سندرم Queer Imposter: مبارزه با بیوفوبیای درونی به عنوان یک آفرو لاتین

محتوا

• من و مادرم 12 سال دیگر در مورد رابطه جنسی خود صحبت نکردیم.
• بسیاری از بیوفوبی های درونی خود را زیر سال می برید زیرا دیگران وارد ذهن شما می شوند.
• بدون وجود مثالهای عجیب و غریب در زندگی ام ، یا رسانه هایی که در دسترس من بود ، نمی دانستم که چه چیزی درست است.
• مدت زمان زیادی طول کشید تا به اصطلاح دوجنسگرایی رسید

"بنابراین ، شما فکر می کنید دوجنس گرا هستید؟"

من 12 ساله هستم ، در حمام نشسته ام و مادرم را قبل از کار که موهایش را صاف می کند ، می بینم.

برای یک بار هم که شده ، خانه ساکت است. هیچ خواهر کوچکی نمی دود و همسایه های زیر ما را تحریک می کند. هیچ ناپدری به دنبالش نمی رود ، می گوید ساکت باشد. همه چیز سفید و فلورسنت است. ما الان یک سال است که در این آپارتمان در جرسی زندگی می کنیم.

مادرم صفحات فلزی را به پایین موهای خود می کشد ، حلقه های حلقه ای که اکنون از سالها آسیب دائمی گرما رها شده اند. سپس ، او با آرامش می گوید ، "بنابراین ، شما فکر می کنید دوجنس گرا هستید؟"

این باعث می شود من مراقب باشم. من ، در لباسهای ناجور که هنوز نباید با قاب عوض شده خودم سازگار شوم ، "چی؟"

“تیتی جسی شنیده است که شما با پسر عموی خود صحبت می کنید. " که به این معنی است که او تلفن خانه را برداشت تا از مکالمه ما جاسوسی کند. عالی.

مادرم صاف كننده را گذاشته و از بازتابش برگشته تا به من نگاه كند. "بنابراین شما می خواهید دهان خود را به واژن دختر دیگری بگذارید؟"

طبیعتاً وحشت بیشتری ایجاد می شود. "چی؟ نه! "

او دوباره به آینه برمی گردد. "خوب ، پس. این همان چیزی است که من فکر کردم

و این بود که.

من و مادرم 12 سال دیگر در مورد رابطه جنسی خود صحبت نکردیم.

در این فاصله زمانی من خودم بودم و غالباً مملو از شک و تردید بودم. فکر کردن ، بله ، او احتمالاً درست است.

من همه این رمان های عاشقانه را در مورد مردان قوی می خوانم که دختران قدرتمندی را که برای آنها نرم شده دنبال می کنند. به عنوان یک نوع شکوفه دیرهنگام ، من تا 17 سالگی شخص دیگری قابل توجه نداشتم. او و من با هم به بررسی بزرگسالی پرداختیم تا اینکه از کنار او عبور کردم.

من به دانشگاهی در جنوب نیوجرسی ، در یک محوطه دانشگاه کوچک که به خاطر برنامه های پرستاری و عدالت کیفری معروف است ، رفتم. می توانید حدس بزنید که همکلاسی های من چه کسانی بودند.

من رفت و آمد داشتم ، بنابراین می توانم از طریق آتلانتیک سیتی رانندگی کنم - عمدتا سیاه پوستان ، غرق در بیکاری ، کازینوهای تماشای آسمان - و محله های جنگلی خارج از ساحل.

پرچم های نازک خط آبی ، چمن های خانه هایی را که از کنار آنها رد می کردم ، فواره می کردند ، و یادآوری دائمی محل استقرار مردم اطراف من هنگام صحبت از انسانیت من به عنوان یک دختر سیاه پوست بود.

بنابراین بدیهی است که فضای زیادی برای یک دختر سیاه پوست ناخوشایند و درونگرا وجود ندارد که فقط می دانست چگونه با ایجاد ارتباط با نزدیکترین برون گرا دوست شود.

من هنوز در سیاه نمایی خودم ناراحت بودم و فکر می کنم بچه های سیاه پوست دیگر در کالج من می توانند این را درک کنند.

بنابراین من با سایر گرایش های ادبیات خانه ای پیدا کردم. من بسیار مورد توجه افرادی قرار گرفتم که نوع من نبودند ، در حالی که به طور همزمان هرگز از کسانی نبودم که علاقه من را جلب می کردند. این مجموعه ای ایجاد کرد که منجر به مجموعه ای از برخوردهای جنسی شد که نیاز من به توجه و اعتبار را نشان می داد.

من "اولین دختر سیاه پوست" برای بسیاری از مردان سفیدپوست کشورهای مستقل مشترک المنافع بودم. سکوت من باعث نزدیک شدن بیشتر من شد. بیشتر "قابل قبول"

بسیاری از مردم مرتباً به من می گفتند من چه هستم یا آنچه می خواهم. در نشستن با دوستانم در مناطق مشترک ، ما در مورد روابط خود شوخی می کنیم.

وقتی دوستانم بدنبال بدنم را تماشا می کردند که همگی کشورهای مستقل مشترک المنافع و مرد بودند ، شروع به شوخی با اعتبار ملکیت من کردند.

بسیاری از بیوفوبی های درونی خود را زیر سال می برید زیرا دیگران وارد ذهن شما می شوند.

افراد دوجنسگرای کمی بیش از 50 درصد از جامعه LGBTQIA را تشکیل می دهند ، با این حال ما اغلب احساس می کنیم که نامرئی هستیم یا متعلق نیستیم. مثل اینکه گیج شده ایم یا هنوز متوجه نشده ایم. من شروع به خرید این مفهوم برای خودم کردم.

وقتی سرانجام با زنی برخورد جنسی کردم ، در اولین سه نفری ام بود. بود زیاد. من کمی مست و گیج شده بودم و مطمئن نبودم که چگونه می توان همزمان با دو بدن حرکت کرد ، روابط زن و شوهر را متعادل کردم و توجهم را به همان اندازه توجه داشتم.

من تعامل را کمی گمراه کردم ، می خواستم در مورد آن به دوست پسرم بگویم ، اما به دلیل ماهیت "نپرس-نپرس-نمی گویم" روابط باز ما قادر به این کار نیستم.

من در حین بازی گروهی به رابطه جنسی با زنان ادامه می دهم و احساس می کنم "به اندازه کافی کویر نیستم".

اولین تعامل و بسیاری از موارد زیر هرگز احساس نشد کامل. این به مبارزه درونی من افزود.

آیا من واقعاً به زنهای دیگر علاقه مند بودم؟ آیا من بودم فقط از نظر جنسی جذب زنان می شود؟ من اجازه نمی دادم به خودم بفهمم که رابطه جنسی عجیب و غریب نیز می تواند رضایتبخش باشد.

من بسیاری از تجربیات دلخراش را با مردان جمع کرده بودم ، اما هرگز در جذابیت من برای آنها شک نکردم.

بدون وجود مثالهای عجیب و غریب در زندگی ام ، یا رسانه هایی که در دسترس من بود ، نمی دانستم که چه چیزی درست است.

محیط من بسیاری از ادراکات شخصی من را شکل داد. وقتی به خانه خود به نیویورک بازگشتم ، متوجه شدم که چگونه بسیار خارج از یقه آبی ، منطقه ای که اغلب محافظه کارانه در آن بزرگ شده ام ، در دسترس بود.

من می توانم چندشاخ باشم. من می توانم از نظر جنسی مثبت و کنجکاو باشم ، و می توانم کج و تاب باشم. حتی در حین رابطه با مردان.

من فهمیدم که از کجا شروع کردم دوستیابی یک زن ، من به طور مداوم رابطه جنسی خود را به رابطه جنسی کاهش می دادم - درست مانند مادرم سالها قبل.

در آن مکالمه اولیه ، او هرگز از من نپرسید که آیا می خواهم دهانم را بر روی دستگاه تناسلی پسر بگذارم؟ من هم همین واکنش را داشتم! من خیلی جوان بودم و نمی توانم به طور کلی رابطه جنسی را درک کنم ، چه رسد به اینکه اعضای بدن درگیر آن باشند.

احساسات من نسبت به آن دختر واقعی و مهیج و شگفت انگیز بود. من در یک رابطه عاشقانه ، فقط در یک خویشاوندی از یک جنس ، احساس امنیت می کردم.

وقتی قبل از شروع واقعی حل شد ، من از دست دادن چیزی که تقریباً داشتم بسیار خراب شدم.

مدت زمان زیادی طول کشید تا به اصطلاح دوجنسگرایی رسید

از نظر من ، این جذابیت 50-50 برای هر جنس است. من س questionال کردم که آیا این ویژگی شامل سایر هویت های جنسیتی نیز می شود - بنابراین من در آغاز ازدواج جنسیتی یا کوییر را انتخاب کردم.

اگرچه من هنوز هم از این کلمات برای شناسایی خود استفاده می کنم ، اما با پذیرش این اصطلاح رایج راحت تر شده ام ، اما درک تعریف آن همیشه در حال پیشرفت است.

رابطه جنسی برای من هرگز در مورد بوده است سازمان بهداشت جهانی من جذب می شوم. این بیشتر در مورد کسانی است که من به روی من باز است.

و صادقانه بگویم ، این همه هستند. دیگر نیازی به اثبات صداقت خود به دیگران - حتی به خودم - احساس نمی کنم.

گابریل اسمیت شاعر و نویسنده مستقر در بروکلین است. او در مورد عشق / رابطه جنسی ، بیماری های روانی ، و مقطعی بودن می نویسد. می توانید با او همراه باشید توییتر و اینستاگرام.