین ، هنگامی که آن قسمت اول جنون ، ناگهان و بدون هشدار فرا رسید ، چند روز طول کشید تا متوجه شوید اشتباهی رخ داده است.

من در سال 2012 تشخیص اختلال دوقطبی دریافت کردم و از آن زمان تاکنون در یک درمان جدی برای مدیریت این بیماری بوده ام. زندگی روزمره من عادی و خوب اداره می شود. من از خودم مراقبت می کنم و مدام مدام را می گیرم بدون شکست. اگر نمی دانستید ، نمی دانید که من با دو قطبی زندگی می کنم.

اما علی رغم بهترین تلاش من ، مجدداً شیدایی را تجربه کرده ام. اگر در مورد پیامدهای اختلال دوقطبی چیز زیادی نمی دانید ، مهم است که بدانید که شیدایی همان چیزی نیست که به نظر می رسد. این یک "فوق العاده" نیست یا "بسیار خوشحال" است. شیدایی بیش از حد ، وحشتناک و فرسوده است. این چه روشی است که در زندگی یک قسمت از جنون دو قطبی وجود دارد.

ساعت 7 صبح

زنگ خاموش می شود. دیشب خوابم نبرد.

من هیچ وقت خسته نمی شدم - ذهنم مسابقه می داد. ایده بعد از ایده در ذهنم جاری شد ، یکی پس از دیگری بعد از دیگری. مقالاتی که باید بنویسم. عکس هایی که باید از آنها بگیرم. و متن آهنگ.بسیاری از اشعار آهنگ ، همه معانی جدیدی به دست می آورند.

من خیلی مضطرب هستم برنامه Brainwave Tuner Suction Induction از طریق تلفن من معمولاً به من کمک می کند تا بخوابم و بخوابم ، اما شب گذشته هیچ کمکی نبود. در طول شب دو دوز قرص خواب آور مصرف کردم ، اما بدن من اثر آنها را نادیده گرفت. دوباره مانیک هستم؟

می دانم که هیچ دوز را از دست نداده ام.

آیا دوز من خیلی کم است؟

7:15 دقیقه بعد از ظهر

من می نشینم با دست چپم ، به بطری قهوه ای قرص های سفید کوچک روی تختخوابم می رسم و بطری آب قرمز من را با راست خود می چسبانم. یک قرص را برداشته و دوز روزانه داروی کم کاری تیروئید را که باید روی معده خالی مصرف شود ، قورت می دهم. بسیاری از مبتلایان به اختلال دوقطبی نیز وضعیت تیروئید یا تشخیص دوگانه دیگری دارند.

ساعت 8 صبح

من نمی خواهم غذا بخورم. گرسنه نیستم. اما داروی من برای اختلال دو قطبی باید با غذا مصرف شود و تغذیه مناسب بسیار حیاتی است ، بنابراین من یک املت گیاهی درست می کنم ، یک لیوان توت تازه را می شستم و با جعبه امروزی در جدول می نشینم.

همه چیز طعم وحشتناک است. من نیز ممکن است مقوا جویدن. بعد از خفه کردن وعده غذایی ، من اولین و دو داروی روزانه خود را برای اختلال دو قطبی همراه با نیمی از دوز روزانه روغن ماهی مصرف می کنم. من همه آن را با آب و قهوه ناخوشایند شستشو می دهم. من سالها قبل مجبور شدم از مصرف کافئین خودداری كنم زیرا دو قطبی و كافئین با هم خوب نیستند.

9 صبح.

من روی میز کارم می نشینم. من می نویسم و ​​می نویسم ، با تمرکز بیش از حد بر روی آخرین پروژه من. ایده ها زیاد است ، اما هفته آینده دوباره آن را خواهم خواند و از هر کلمه متنفرم ، مطمئنم.

12 پ.م.

وقت ناهار است. من هنوز گرسنه نیستم من لاغر جسد اسپاگتی هستم ، اما چنین غذایی را در خانه نگه نمی دارم. سوپ سبزیجات و سالاد را به زور گلویم می کنم ، زیرا می دانم که باید غذا بخورم.

غذا خوردن کاری است. مثل هیچ چیز نیست. من نیمی از دوز روزانه مولتی ویتامین من ، یک کپسول بیوتین برای نازک شدن مو و ویتامین E را قورت می دهم زیرا آخرین آزمایش خون من نقص جزئی نشان داد. قرص های بیشتر

12:30 p.m.

خوب ، دوباره کار است. دنده ها را تغییر می دهم و ویرایش عکس را از آخرین عکسبرداری خود شروع می کنم. دهها ایده در ذهن من جاری است. باید تغییراتی در وب سایت خود ایجاد کنم. من احساس شدید نیاز به انجام همه آنها دارم همین الان.

6 پ.م.

شوهر من از محل کار به خانه می آید. من هنوز مشغول کار هستم. او وارد گپ می شود و من از وقفه ناراحت می شوم. او می پرسد که آیا خوابم دیده است. شوهرم می داند که من تمام شب پرت می کردم و می چرخیدم ، و او را ترساند.

او شام درست می کند: مرغ و برنج وحشی با سبزیجات. در یک روز عادی ، این خوشمزه خواهد بود امروز نوبت به گرد و غبار خشک و بی بو در دهان من می رسد. دومین دوز دارویی روزانه را برای اختلال دوقطبی ، روغن ماهی و مولتی ویتامین مصرف می کنم.

شام ، او متوجه می شود که چقدر سریع صحبت می کنم ، چقدر سریع ذهن من کار می کند.

او می داند چه باید بکند. او کیسه های من را بسته و با من صحبت می کند تا بتواند مرا به اتاق اورژانس سوار کند. من وحشت زده ام و نمی خواهم بروم. من پارانوئید هستم ، متقاعد شده ام که در یک حادثه تصادف خواهیم کرد.

بخش روانپزشکی در سطح شهر است. چند سال پیش ، به دلیل کاهش بودجه ، اتاق اورژانس آنها بسته شد. بنابراین اکنون ما باید در بیمارستان شهری از طریق ER (ER) برویم.

من با صدای بلند آواز می خوانم پشت پرده ام. پرستار سعی می کند ویتامین های من را بگیرد ، اما من خیلی ترسیده ام که به او اجازه دهم. آنها با بخش روانی تماس می گیرند ، یک تختخواب را تأمین می کنند و ترتیب می دهند که آمبولانس مرا به آنجا ببرد.

10 پ.م.

روز طولانی ای بود. بالاخره در بخش روانی هستم پزشکان و پرستاران با رنگ سفید در اطراف من هستند. چراغ ها خیلی روشن هستند. درها به طور مداوم باز و بسته می شوند ، باز و بسته می شوند. آنها به من میان وعده می دهند: کراکر کره بادام زمینی. غذای خشک و بدون بو. آنها دوز داروی من را برای اختلال دو قطبی بالا می برند و مرا به رختخواب می فرستند. آیا اصلاً قادر به خوابیدن خواهم بود؟

ساعت 11:30 بعد از ظهر

دیشب نخوابیدم ، اما هنوز بیدار هستم.

من به ایستگاه پرستاران نزدیک می شوم و قرص خواب می خواهم.

1:30 دقیقه بعد از ظهر

پرستار شب متوقف شده است که هر 20 دقیقه از زمان خزیدن در رختخواب مرا بررسی کند. اگر اصلاً خوابیدم ، فقط چند دقیقه است. اگر قبل از ساعت 2 بعد از ظهر یک قرص خواب دیگر مصرف نکنم ، آنها به من اجازه نخواهند داد که بعداً بخواهم ، بنابراین راه خود را به ایستگاه پرستاران می رسانم.

6:30 بامداد

پرستار برای گرفتن ویتامین های من وارد بدن من می شود و دوز صبحانه داروی کم کاری تیروئید را به من می دهد.

خواب بودم؟ اصلاً خوابیده بودم؟

به زودی آنها ما را به صرف صبحانه فرا می خوانند. آنها ساندویچ بدون صبحانه بدون حاشیه را که حداقل دو ساعت قبل پخته می شود ، سرو می کنند. من به گروه درمانی می روم ، جایی که ممکن است ما هنر کنیم. شناخته شده است که به افراد در سلامت روان کمک می کند. غیر از این ، کاری جز تماشای تلویزیون وجود ندارد. خیلی کسل کننده است.

مشتاقانه منتظر است

شیدایی دو قطبی می تواند یک چیز ترسناک برای تجربه باشد. اما خبر خوب این است که اختلال دو قطبی قابل درمان است. از زمان دریافت تشخیص ، من داروی مناسب و دوز مناسب را پیدا کردم به طوری که زندگی روزمره کاملاً طبیعی است.

من طی پنج سال دیگر این قسمت ها را نداشتم. من زود به رختخواب می روم و به الگوهای خوابم توجه زیادی می کنم. من غذاهای سالم را برای هفته برنامه ریزی می کنم و هرگز یک دوز دارو را از دست نمی دهم.

اختلال دوقطبی یک بیماری نسبتاً شایع است ، بنابراین اگر شما یا یک دوست عزیز با یک بیماری روانی زندگی می کنید ، راحت شوید که تنها نیستید. اختلال دوقطبی می تواند افراد را در تمام مراحل زندگی تحت تأثیر قرار دهد.

درست است که قسمت های شیدایی یا افسردگی می توانند بعد از سالها بهبودی عود کنند ، و ممکن است نیاز به دارو در پزشک یا بیمارستان تنظیم شود. اما با درمان مناسب و چشم انداز مثبت می توان زندگی متعادل و مثمر ثمر را در پیش گرفت. دارم انجامش می دهم. من می دانم که شما نیز می توانید.

مارا رابینسون یک متخصص ارتباطات بازاریابی آزاد و با بیش از 15 سال تجربه است. او انواع مختلفی از ارتباطات را برای طیف گسترده ای از مشتری ایجاد کرده است ، از جمله مقالات ویژگی ها ، توضیحات محصول ، نسخه تبلیغ ، مواد فروش ، بسته بندی ، مجموعه های مطبوعاتی ، خبرنامه ها و موارد دیگر. او همچنین یک عکاس مشتاق و عاشق موسیقی است که غالباً در آنجا می توانید در کنسرت های راک عکاسی کنید MaraRobinson.com.