گیاهخوار شدن برای دوست پسرم بدترین تصمیم بود

محتوا

• بررسی برای

پیروی از رژیم گیاهخواری اشکالی ندارد ، اما روشن است چرا شما در حال ایجاد تغییر کلیدی است. آیا این چیزی است که شما واقعاً می خواهید ، یا انگیزه ای از تمایل به رعایت استانداردهای دیگران دارد؟ در فهرست اولویت های شما کجا قرار می گیرد؟

وقتی گیاه خوار شدم ، این س questionsالات را از خودم نپرسیدم و چالش هایی را که با آن روبرو بودم پیش بینی نکردم. در سن 22 سالگی هنوز یاد نگرفته بودم که چگونه نسبت به خودم یا بدنم شفقت داشته باشم و با احساس شایستگی عشق دست و پنجه نرم می کردم. روابط عاشقانه چالش برانگیز بود ، اما در ترم آخر کالج ، خود را با مردی چند سال بزرگتر از خودم دوست کردم.من او را از طریق دوستان مشترک (و پیام های MySpace ، به این دلیل که مردم در قرون تاریک چگونه ارتباط برقرار می کردند) شناختم. هنگامی که او از بوستون به نیویورک نقل مکان کرد، من برنامه های بعد از فارغ التحصیلی خود را برای یافتن کار در ماساچوست، جایی که بیشتر دوستان و روابط تجاری من در آنجا بودند، کنار گذاشتم و به بروکلین نقل مکان کردم. من این تصمیم را فقط برای یک پسر نمی گرفتم، به خودم گفتم - منطقی بود، زیرا خانواده من در نیوجرسی بودند، زیرا من یک دوره کارآموزی با حقوق و یک شغل پاره وقت پیدا کرده بودم تا زمانی که یک کار را پیدا کنم. "شغل واقعی." قرار بود همه چیز باشد خوب.

تقریباً یک ماه پس از حرکت من ، او و من تصمیم گرفتیم که با هم کنار بیاییم. اجاره گران قیمت راهی برای سرعت بخشیدن به تصمیمات بزرگ زندگی است ، به ویژه هنگامی که به شهر جدیدی نقل مکان می کنید که در آن هیچ کس را نمی شناسید و نمی توانید تصور کنید که چگونه می توانید در آن دریای غریبه با کسی ملاقات کنید. علاوه بر این، من 22 ساله بودم و فکر می کردم عاشق شده ام. شاید واقعا بودم. (مرتبط: آیا حرکت مشترک رابطه شما را خراب می کند؟)

به اشتراک گذاشتن زندگی خود با کسی انواع چالش ها ، تفاوت در رژیم غذایی بین آنها را به همراه دارد. اتفاقاً علاقه زیادی به استیک و دوست داشتن ویسکی دارم. (سلام ، هرکسی موارد دلخواه خود "متأسفم ، متاسفم" را دارد). از طرف دیگر او یک گیاهخوار هوشیار بود. به یاد دارم که نظم و فداکاری او را تحسین می کردم و می خواستم دوست دختر خوب و حامی باشم. عدم نگهداری الکل در آپارتمان به هیچ وجه مشکلی نبود. بله، من عاشق طعم ویسکی هستم، اما حتی در به سختی قانونی، من از احساس مستی متنفر بودم ، بنابراین بیشتر به سفارش نوشیدنی هنگام بیرون آمدن مشغول بودم.

قسمت سخت گوشت بود. در بوستون، تنها زندگی می‌کردم و عادت کرده بودم خودم هر چیزی را که می‌خواهم بپزم، چه به معنای این باشد که باقیمانده‌ی غذای چینی را با تخم‌مرغ سرخ‌شده و سبزیجات منجمد بکشم یا گوشت خوک را سرخ کنم و برگ‌های روما را روی جورج فورمن کباب کنم. وقتی او برای اولین بار به نیویورک نقل مکان کرد و من هنوز در حال اتمام مدرسه بودم، وقتی او را می دیدم گیاهخوار می شدم زیرا می دانستم بعد از خداحافظی می توانم گوشت بخورم. چیزی که من متوجه نشده بودم این بود که یک الگوی ایجاد کرده بودم: او به من عادت کرد که به روش خودش غذا بخورم، زیرا من عادات غذایی واقعی ام را از او و رابطه مان دور کرده بودم. (همچنین ببینید: مزایای رژیم انعطاف پذیر)

بلافاصله مشخص بود که وقتی با هم به خانه رفتیم او همان انتظار را داشت. او از نظر فنی یک گیاه خوار لاکتووو (که هنوز تخم مرغ و لبنیات می خورد) بود اما به هر حال از تخم مرغ متنفر بود ، بنابراین من اجازه نداشتم با آنها غذا بپزم. چند بار که آنها را در کنار دوست پسرم خوردم ، او صدای بغض آمیزی مانند بچه های کوچک با کلم بروکلی داشت. وقتی برای صرف شام با خانواده ام بیرون رفتیم ، سعی کردم گوشت و ماهی خود را سیر کنم ، اما وقتی ما دو نفر بودیم ، او اغلب اصرار داشت که برای صرفه جویی در هزینه ، یک ورودی مشترک داشته باشیم و همیشه گیاهخوار بود. اگر یک منو گزینه های زیادی برای سبزیجات نداشت ، شایعات دیگری درباره میزان کم ارزش بودن گیاهخواران در جامعه مطرح می شد.

مطمئناً او هرگز نگفت "گیاه خوار شوید ، وگرنه" ، اما نیازی به آن نداشت-مشخص بود که دوست پسر من با روشهای همه چیز خوار من مخالف است. او ایده های بسیار قوی ای در مورد غذاهایی داشت که «اصیل» و قابل قبول بودند و نبودند. در حالی که امکان همزیستی مسالمت آمیز با فردی با عادات غذایی متفاوت وجود دارد ، این امر بهترین کار این است که در مورد آنچه فکر می کنید درست است ، احمق نباشید. من می خواستم از درگیری اجتناب کنم ، بنابراین سعی کردم دستور العمل های گیاهی را پیدا کنم که من و شکم غرش من را راضی کند. راحت تر از جنگیدن بود مادرم حتی با خوشحالی شروع به طبخ غذاهای گیاهی از غذاهای مورد علاقه خانواده برای تعطیلات کرد تا احساس خوش آمدی کند و بنابراین من احساس نمی کنم که مجبورم بین او یا آنها یکی را انتخاب کنم.

در حالی که دوستان من در آنجا قرار ملاقات و مهمانی داشتند و زندگی پس از دانشگاه را دنبال می کردند ، من یاد می گرفتم که چگونه نوع مناسب شام را روی میز بگذارم. خانواده و دوستانم فکر می‌کردند خوشحالم، اما من این حقیقت را پنهان می‌کردم که هر روز جلسات گریه داشتم و بیشتر و بیشتر تصمیم می‌گرفتم که آیا فکر می‌کردم او از من انتقاد می‌کند یا نه. این فقط در مورد غذا نبود، بلکه لباس من، شوخ طبعی من، علاقه من به طالع بینی بود. این نوشته من بود و کاری که می خواستم با زندگیم انجام دهم. همه چیز در مورد من موضوع بحث در مورد چگونگی بهبود من بود.

او می گوید: "من انتقاد می کنم چون اهمیت می دهم."

احساس می کردم آدم متفاوتی هستم. بدنم شکننده شد و ذهنم احساس مه کرد. گرسنه بودم همه . زمان. با نگاهی به گذشته، به وضوح از نظر جسمی و احساسی دچار سوء تغذیه بودم. بیایید حتی درباره اینکه تغذیه نامناسب با میل جنسی شما چه می کند صحبت نکنیم. دیدن عکس هایی از آن دوران زندگی ام غمگینم می کند. موهای من کم رنگ و خشک است و چشمانم این نگاه خسته و جدا شده را دارند.

وقتی تصمیم گرفتم در 23 سالگی به مدرسه برگردم تا فوق لیسانس خود را در رشته تغذیه بگیرم و متخصص رژیم غذایی شوم، او سعی کرد مرا از این موضوع منصرف کند، خشمگین بود که من قبل از درخواست با او صحبت نکرده بودم و پرسیدم که آیا این کار را فقط برای والدین انجام می دهم یا خیر. تایید (چیزی که من، خوب یا بد، هرگز نگران آن نبودم). چیزی که می‌ترسیدم به بیرون تف کنم این بود که این آموزش نشان‌دهنده آزادی (بسیار گران‌قیمت) از پرسش‌های مداوم او بود.

من هنوز مطمئن نیستم که چه چیزی باعث شد من در برابر این امر ایستادگی کنم وقتی که حتی نمی توانستم یک کارتن شیر سویا را بدون ذوب شدن نزدیک بخرم (آیا شیر سویا مناسب بود؟ آیا او می گوید مارک اشتباهی گرفته ام؟) . با این حال، من اولین چک شهریه ام را فرستادم و حتی مدارکم را تغییر دادم تا یک ترم زودتر از زمان برنامه ریزی شده شروع شود. من نمی‌توانستم صبر کنم تا علم را در مورد نحوه تأثیر غذا بر مغز و بدن شروع کنم، زیرا مطمئناً راهی برای تأثیرگذاری بر ارزش شخصی و روابط من داشت.

وقتی 24 ساله بودم و حدود یک سال در برنامه تغذیه ام بود ، به دلیل دردی که در هر دو بازو تجربه می کردم ، به پزشک مراجعه کردم. او "واکنش استرس" نامید که اساساً یک شکستگی استرس نزدیک است. اما چرا؟ از چی؟ این درد خوابیدن را برایم سخت کرده بود و من به سختی قلم را در دست داشتم که به عنوان نویسنده احساس می کردم پایان جهان است. چه زمانی به ژورنال نویسی برگردم؟ دست زدن به چاقوی سرآشپز در کلاس تولید غذای تابستانی من بسیار متواضع کننده بود. آیا دوباره می توانم یوگا انجام دهم؟

من مدام سعی می‌کردم آسیب را از بین ببرم، اما هر شب در گرمای نیویورک بیدار دراز می‌کشیدم (دوست پسر از تهویه مطبوع متنفر بود) و خودم را به خاطر اینکه بیشتر مراقب نبودم سرزنش می‌کردم. در اعماق قلب ، می دانستم که این موضوع به رژیم غذایی من ربط دارد ، اما می ترسیدم این افکار را کاملاً باز کنم. این به معنای بر هم زدن آرامش ناراحت کننده ای است که من برای دستیابی به آن در روابطم بسیار تلاش کردم.

از دوران تحصیل در رشته تغذیه، می دانستم که باید پروتئین، کلسیم و ویتامین D را برای ترمیم استخوان ها افزایش دهم، اما به کار بردن این دانش بسیار سخت بود. ای کاش احساس قدرت می کردم که به جای ادامه دادن به قوانین خانه بدون گوشت ، نیازهای خود را برآورده کنم. حداقل می توانم مثلاً پودر پروتئین یا ماست یونانی به جای ماست معمولی (و ارزان تر) "تأیید شده" خریداری کنم. من دیوانه وار هوس مرغ و تخم مرغ و ماهی می کردم و حتی به خودم وسوسه می کردم که وقتی بیرون از خانه با دوستان یا خانواده غذا بخورم آنها را سفارش دهم، اما هر بار صدای او را می شنیدم.

در سپتامبر آن سال ، سرانجام پزشک خود را در مورد درد کسل کننده ای که اکنون گسترش یافته بود و در سراسر بدنم ارتعاش می کرد ، ملاقات کردم ، که همراه با سردرد ، سبکی سر و احساس کلی به نظر می رسید که همه شماره گیری ها رد شده اند. دوست پسرم به من گفت که بهتر است "با تشخیص فیبرومیالژیا یا چیزی دیگر" برنگردم. نتایج آزمایشگاهی به سرعت برگشتند - کمبود ویتامین B12 و ویتامین D در رژیم‌های غذایی گیاهی کم بود. پزشک من تأیید کرد که نقص ها به احتمال زیاد باعث آسیب دیدگی بازوی من شده است. مکمل ها کمک کردند ، اما به موضوع اساسی پرداختند: نه این رژیم و نه این رابطه برای من سالم نبود.

تولد 25 سالگی من بود که بالاخره تصمیم گرفتم تغییری ایجاد کنم. من الان شوخی می کنم که تخم ها آغاز پایان بودند. نصف دوجین-یک نوع هدیه تولد برای خودم-فضای کمی را در یخچال اشغال می کرد ، اما حتماً 10 بار کارتن را برداشته و روی زمین گذاشته بودم تا سرانجام آن را در سبد خرید خود قرار دهم و به دفتر ثبت نام بروم. او چه خواهد گفت؟ در آن مرحله، من فقط به خودم گفتم که از نظر فنی، تخم‌مرغ‌ها هنوز گیاه‌خوار هستند و احتمالاً نمی‌توانند چیزی را تغییر دهند.

اما همه چیز تغییر کرد، و نه فقط به خاطر تخم مرغ. ما به طور پیوسته شروع به دور شدن کردیم و صادقانه بگویم ، فکر می کنم تابستان رفتن به هشت عروسی باعث شد هر دو ما را در مورد آینده خود زیر سوال ببریم. هر دو تغییر کرده بودیم و این تصادفی به نظر نمی رسید که هر چه احساس بهتری داشتم، رابطه ما بدتر می شد. کمی کمتر از یک سال پس از "تخم مرغ"، او را ترک کرد.

انتظار داشتم ناراحت باشم ، اما احساس خوشحالی کردم. مطمئناً ، آپارتمان من پژواک داشت و من مجبور شدم یک شغل مستقل عجیب و غریب پیدا کنم تا بخشی از اجاره او را جبران کنم ، اما احساس کردم ... آزادم ، با خوش بینی محتاطانه به جای درد عمیق در استخوان بدنم را در بر می گیرد. با سال قبل دست و پنجه نرم کرد ماه‌ها طول کشید تا دوباره گوشت را بپزم و صدای او در ذهنم ماند وقتی که برچسب‌ها و منوها را اسکن می‌کردم، اما فکر زیاد به تدریج از بین رفت.

اکنون از یک رژیم غذایی متعادل که شامل گوشت، ماهی، تخم مرغ و لبنیات و همچنین مقدار زیادی وعده های غذایی بدون گوشت است لذت می برم. من همچنین از طریق فیزیوتراپی به پیلاتس علاقه پیدا کردم و در نهایت به یوگا و تمرینات قدرتی بازگشتم و اکنون آنها را بیشتر به عنوان مراقبت از خود می دیدم تا تمرینات. احساس آرامش ، روشن بینی و قوی می کنم.

فقط به این دلیل که من تجربه بدی داشتم به این معنی نیست که اگر شما و شریک زندگی خود عادات غذایی متفاوتی دارید ، باید اینگونه باشد. افرادی که رژیم غذایی متفاوتی دارند زیر یک سقف زندگی می کنند می توان کار کنید-فقط نیاز به ارتباط ، پذیرش و مقداری خلاقیت آشپزی دارد. نقطه مشترک خود را پیدا کنید و از آنجا کار کنید. همچنین ضروری است که با خودتان چک کنید تا مطمئن شوید که رابطه، مانند رژیم غذایی شما، مناسب است. و به خاطر f***، اگر هدیه "Happy Milestone Birthday to Me" شما خرید شش تخم مرغ باشد، پس چیزی درست نیست. فرد مناسب برای شما، بدون توجه به اینکه چه چیزی را در بشقاب خود انتخاب می کنید، می خواهد که بهترین حالت خود را داشته باشید.

بررسی برای